In mijn vorige blog (hier) vertelde ik jullie over de gluten waar onze zoon Beau (2 jaar) niet goed tegen leek te kunnen. Het dieptepunt was toch wel dat hij ‘s nachts bijna niet meer sliep, veel huilde, met zijn hoofd tegen de muur sloeg, spuugde en dat zijn ontlasting vier keer per dag tot zijn nek kwam. Onze zoon zag eruit als een wandelende zombie, was wit, had wallen en keek verdrietig uit zijn ogen. Gelukkig waren er ook echt leuke periodes hoor, die hebben ons overeind gehouden. Nadat we stopten met gluten geven, ging het beter, maar om het officieel te kunnen testen moesten we hem weer tweee maanden gluten geven. Het voelde alsof wij ons eigen kind vergiftigden en alles begon weer van voor af aan. Dit was alleen wel voor een goed doel en we wisten dat er een einde aan zou komen. De twee maanden kropen voorbij en op een gegeven moment trokken wij het echt niet meer. Het gaat zo tegen je gevoel in om je kind iets te geven waardoor hij ziek wordt! Uiteindelijk hebben we een bloedtest kunnen doen. Door slaaptekort en de gluten was het bloedprikken geen feestje. We hebben hem met z’n drieën moeten vasthouden op het bed in het ziekenhuis en zelfs toen ging het moeizaam. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen met het bloedprikken en was het wachten op de uitslag.
De uitslag
We werden gebeld door de kinderarts. Beau heeft het Coeliakiegen wel, maar de waardes laten in zijn bloed niet zien dat Coeliakie bij hem is ontwikkeld. Dit was niet iets wat ik had verwacht! De kinderarts ook niet en omdat hij zoveel beter reageert op een glutenvrijdieet heeft de kinderarts besloten dat hij toch glutenvrij moet eten. Er kunnen diverse redenen zijn waarom het niet zichtbaar is in zijn bloed. Een andere optie zou zijn dat hij een darmbiopt moest ondergaan. De kinderarts was daar alleen geen voorstander van, omdat Beau al zoveel heeft moeten doorstaan. En wat voegt het uiteindelijk toe als de uitslag wel ‘’positief’’ is? Inmiddels eet Beau sinds begin van dit jaar glutenvrij en hebben wij een heel ander kind. Hij ontwikkelt zich als een tierelier en gaat super goed iedere week leert hij nieuwe woordjes, zingt, schiet de lucht in en maakt heel veel grapjes.
Af en toe wordt Beau getest doordat hij per ongeluk iets binnen krijgt. We zien dan nog steeds de heftige reactie van eerst en dit bevestigt voor mij alleen maar dat we er goed aan doen dat hij, op een ongelukje na, geen gluten krijgt. Omdat hij in gewicht maar niet aankomt en hij wel constant eet en om eten vraagt, hebben we via de diëtiste bijvoeding gekregen’ een drankje met 300 calorieën in 300 milliliter. Hierin zitten ook alle vitaminen en mineralen die hij nodig heeft.
We zien in de toekomst wel hoe dit verder gaat, maar voor nu zijn wij heel blij met deze keuze. Door het doorzetten met uitvinden waar dit allemaal aan lag hebben we nu een veel vrolijker en gezonder kind! Dit is voor mij hét bewijs dat moedergevoel klopt en dat je daar altijd naar moet luisteren!
SHARON
