‘Gaat het nog over? Groeit ze eroverheen? Naar mate ze ouder wordt, gaat het toch wel weg? Vindt ze het lastig als het zo druk is op een feestje?’ Dit is even een vluchtige greep uit de vragen die mij gesteld worden als ik praat over mijn dochter met ADHD. Vaak op feestjes komt het ter sprake, om een situatie die zich voordoet of omdat mijn dochter in een hoekje zit op een telefoon terwijl al het vermaak zoals springkussens, glittertatoeages en clowns uit de kast is gehaald. Ik leg vaak het gedrag uit en geef antwoord op de vragen. ‘Nee, naar mijn mening gaat het niet over, wel leer je tricks om ermee om te gaan.’ Eroverheen groeien hoe doe je dat? Is dat dan dat je in de ochtend van je verjaardag wakker wordt en denk: ‘Poef jaartje ouder, ik ben er al overheen gegroeid’. Nee, natuurlijk niet. Was het maar zo! De vraag ‘Als ze ouder wordt gaat het toch wel over?’ Ja natuurlijk, want ADHD is net als een soort griep? Je voelt je niet lekker, krijgt koorts, een weekje later is het over? Not! En als laatste de vraag over feestjes, ze heeft er een haat-liefde verhouding mee. Altijd heeft ze er zin in, in haar mooiste jurk gaan we er heen! Even duikt ze in het feestgedruis, maar uiteindelijk wordt het toch te veel en trekt ze zich stilletjes terug. Dit is hoe het is, dit is hoe het zal blijven. In ons verhaal vind ik vooral dat naar mate ze ouder wordt, het juist zichtbaarder wordt en er steeds meer tricks nodig zijn om haar fijn te laten voelen.
Je bent bijna tiener……. De leeftijd waar jij je totaal nog niet in kunt vinden. Je wilt het liefst klein blijven, zoals je zelf altijd zegt: ‘Ik zit nu dichter bij de 18, dan bij dat ik geboren ben’. Dit vind je maar niks. Alle kinderen om je heen ontwikkelen zich snel, ook op gebieden waar jij je totaal nog niet in wil bevinden. Je wilt nog speelgoed op je kamer en dat ik nog doe alsof je knuffels kunnen praten voordat je gaat slapen. Vaak roep je me in de nacht en wil je dat ik je troost na een nare droom die je vaak krijgt na een overprikkelde dag. Kleine, maar soms echt mooie gesprekjes volgen en dan praat je ineens weer zo wijs! ‘Ik snap volgens jou soms niet hoe zwaar je het hebt’, maar lieverd ik begrijp het. Geloof me, elke dag begrijp ik het. Ook mijn gedachten draaien overuren juist om deze wetenschap. Hoe kan ik sommige dingen makkelijker voor jou maken? Ok, perfect does not excist, maar bijna perfect, mag dat ook een streven zijn? Jij wilt alles voor volle 100% doen en denkt dat dit moet, maar lieve schat voor minder is het ook oké.
Living life to the fullest met mate, is waar we voor gaan. Ik zal in alles jouw tweede gedachten zijn en er voor je zijn wanneer jij dat vraagt. Ik zal alle vragen die we krijgen altijd blijven beantwoorden, zodat jij je niet druk hoeft te maken over wat een ander denkt. Je hoofdje vult zich daar al genoeg mee. Uit de vraag als: ‘Vind je mij mooi mama?’ of de opmerking: ‘Ik denk dat ik niks kan’ blijkt dat jouw zelfvertrouwen minimaal is. Vaak roep je als het je allemaal weer even te veel is wat voor een stom kind je wel niet bent. ‘Ik kan ook helemaal niks!’ Het is dan ook altijd mijn moedermissie om ervoor te zorgen dat jij voor jouw gevoel weet dat je het mooiste bent wat mij is overkomen. Dat je de dingen waarvan jij denkt dat je ze echt niet kan, wel kan als je jezelf de tijd geeft. Je mag er zijn zoals je bent. Mijn hart breekt als ik zie hoe streng je voor jezelf bent. Jezelf de tijd geven iets te leren is er niet bij. Jij moet het van jezelf gelijk kunnen. Dit is onmogelijk.
Ik hoop dat ik met het beantwoorden van al deze vragen, kan veranderen hoe mensen denken dat ADHD werkt. In de tussentijd blijven we begeleiden op het gebied van ADHD want DE oplossing is nog niet gevonden. Vaak vraag ik me af of die er wel is. Wij zien het als onze ‘way of life’. Het hoort bij jou, dus ook bij ons. We accepteren, omarmen en kijken naar het positieve. De stomme kant schuiven we snel aan de kant. Je zei het laatst mooi mijn lieverd: ‘Ik ben wie ik ben en daar ben ik trots op mama. Als iemand tegen me zegt dat ik niet leuk of mooi genoeg ben, is het de ander die onzeker is’. En dat zeg jij gewoon eventjes zo maar tussendoor! Mooi kind van binnen en buiten. Je hebt zo maar weer gelijk! Blijf dit denken en leef het leven zoals het voor jou goed voelt. Je doet het al super goed. Laat niemand een wolkje zijn die zorgt voor schaduw over jou eigen ‘ik’.
IRIS (klik hier voor haar Instagram)
