Mijn ICSI dagboek #1
Net nadat onze dochter geboren werd, kreeg mijn man last van z’n rug. Een nieuw matras, fyshiotherapie en een sta-bureau later, was het nog steeds niet over. Niet veel later kreeg hij een ‘ontsteking’ in z’n balzak. Toen ook de antibioticakuur die hij kreeg voorgeschreven niet bleek te werken, werd er dankzij een echo ontdekt dat hij teelbalkanker had. De teelbal werd operatief verwijderd en toen hij verder gescand werd kwam daar ook de reden van de rugklachten naar boven; een uitzaaiing die tegen zijn ruggenwervel aanduwde. Daar begon het circus; ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Vier chemokuren volgden.
Ook al konden we op dat moment nog absoluut niet aan een tweede zwangerschap denken, (want newborn, reflux, huilbuien en pasgeboren ouders waren termen waar we nog even niets mee konden) we moesten wel al, voor het geval dat, zaadcellen laten invriezen. Een lange tijd was de wens voor een broertje of zusje voor Tiger er wel, maar was er zoveel onzekerheid over de gezondheid en toekomst van Fynn, dat we het denken hierover steeds verder vooruit schoven. Toen Fynn een jaar na zijn laatste chemo nog steeds helemaal ‘schoon’ was verklaard gingen we toch het gesprek aan. De onzekerheid blijft: ‘Wat als de ziekte terug komt? Kunnen we het aan om met zijn verminderde energie (door de chemo’s) nog een kleine erbij op te voeden? Willen we het IVF traject wel in? Kunnen we dealen met eventuele teleurstellingen?’ Goede vragen zou je zeggen. Maar, de wens voor een tweede kindje is groter dan onze zorgen. En met liefde kom je heel ver, en die is er oneindig.
Dus, de afspraak in de voortplantingskliniek (de naam maakt het geheel nog sexyer) werd gemaakt en zo zat ik binnen een maand bij de gynaecoloog met een eendenbek op de stoel. Zo op het eerste gezicht ziet alles er vanbinnen goed uit. En het lijkt de gynaecoloog goed om een IXCI-traject te starten. Maar omdat ik overgewicht heb én medicatie slik tegen m’n sombere dagen (want ik had te dealen moeilijke jeugd, overleden partner en zieke huidige partner) moeten we eerst naar een voorlichting waar er ons meer verteld word over de eventuele risico’s die dit met zich meebrengt.
Inmiddels staat ook die afspraak gepland en gaan we hopelijk snel starten met de behandelingen. Om dit geleidelijk aan allemaal een beetje een plek te geven, ga ik hierover een online dagboek bijhouden. Lees je mee?
ANNELEEN
