Voor de meeste van ons zit de zomervakantie er alweer op. En ik hoop dat je plezier hebt gehad en vooral: uitgerust bent. Ik kan het me nog heel goed herinneren. Ik was een jaar of 16 en met mijn oma op bezoek bij een vrouw die het type ‘altijd keihard werken voor het gezin’ is. Werken, koken, huishouden, mantelzorgen. Elke dag de hele dag werken voor haar gezin. Terwijl ze ons de koffie inschonk aan een perfect gedekte tafel zei ze tegen de volwassen vrouwen aan tafel: “We gaan dit jaar op een all-inclusive vakantie in plaats van op familiebezoek in ons land van herkomst.” De reacties aan tafel waren nogal verbaasd. De keuze om niet jaarlijks op familiebezoek te gaan was in die kring nogal ongebruikelijk. Maar de vrouw liet zich daar niet door van de wijs brengen. Haar redenen waren heel helder. Ze zei: “Ik werk me het hele jaar door helemaal uit de naad voor iedereen. En als ik op familiebezoek ga dan ga ik daar precies hetzelfde doen!” En dat weigerde ze nog elk jaar te doen op vakantie.
Als 16-jarige begreep ik natuurlijk niet helemaal wat ze nou precies bedoelde. Maar dit jaar moest ik opeens denken aan haar woorden! Ondertussen ben ik 30 en heb ik zelf een gezin. Afgelopen voorjaar waren wij op zoek naar een vakantie. Alle opties passeerden de revue. Spanje, Italië, Kroatië. Camping, hotelletje, airbnb. En opeens dacht ik: ‘Weet je, nee. Bekijk het maar’. En ik eiste een all-inclusive vakantie bij mijn man. Is een all-inclusive vakantie de meest cultureel verantwoorde vakantie? Nee. Krijg je bij een all-inclusive vakantie de ultieme ervaring van een ander land? Nee. Is een all-inclusive vakantie spannend? Nee. Maar het is wel de vakantie die garandeert dat alle gezinsleden maximaal tot rust kunnen komen. Geen huishouden, niet koken, niet afwassen, geen boodschappen. Gewoon helemaal niks moeten doen en nergens over na hoeven denken. En ik ging nog verder. Ik eiste niet alleen een all-inclusive vakantie maar we besloten ook nog een vakantie te nemen die flink boven het budget was dat we in gedachte hadden. Zodat we ook echt zeker wisten dat het een succes ging worden.
Waarom ik zo’n duidelijk standpunt in nam over het soort vakantie dat ik wilde? Ik begreep opeens die vrouw van 14 jaar geleden heel goed. Ik had een pittig jaar achter de rug. Baby, werken, afstuderen, huishouden. Ik was uitgeblust. En ik realiseerde me dat als we in een Airbnb of op een camping gingen zitten ik in feite gewoon mijn huishouden aan het verplaatsen was en we nog steeds dagelijks bezig zouden zijn met allemaal huishoudelijke dingen. En dat vertikte ik gewoon. Het. Ging. Niet. Gebeuren. Door dit inzicht had ik een heerlijke vakantie. Echt waar. Ik ben sinds ik bijna twee jaar geleden moeder ben geworden niet meer zo uitgerust geweest als op deze vakantie. Het voelde alsof de enige klus die ik had was om af en toe een luier te verschonen. Verder vond onze zoon alles leuk en interessant en hebben we alleen maar gespeeld. De rest werd voor ons verzorgd. Het was zalig. Het was het maximaal haalbare niveau van uitrusten wat bestaat met je kind er bij. En ik gun dat elke moeder.
Voor sommige mensen is een all-inclusive vakantie een horrorscenario. Ik wil ook niet zeggen dat je een all-inclusive vakantie moet boeken. Ik wil zeggen dat mama óók vakantie heeft. Mama die in de meeste gezinnen de boel draaiende houdt. Mama die op vakantie zich vaak alsnog de benen onder het lijf loopt om te zorgen dat iedereen een fijne tijd heeft. Mama die het minst slaapt. Mama die overal voor zorgt. Mama die eigenlijk, als we heel eerlijk zijn, waarschijnlijk die vakantie het meest van iedereen verdiend heeft.
Zorg je wel dat jij óók vakantie hebt?
Liefs,
NIRA (klik hier voor haar Instagram)
