Onze oudste zoon was net één jaar oud toen wij een nieuwbouwwoning kochten. Eigenlijk was onze wens om twee kindjes vlak achter elkaar te krijgen en de leeftijd tussen de twee kimderen klein te houden. Nadat wij het huis kochten en we dus ongeveer nog een jaar met dubbele lasten zouden zitten, hadden wij besloten dat het financieel niet haalbaar zou zijn om die wens uit te laten komen. We zouden gewoon een jaartje wachten, tot wij lekker in ons nieuwe huisje woonden en dan zou ik stoppen met de pil.
Na vier maanden bleef mijn ongesteldheid uit. Ik stopte na de pilstip en meestal werd ik dan binnen twee dagen ongesteld. De doornraakbloedingen die ik af en toe had waren volgens de huisarts geen probleem en konden wel eens gebeuren. Ik was al vaak gewisseld van pil. Ik begon met een lichte pil omdat ik nog borstvoeding gaf aan de oudste. Daarna ben ik wel drie of vier keer gewisseld naar een sterkere pil. De laatste pil slikte ik ruim een half jaar en de doornraakbloedingen kwamen bijna niet meer voor. Tot ik dus niet ongesteld werd. Ik wachtte ruim een week en ik werd toch wel wat zenuwachtig. Ik belde mijn man in de pauze van mijn werk. Ik zei dat ik mij toch wel zorgen maakte en naar de drogist reed om een test te halen.
Die avond deden wij samen de test. En ja hoor, twee dikke vette donkere strepen… Duidelijker kon niet. Totaal onverwacht en ik was meteen in paniek, dikke tranen en ik kon het even niet helemaal bevatten. Mijn man daarintegen zag het allemaal positief in. “Wees blij dat het zo makkelijk kan. Het kindje is ons gewoon gegund en het zal vast zo moeten zijn.” Ik was in de war, hoe kon dat nou, ik slikte elke avond, voor het naar bed gaan de pil, dat zou toch betrouwbaar moeten zijn?! De dag erna was het een beetje bij mij geland. Ik maakte een afspraak bij de huisarts en een afspraak bij de verloskundige. Nog steeds een beetje in de war. Ik wilde graag zo snel mogelijk een echo om het termijn vast te stellen. Ik kon mijn laatste ongesteldheid niet helemaal herinneren. Had ik net die maand een keer overgeslagen? Ik mocht gelukkig snel langs komen en de zwangerschap was nog heel pril, zo’n vijf weken. De zwangerschap was intact, het harte klopte en het zag er verder goed uit. De afspraak bij de huisarts kon gelukkig ook snel. Ik had een vervangende huisarts, maar ze kon in mijn gegevens zien dat ik de pil slikte en dat ik al geruime tijd niet meer gebeld had over doorbraakbloedingen. Dat klopte, de laatste pilsoort die ik had ging juist erg goed. Ze vertelde mij dat het gebeurt, ze had over een jaar zeker wel patiënten die ondanks de pil toch zwanger waren geweest. Ik was niet ziek geweest en was eigenlijk heel strikt met het nemen van de pil. De huisarts zei: “Het komt voor, maar wel weinig, jullie zullen beiden gewoon erg vruchtbaar zijn, dus na deze zwangerschap zouden we toch moeten kijken naar een andere of dubbele anticonceptie.” Na deze twee afspraken, een week na de test en heel veel geruststellende woorden van mijn man kon ik ook genieten van het idee dat er toch echt weer een kindje aan zou komen.
Wij hebben nooit over abortus nagedacht. We hebben het wel opgenoemd, maar bij ons beide was het antwoord direct nee. Wat als het hierna nooit meer zou lukken? Dan zou onze oudste zoon geen broertje of zusje meer hebben. Ondanks het vooruitzicht van de dubbele lasten zouden wij het wel redden. We hadden allebei een goede baan, waren beide niet heel stressgevoelig en de meeste babyspullen hadden wij natuurlijk nog van onze oudste zoon. Gelukkig konden wij nog wat weekjes dit geheim voor ons zelf houden, nog eventjes wennen aan het idee. Bij de eerste zwangerschap ging het volgens het boekje, we hadden de wens, ik stopte met de pil en raakte zwanger. Dit keer was het anders. De “voorpret” was even overgeslagen dus voelde het wel fijn dat wij eventjes nog samen aan het idee konden wennen voor wij het deelden met de familie, vrienden en bekenden.
Met 11 weken hadden wij weer een echo en kregen toen de exacte uitgerekende datum te horen. 14 September 2019. Zes dagen na onze zoon zijn tweede verjaardag. Het was onze wens om twee kindjes achter elkaar te krijgen. Ondanks dat wij deze wens zelf aan de kant hadden geschoven had de natuur voor ons besloten dat die wens toch in vervulling zou komen. Ons kindje zag er op de termijn echo goed en gezond uit. Rond mei zouden wij de sleutel krijgen van ons nieuwe huis en dan zou mijn man nog ruim de tijd hebben om te klussen voor ons tweede kindje geboren zou worden. En dan konden wij volop genieten van het idee dat wij over een halfjaar weer opnieuw papa en mama mogen worden.
SYLVANA
