Laat ik beginnen met dat ik een enorm open persoon ben. Ik deel graag ervaringen, maar ik vind het ook enorm prettig om ervaringen van andere te horen en lezen, dus waarom zijn er eigenlijk taboes? Leggen wij die onszelf op of is het echt iets wat in de regeltjes staat? Daarom wil ik een paar punten even aangrijpen.
En nu ik heb gezegd dat ik erg open ben, betekent het niet dat ik iedere vreemde aanspreek en even ga vertellen dat ik momenteel een hevige menstruatie heb en er veel last van heb. Maar ik ben wel erg open bij mensen die ik ken of mensen die mij echt iets vragen, omdat ze diep van binnen weten dat ik het antwoord of de ervaring heb.
Punt 1
Jong moeder zijn. Dit staat ook echt met dikke letters op nummer 1. Zoals ik al wel eens eerder geschreven heb voor Kids & Kurken, ben ik dus moeder geworden om mijn 19e. Laat ik eens beginnen met hoe tof ik dit vind. Ik ben super blij dat het mij is gelukt, of laat ik zeggen, ons is gelukt! Maar al die vragen die je krijgt:
1. ‘Ben je nog samen met de papa? ‘– Ja, dat ben ik nog en ik ben enorm verliefd nog, haha!
2. ‘Was het gepland?’ – Dit vind ik zo’n nare vraag. Ik kan niet precies vertellen waarom. Maar ik heb het idee dat mensen die 25 jaar zijn die vraag niet krijgen. Dus waarom ik wel? Maar ook op deze vraag is het antwoord, ja! Wij wilden graag een kindje, maar hadden niet verwacht dat het letterlijk de eerste keer raak was. Maar dat maakt het ook weer zo onwijs prachtig.
3. Eens liep ik op straat en ik kwam een wat oudere dame tegen. Het was een mooie dag en mevrouw was haar hondje aan het uitlaten en ik was zielsgelukkig een wandeling aan het maken met mijn zoontje. De vraag die ik toen kreeg, liet mij wat schrikken: ‘Je gaat me toch niet zeggen dat hij van jou is?’ Nee, ik vind het niet erg als je me vraagt of het mijn kindje is, maar een vraag waar eigenlijk al een vooroordeel in zit, is niet zo prettig. Ik wist me ook niet echt een houding te geven en antwoordde van wel, daarbij lachte ik een beetje ongemakkelijk. Ik wenste mevrouw nog een prettige dag en ben verder gelopen.
4. ‘Ik had niet gedacht dat jij de eerste zou zijn. Ik dacht altijd dat het je zus zou zijn.’ Heel lief, maar wie weet lukt het bij mijn zus niet, of wil zij het nog niet. Dit is niet direct iets wat ik vervelend vind om te horen, maar wel in het bijzijn van mijn zus. Dan voel ik me toch een beetje ongemakkelijk. Want verwachten ze dan van mij dat ik een antwoord geef, of van mijn zus of wat?
Punt 2
Tampons, maandverband en menstruatiecups!!! Dikke uitroeptekens. Want ja, menstruatie daar hebben wij vrouwen last van, ja. Ja, je leest het goed, last van. Dit is niet iets wat wij echt superleuk vinden om te hebben. Dus, schat, als ik jou naar de supermarkt stuur, omdat mijn maandverband of tampons op zijn, doe ik dat niet om je te pesten. Maar echt schat, je bent juist lief als je daar voor het schap staat te kijken welke ik moet hebben, welke de juiste zijn. Dus iedereen die jou aan kijkt is trots op jou, vinden het super attent dat jij dat haalt en ook nog eens moeite doet om de juiste te kiezen. Dus nee, niet voor schut! Ook wil ik wel eens kwijt dat ik last heb van mijn menstruatie. Dus ja, je krijgt wel eens te horen hoe erg ik doorgelekt ben, wat voor een enorm stolsel ik verloren ben, dat mijn rug zeer doet en noem het maar op. Dit gooi ik natuurlijk niet openbaar, maar ben jij toevallig in de buurt en kan ik mijn ei kwijt, dan heb je kans dat je het even van me hoort en wellicht zitten we in hetzelfde schuitje vandaag. Maar omdat ik zelf een enorme hekel heb aan tampons en maandverband, ben ik enorm benieuwd naar de menstruatie cup. Dus zie jij mij of iemand bij een openbare wasbak in de wc de cup schoonmaken, dan is dat heel normaal. Desnoods knik je even en zeg je, ik herken het. Want ja… menstrueren is gewoon shit. Dus ja, er mag zeker over gesproken worden. Praat vooral, deel dingen met elkaar. Al is het over seks, menstrueren, naar welke zonnebank jij gaat, het maakt niet uit!
Punt 3
Zwanger raken is niet iets wat voor iedereen zelfsprekend is. Als je op een bepaalde leeftijd bent of al één of meerdere kinderen hebt, krijg je vaak de vraag: ‘En? Zijn jullie al bezig?’ Ik ben ook guilty hieraan hoor. Maar echt, als je wil vertellen dat jullie bezig zijn, doe dat alsjeblieft. Ik stel dan ook niet nog eens de vraag en de verrassing wordt er ook zeker niet minder op. Iedere zwangerschap is bijzonder. Voel het niet als een taboe! Laten we openbreken dat het vaak lastig en moeilijk is om zwanger te worden. Ga door naar nummer 4.
Punt 4
Miskraam en missed obortions is iets wat vaker voorkomt dat men denkt. Het enige is dat we het er niet over hebben. Waarom niet? Je kunt zoveel steun krijgen. Zoiets komt namelijk vaker voor dan een normale en gezonde zwangerschap. Tuurlijk hoeven we zoiets niet openbaar te gooien, maar heb het er over met dierbaren. Dit zijn heftige dingen die je zeker als aanstaande ouder niet alleen hoeft te dragen. Want ik denk echt oprecht, uit mijn moederhart, dat wij vrouwen er voor elkaar zijn. Over deze onderwerpen mag gesproken worden.
Punt 5
OORDELEN!! Ja zeker. Want dit gebeurt vaak. Ik geef even een voorbeeld van ons. Mijn zoontje slaapt al vanaf zijn geboorte slecht. Hij slaapt wel, maar met moeite en veel geduld. Ik kreeg regelmatig te horen dat ik mijn kind in slaap moest laten huilen. Echt, ik snap dat andere moeders ook zo hun ervaringen hebben en dit als goedbedoeld advies willen geven. Maar mijn kind (en ik denk meerdere kinderen) huilt zichzelf niet in slaap. Ik heb het wel eens geprobeerd. Het deed me ook enorm zeer om het aan te horen. Maar na een uur huilen – of ja, krijsen – ben ik dit toch even anders gaan aanpakken. Ik wil niet zeggen dat goed bedoelde adviezen niet gegeven mogen worden, maar ik ervaarde vooral dat als ik zei dat mijn kind dat niet doet, ik meteen een oordeel over mij heen kreeg. Alsof ik geen goede moeder ben. Dat vond ik echt afgrijselijk. Dus geen negatieve oordelen. Iedere ouder is uniek! Dus ja, oordelen mag wel, maar houd het lekker positief. Geef adviezen en luister naar elkaar.
Ik wil het beste voor mijn zoontje, zoals iedere andere ouder! En wij zijn stuk voor stuk uniek met dezelfde wil. Wij ouders zijn uiteindelijk één team en we worden steeds sterker en wijzer! Dus mijn kijk op het ouderschap staat vol met taboes met een dikke streep erdoorheen, veel liefde, veel ontdekken en vooral veel emotie. Als jonge mama, want nee, ik wil geen tienermoeder genoemd worden (dat geeft zo’n negatieve lading, zoals bij Teen Moms) , ben ik trots op mijzelf en op iedere andere ouder. We Rock TOGETHER!
And don’t forget:
WE ARE ALL UNIQUE IN OUR OWN WAY!
YARA
