Uitgeput. Een woord dat tegenwoordig gemakkelijk gezegd wordt door iedereen na een lange, zware dag. Maar er is een verschil tussen moe en vermoeid of uitgeput zijn. Iedereen is wel eens moe. Een nachtje of twee eens goed doorslapen en dan ben je er meestal zo weer bovenop. Maar soms gaat het verder dan gewoon moe zijn. Sinds ik moeder ben geworden, ben ik vaak vermoeid, net zoals elke mama dat wel is. Kinderen hebben verandert namelijk je leven en kan soms heel zwaar zijn. Maar de afgelopen maanden is die vermoeidheid omgeslagen naar óververmoeidheid.
De breuk met de vader van mijn kinderen, de verhuizing, het verdriet van mijn meiden, mijn nieuwe leven als alleenstaande moeder die ik nog steeds in balans probeer te brengen… Ik ben helemaal uitgeput, tot op het bot. Ik heb in deze periode elke mogelijke fase van eenzaamheid en verdriet doorgemaakt en meer emoties gevoeld dan in lange tijd. Het was en is op sommige dagen nog steeds een uitdaging voor mij om die emoties te doorstaan. Het gaat elke dag beter en ik ben al ver gekomen, mede door de kracht die mijn meisjes mij geven. Terwijl ik dit schrijf zit ik midden in mijn maandje ouderschapsverlof. Heerlijk even een maandje thuis zijn, wat meer rust, en oneindig veel tijd doorbrengen met mijn meiden. Ik geniet hier echt volop van! Maar het uitgebluste gevoel blijft, vooral mentaal. Als moeder heb ik niet echt de luxe om mij te verstoppen. Ook al heb ik verlof, ik kan niet eindeloos rusten of elke dag uitslapen. Mijn kinderen zijn mijn wekker en rekenen op mij vanaf dat moment. Moeder zijn is ook werken. Ik moet ze de hele dag entertainen en soms zorgen voor een uitje, want elke dag thuis zitten, is ook maar niets. Daarnaast moet ik zorgen dat mijn huis schoon is, de was en plas gedaan is, er eten op tafel staat en nog zoveel meer. Moeder zijn is eigenlijk een full-time job op zich, maar één die ik met heel veel liefde doe.
De reden waarom ik deze blog schrijf, is omdat ik weet dat mensen verwachten dat ik na mijn maand verlof weer fris en herboren zal zijn. Ik heb toch een maand “niets” moeten doen? Ik hoefde toch niet te werken? Maar niets is minder waar. Ik geniet echt, dag in en dag uit, van elk moment met mijn meisjes en dat beetje extra rust als ik niet aan het werk ben. Maar (over)vermoeidheid gaat véél dieper dan ‘gewoon’ moe zijn. Het heeft niet enkel te maken met slaaptekort of weinig rust. Het betekent ook dat je mentaal zo overweldigd bent met dingen die zwaar op je ziel liggen. Het zou fijn zijn als mensen meer zouden begrijpen dat ik nu nog steeds zeg dat ik moe ben, ook al heb ik verlof. Dit soort vermoeidheid gaat niet over als ik even stop met werken of als ik een beetje meer slaap. Maar ook al dreig ik soms te verzuipen in mijn vermoeidheid, ik ga gewoon door. Het enige wat ik wil is minder fronsende blikken en een beetje meer begrip.
DEBORA (klik hier voor haar Instagram)
