Laatst vroeg iemand aan mij wat ik nou vind van dat anti-suikerbeleid op basisscholen. Nou, ik wist niet precies wat het inhield, maar na de nodige uitleg vond ik daar wel wat van. Ik heb er zelfs meerdere tegenstrijdige gevoelens bij en meningen over. Mijn eerst reactie was verbazing. Wat. Een. Betutteling. Ja laten we wel wezen, de overheid gaat zich steeds meer met van alles bemoeien. Ze bepalen hoe hard ik mag rijden, dat ik niet in het openbaar een wijntje mag drinken op bepaalde pleinen, dat ik na dat verboden wijntje niet in de gracht mag pissen als ik moet en wist je dat niemand in Flevoland mag stoepkrijten op straat? Zelfs kinderen niet. Echt, ik verzin het niet. De overheid zorgt ervoor dat ik een blaasontsteking oploop als ik in februari een sigaretje wil roken tijdens het kroegtijgeren en het is nu ook al zover dat ze bepalen wat mijn kind straks op school wel en niet mag eten. Het moet toch niet gekker worden.
Hebben ze enig idee hoeveel wérk het allemaal kost, om die ‘gezonde snacks’ aan de man te brengen bij die kids?! Vroeger flikkerde je 30 zakjes chips in een beslingerde rieten mand en kocht je een doos Merci voor de juffen als je nageslacht verjaarde. Een beslingerde mand met tomaten is een stuk minder aantrekkelijk, dus nu sta je om 5 uur ’s ochtends een groentetrein te beeldhouwen of bananen en mandarijnen te beschilderen als een van je koters jarig is. Want dan lijkt het tenminste nog wat. Vroeger smeerde je op schooldagen een paar broodjes met what ever er voor handen was, gooide je een paar liga’s in die schooltas en dat was het dan. Als je die liga’s wilde vervangen door een gevulde koek of desnoods een kersenvlaai, dan deed je dat. Alles mocht en alles kon. Moeders wil was wet. Tegenwoordig wordt er op veel scholen alleen nog gezond beleg, rauwkost en water getolereerd en om het dan nog een beetje aantrekkelijk te maken sta je ’s ochtends vroeg dus sterren en roosjes te figuurzagen voor in de ‘Bento-Box’, zodat je prins of prinses het nog enigszins vermakelijk vindt en die groentenmeuk opeet in plaats van naar de juf of meester smijt.
Wie heeft daar nou zin in? Ik ben een luie huisvrouw en een broodje chocopasta en een liga (bestaat dat nog?) vind ik óok makkelijker (Al is een broodje hummus net zo makkelijk als een broodje chocopasta)!*Maar helaas hebben steeds meer jonge kinderen overgewicht. Diabetes type 2 onder kinderen neemt toe, er zijn steeds meer (jong) volwassenen met gezondheidsproblemen. Tegenwoordig spelen de kinderen na school steeds minder buiten en rennen ze die liga of die gevulde koek er dus niet meer af. Binnen (dichtbij de snacks) is het veiliger én leuker, want daar zijn de Nintendo en de Tablet. Kinderen eten meer, bewegen minder en worden dikker en/of ongezonder, zo is de conclusie van de overheid. De maagbanden, insuline, nieuwe knieën en nieuwe heupen zijn nu al niet aan te slepen en het vooruitzicht is dat deze aanvragen alleen maar gaan toenemen als we zo doorgaan. Dit kost de overheid klauwen met geld, dus grijpt zij in. Er komt beleid. Er worden organisaties in het leven geroepen om onderzoek te doen naar gezonde leefstijl en er worden grote interventies gedaan, waar wíj – de gewone, doorsnee huismoekes met tijd en slaapgebrek – vervolgens last van hebben. Gezonde kinderdagverblijven, gezonde scholen en steeds meer aandacht voor het voedsel in sportkantines. Als we zo doorgaan wordt suiker het nieuwe roken. En precies dít gaat volgens veel ouders te ver. Mij ook. Overdrijven is ook een vak hè jongens. Ligt de verantwoordelijkheid van de gezondheid van onze kinderen niet gewoon bij ons, de ouders?
Maar als ik er eens langer over nadenk – zonder dat mijn irritatie de overhand neemt – vind ik het eigenlijk helemaal niet zo erg dat mijn kind zich niet de gewoonte aanleert om elke dag om 10 uur een koek te eten. Ik vind het helemaal niet zo erg dat mijn kind leert dat er meer dingen dan chocopasta lekker zijn op brood. Het is ook wel goed om te leren dat eten niet áltijd superlekker zoet hoeft te zijn en dat de dag ook geslaagd kan zijn zonder zoetigheid. Het is eigenlijk veel leuker om een paar keer na school/opvang een gezamenlijk suikermomentje te vieren, die dan dus ook speciaal blijft. Ik ben blij dat de dikkere kinderen op ‘gezonde scholen’ in elk geval niet nog dikker worden tijdens schooluren omdat koek eten nou eenmaal normaal is. En ik vind het al helemaal prettig dat het dikkere kindje niet in z’n eentje op een wortel zit te knagen terwijl andere kinderen een gevulde koek (of een kersenvlaai) naar binnen werken. Dus ik kan er een heel groot probleem van maken dat ik een stukje autonomie kwijtraak en iets vroeger op moet staan straks, of ik kan stilstaan bij de voordelen. Juist voor de kinderen die dit zo hard nodig hebben. Misschien dat de kinderen met een iets mindere verbranding, als ze volwassen zijn, dan tóch minder bezig hoeven te zijn met diëten.
NAOMI (klik hier voor haar Instagram)
