Als je op het punt van bevallen staat, lees dit dan vooral niet. Haha, just kidding! Mijn bevalling was echt zo gepiept. En als ik zeg zo gepiept, dan bedoel ik ook zo gepiept. Mijn bevalling heeft van A tot Z, twee uur en vijf minuutjes geduurd. En dat is snel, heel snel!
Donderdagavond 21 september lagen mijn man Les en ik als twee oude lijken om 21:30 uur in bed. De dag had mij lichtelijk uitgeput.
De laatste dagen reageerde onze kleine meid wat minder op de kleine pesterijen die ik uitvoerde op mijn buik om een reactie van haar te ontlokken. Om die simpele reden toch maar een bezoekje gebracht aan de verloskundige om naar het hartje te luisteren en een ziekenhuisbezoekje voor een hartfilmpje en een extra echo. Niets aan de hand gelukkig, maar door de spanning lag ik eigenlijk om 19:00 uur al op apengapen! Ik vond dus dat ik het nog redelijk gezellig had gemaakt door tot 21:30 uur wakker te blijven, haha! Na een halfuur voel ik *SPLASH*. Ja, hoe voelt een splash? Nat… Alsof er een ballonnetje knapte. Sportief als ik toen nog was, jumpte ik uit bed en was ik er net op tijd uit zonder ook maar een druppeltje vruchtwater te verliezen in bed. Best een prestatie toch? Dat was het begin van een reeks prestaties die ik die avond heb geleverd! Aangezien het breken van m’n vliezen een redelijke waterval veroorzaakt had, ben ik maar even onder de douche gesprongen. Nu had ik van te voren ergens gelezen dat een warme douche je weeën kon opwekken. Nou, ook bij mij dus! Karamba! Na driekwartier wist ik niet meer hoe ik het had. Ik was super kalm, maar die weeën! Ik heb Les vriendelijk, maar toch dringend gevraagd toch maar even de verloskundige te bellen. Ik wist ook wel dat dat wel erg snel was, maar m’n weeën volgden elkaar zo snel op.
De verloskundige kwam wel eventjes kijken. Zij was wel te verstaan vijf minuutjes binnen, checkte hoever ik was en vroeg: ’Wilden jullie nou naar het ziekenhuis of thuis bevallen?’, waarop we beiden in koor riepen: ‘ziekenhuis! ’. De verloskundige schoot in de lach en gaf aan dat we dat helaas niet meer gingen redden. Ik had al 9 centimeter ontsluiting! JEMIG. Dat verwachtte ik even niet. SUPER CHILL!
Na een half uur, om 00:14 uur, is Nine Saar geboren. Lekker thuis met haar oogjes wagenwijd open. Wat geweldig dat wij vrouwen zo’n oerkracht hebben om dit te doen, wat een wonder! En alle credits aan Les dat hij niet is flauwgevallen! Een vrouw die bevalt is zeker niet het meest charmante om te zien.
Note: be aware of this one thing. Nine werd bijna geboren. Er werd me verteld dat ik nog één perswee nodig had. Ik was nieuwsgierig en keek naar beneden, maar, OH MY GOSH, ik raad je aan om dat nooit en te nimmer te doen. Het hoofdje ‘staat’ en je VAYAYA ziet er serieus uit als een kippetje aan het spit. Dus, wil je het enigszins gezellig houden en niet meteen denken dat het nooit meer goed komt downunder, niet kijken! De week erna komt die gedachten nog wel langs! Don’t worry!
JUDITH
