Toen mijn zoontje werd geboren veranderde er iets in mij (wat tuurlijk logisch is, want je wordt mama). Ik liet mijn baby liever niet door iedereen vasthouden op kraamvisite. En als ik hem wel af gaf, ging hij altijd meteen huilen, dus pakte ik hem weer meteen terug. Dan was het goed. Ik werd hierdoor een beschermende moeder genoemd (dit hoorde ik achteraf). Maar iets in mij, het was een gevoel dat ik niet kan uitleggen, vertelde me dat ik het bij hem het beste zo kon doen.
Mijn zoontje is gehaald met de vacuümpomp. Dit is best pijnlijk voor zo’n kleintje en hier kunnen ze veel hoofdpijn van hebben de eerste paar dagen. En na de kraamweek kregen we dan ook het advies om met Valentijn naar de osteopaat te gaan. Dit heeft na een paar behandelingen echt geholpen! Na vijf maanden sliep ons mannetje nog niet door. We konden hem ook echt niet wakker in zijn bedje leggen, want dan bleef hij maar huilen en werd hij zo overstuur dat hij ervan moest spugen! Dus we wiegden hem na zijn avondflesje en dan als hij echt in een diepe slaap was, legde mijn man hem altijd over. Als ik het deed werd hij op de één of andere manier toch wakker en begon het weer van voor af aan. Vaak lag hij pas om 10.00 uur in zijn eigen bedje. Hierna gingen wij ook maar snel naar bed. Dan kon ik een paar uurtjes slaap pakken, want rond 2.00 uur werd hij vaak wéér wakker. Ik heb dit aangegeven bij het consultatiebureau. Die zei: “Gewoon laten huilen, hij valt vanzelf in slaap. Je verwend je baby teveel nu! Het beste is om kleintje wakker in zijn eigen bedje te leggen.” Ik kon dit niet over mijn hart verkrijgen om Valentijn zo overstuur te laten worden. Ik had het gevoel dat er een reden was waarom hij dat alleen ‘s avonds deed.
Toen op een dag Valentijn vijf maanden was krijste hij zo erg, dat ik met hem naar de dokter ben gegaan. Het bleek een oorontsteking te zijn en dan aan allebei de kanten. De oorontstekingen bleven terugkomen om de zoveel maanden. Mijn kleine mannetje bleef een lastige slaper. De antibiotica en druppels leken bijna niet te helpen. Het was hier thuis echt #teamnosleep. Overdag deed ik vaak een dutje mee als hij sliep. Lekker samen slapen in het grote bed. Wanneer ik naast hem lag, sliep hij langer dan in zijn eigen bedje en kon ik even bijtanken van de afgelopen nacht. Uiteindelijk heeft Valentijn zes oorontstekingen gehad in een jaar tijd. Er werd besloten om hem bij de leeftijd van één jaar, buisjes te geven. Dit werd twee weken na zijn eerste verjaardag ingepland. Voor ons als ouders best eng dat je kleine baby onder narcose moet, maar het leek ons wel het beste.
De hele week na de narcose huilde hij ‘s nachts nog erger dan normaal. Maar de week daarna sliep hij. Ein-de-lijk! Zonder hem te hoeven wiegen of wat dan ook. We konden hem wakker in zijn bedje leggen en hij sliep ineens tot de volgende morgen! Wat een verschil! Ik heb mezelf nog een hele tijd zo moe gevoeld. Het leek wel of alle vermoeidheid er toen pas echt uit kwam of mocht komen. Als ik terug kijk dan was het een lastig jaar ook voor mijn relatie. Vanwege de vermoeidheid regeerde ik soms echt als een heks en huilde ik heel snel om dingen. Ik had het gevoel dat niemand mij begreep. Al mijn vriendinnen kenden dit gedrag niet. Die kindjes van hun sliepen al vrij snel door. Door de vermoeidheid had ik geen zin in avondjes uit of samen weg. Het enige wat ik wilde was vroeg naar bed en lekker thuis zijn.
Wat ik graag duidelijk wil maken is dat je altijd moet luisteren naar je eigen moedergevoel. Dit krijg je als je mama wordt echt automatisch mee! Twijfel daar niet aan. Ik heb Valentijn nooit laten huilen en achteraf ben ik daar nu heel blij om, want hij huilde dus omdat hij zo’n oorpijn had. Als hij moest liggen dan deed dit meer pijn, door de druk die dan op zijn oortjes kwam. Inmiddels Is Valentijn 15.5 maand en echt een superlief, altijd vrolijk en druk jongetje! Hij is overdag nog geen slaper, maar de nachten slaapt hij nu van 19.00 uur tot 7.00 uur! Hij slaapt tot nu toe wel altijd in zijn eigen bedje bij ons thuis. Door alle ervaringen met slechte nachten ga ik niet graag met een campingbedje op pad. Hem ergens anders op bed leggen, durf ik niet. Ik ben dan bang dat hij daar niet gaat slapen.
EVELINE
