In het leven van mijn nog net geen 2-jarige dochter zijn de twee belangrijkste personen in haar leven (als het goed is) haar mama en papa. De twee mensen die haar het leven geschonken hebben en proberen haar zo goed mogelijk terecht te laten komen in elke vorm mogelijk (poep van haar billetjes vegen, kots met liefde opvangen op ons schoon gestreken shirt en vergeet de snotzoenen niet). Toch hebben ook beide oma’s een riante rol aangenomen in haar leven en delen een tweede plaats en stiekem op sommige gebieden een plaats vóór mama en papa… Mijn eigen moeder is een fantastische oma. Ik kan niet anders zeggen. Ze is zorgzaam. Mijn dochter weet precies waar de koekjes liggen in haar huis en de enige manier waarop ik haar meekrijg van een plek waar ze niet weg wil is door te zeggen dat we naar oma gaan.
Mijn moeder is echt een oma zoals ieder kind een oma zou moeten hebben. Haar ‘rommel’ kamer staat vol met speelgoed voor de kleinkinderen, ze naait, breit en haakt kleren, mutsen en sjaals die volgestopt zijn met liefde en ze zet alles opzij zodra ze nodig is. Bij oma mag een toetje altijd ook al heeft ze net haar hoofdgerecht over de grond gesmeten. Bij oma wordt er gezongen, gedanst, gespeeld en voorgelezen tot in de treurigheid, maar vooral tot in de uiterste vrolijkheid. En ik weet zeker dat ze in die rol alleen maar mee ontwikkelt terwijl Elena ouder wordt. Straks rijdt ze zelf met haar fietsje naar oma toe om haar grootste geheimen te delen die mama niet mag weten of gewoon om even de onbezorgdheid op te zoeken.
Uit onderzoeken blijkt ook dat de rol van een goede grootouder veel kan betekenen voor je kind. Moeilijkheden ook ja, als ze zich bemoeien met de opvoeding of als ze iets te vaak voor de deur staan bijvoorbeeld. Maar waar ik nog veel meer van zie: Ze geven een hoop liefde. In mijn geval past mijn moeder op. Grootouders zijn goed voor de hechting van je kind (weg verlatingsangst!) en mijn moeder heeft veel geduld en tijd. Oma blijkt ook nog eens super mee te helpen aan de sociale ontwikkeling van Elena. Maar natuurlijk! Die moeder van mij gaat eens even een rondje doen door de stad, komt daar weer mensen tegen die ze kent en deze mensen praten ook met Elena. Oma werkt in een verzorgingstehuis waar ze Elena regelmatig mee naartoe neemt (iedereen is DOL op haar!) en de uitjes naar de speeltuin, kinderboerderij en noem het maar op zijn niet meer op twee handen te tellen.
En niet alleen voor Elena is ze een topper. Ook mij ontzorgt ze daarmee. Ik ben als alleenstaande moeder (in co-ouderschap) soms erg druk. Je moet het altijd in je eentje doen. Doordat zij zo goed voor Elena is, merk ik dat ik ook rustiger ben en kan zijn. En dat niet alleen, hoe ouder mijn dochter wordt, hoe meer ik terugzie in haar karakter van mijzelf. Mijn kleine sociaal – antisociaal diva’tje. Ze is heel vlot in taal (net als ik) en kletst de oren van je hoofd terwijl ze in een groep volledig dicht kan klappen. Ze is eigenwijs (welk kind niet) en eigenzinnig waardoor ze doet waar ze zin in heeft, wanneer ze daar zin in heeft. Dansles? Leuk mama, maar ik doe niet mee vandaag. Wie kan mij dan beter vertellen hoe ik daar mee om moet gaan dan… Juist… Mijn eigen moeder. Het is heerlijk om te kunnen sparren met mijn moeder over opvoeding, zorg en alles wat komt kijken bij het moederschap. En we zijn het heus niet over alles eens. Ik zal de dingen op een andere manier aanpakken dan zij dat bij mij deed, maar wat heeft ze stiekem een hoop wijze lessen voor me. En moeders, wat staan we op een dag toch voor veel keuzes ten opzichte van onze kinderen! Hele dagen zijn we bezig met opvoeden en bedenken of we het allemaal wel goed doen. Wat is het dan fijn om een klankbord te hebben. Iemand die het allemaal al eens (of meerdere keren) heeft meegemaakt. Iemand die weet hoe het is om met zo’n ‘pittig karakter’ om te gaan en iemand die als ervaringsdeskundige toch mag spreken van een succesvol project (JIJ!).
Dus bij deze mijn ode aan alle oma’s en opa’s die zo hun best doen voor onze kinderen. Ze doen het toch maar even!
ESTHER (klik hier voor haar Instagram)
