Voordat ik mama werd (28-03-2018) sportte ik veel. Maar wat is veel? Ik sportte zo’n 5 x per week á 1 uur per keer. Als ik daar nu op terug kijk vind ik dat best veel. Ik sportte niet perse omdat ik gespierd wilde zijn of voor mijn figuur, maar met name omdat ik het leuk vind (ja, die mensen bestaan echt!). Daarnaast hoopte ik natuurlijk wel op een victoria’s secret figuur dat tevoorschijn kwam, maar met mijn 1.58 meter, liefde voor een lekker hapje eten, liefde voor cocktails (hoe meer hoe beter) en een fulltime kantoorbaan had ik dat maar op mijn buik geschreven. De reden van sporten was en is nog steeds ontspanning. Over die buik gesproken… Twee jaar geleden kwam de leukste verrassing van mijn leven: er groeide een mensje in mijn buik! En ik dacht destijds: “OMG, mijn conditie is echt ineens enorm achteruit gegaan”. Als antwoord hierop ben ik erg veel erbij gaan sporten. Na een paar weken kwam ik er dus achter dat het aan mijn zwangerschap lag. In het begin dacht ik er nog niet veel over na wat de zwangerschap zou betekenen voor sporten, maar toen ik me er wat meer in ging verdiepen, kwam ik er zelf wel wijs uit wat wel en niet kon qua sport tijdens de zwangerschap. Wat ik zoal deed was “gewoon” fitness, zumba, yoga en BBB (buik, billen, benen). Fitness had niet zozeer een aanpassing nodig op het cardio gebied. Wel moest ik mijn hartslag in de gaten houden aangezien deze niet te hoog mag worden, omdat de baby dan niet genoeg zuurstof kan krijgen. Ik had hiervoor een fitbit gekocht en kon het toen goed in de gaten houden tijdens het sporten. Je hebt speciale zwangerschapsyoga, maar ik had daar een vooroordeel over dat ik het saai zou vinden, dus ik ben door gegaan met de normale vinyasayoga die ik altijd deed. Op een gegeven moment zat ik in de les en kwam ik er achter dat het niet meer ging, mijn buik zat me enorm in de weg en ik heb toen besloten deze les te skippen voor de komende tijd. BBB ging ook goed, hierbij moest ik alleen een andere oefening doen als de buikspieren getraind werden. Zumba heb ik het langste vol gehouden. Ik denk dat Mila haar goede dansmoves ook daardoor zijn ontstaan. Haha.
Het derde trimester kreeg ik het lichamelijk wel erg zwaar. Met zwangerschapscholestase (lees in mijn andere blog hier) en erg veel last van mijn bekken, ging sporten niet meer goed. Zumba heb ik tot ongeveer week 33 a 34 gedaan en thuis deed ik wat yoga via YouTube. Na deze weken ben ik gaan zwemmen, dit gaf me enorm veel verlichting op mijn pijnlijke lichaam. Met 37 weken is mijn mooie Mila geboren en natuurlijk stond sporten een tijd on hold.
Met speciale boeken heb ik me verdiept hoe je sporten het beste kan aanpakken na een bevalling. Naar je lichaam luisteren en met name opletten met de buikspieren trainen zijn de belangrijkste punten die mij opvielen. Ik ben ook erg langzaam begonnen na een maand of drie. Ik was wel een beetje pissig dat ál mijn jaren sport gewoon WEG waren, mijn conditie? WEG… Spieren? WEG… Als ik een stukje rende voelde ik mijn billen bewegen. Dit gevoel kon ik me werkelijk niet herinneren en ik irriteerde me er super erg aan. Tijd om weer aan de bak te gaan! Enige verschil… ik (alleenstaande moeder) kon niet zomaar de deur uit gaan om naar de sportschool te gaan. Zo ben ik begonnen met thuis wat meer sporten. Via Youtube filmpjes volgde ik post partum workouts. Ik kon best goed zelf voelen dat mijn buikspieren nog niet gesloten waren (ik voelde een soort van gat) en heb tot negen maanden post partum geen buikspieroefeningen gedaan. Dat thuis sporten werkt best prima, ik doe het nu nog steeds zo’n twee keer per week. Soms yoga, soms een workout (sorry onderburen) en soms BBB. Mijn ouders passen ook één avond in de week op en dan kan ik wel even lekker naar de sportschool. Daarnaast heb ik de uitvinding van de eeuw: een hardloopbuggy. Alhoewel ik niet een groot fan van hardlopen ben, is dit wel echt een uitkomst om aan mijn conditie te werken én dat samen met mijn kindje. Bovendien vind Mila het GE-WEL-DIG. Misschien komt het omdat we bijna altijd naar een kinderboerderij hardlopen, daar houden we een soort pauze (en stretch) en dan ren ik weer terug en valt Mila 9 van de 10 keren in slaap. Ik heb de eerste gekocht via Marktplaats, omdat ik niet zeker wist of het wat voor mij was. De eerste paar keer vond ik dan ook enorm zwaar en dat met name in mijn armen. In de loop van tijd gaat het steeds beter en nu ruim een jaar later gaan we nog steeds elke week een rondje van zo’n 7 kilometer hardlopen. Inmiddels heb ik een andere hardloop buggy, want de oude was een ligbak. Hoe fijn ze die ook vond, op een gegeven moment was hij echt te klein.
Ik vind het dus nog steeds heerlijk om door middel van sporten mijn hoofd leeg te maken en zo ook een goede conditie te blijven houden. Als jullie nog leuke tips hebben qua sport in combinatie met het ouderschap (is overigens al een sport an sich, op het ontspannen gedeelte na, haha).
PS: ik ben geen fitness goeroe, of expert. Dit zijn puur mijn eigen ervaringen en wat ik er zelf over gehoord of gelezen heb.
EVELINE (klik hier voor haar Instagram)
