Laatst stond ik lekker te kletsen met iemand die zijn nichtje mee had genomen naar de speeltuin. Je kent het wel, de kindjes spelen samen dus je raakt aan de praat. “Wij hebben nog geen kinderen,” zei hij, “wel een hond, dat is bijna hetzelfde.” Deze mening deel ik niet helemáál als ik eerlijk ben en ik leg je graag uit waarom.
Mocht je op een blauwe maandag beslissen dat je een hond wil, zoals ik dat deed, volstaat een zoekopdracht op Marktplaats of zelfs Facebook om een hond op te pikken die niet meer thuis kan blijven wonen. Ga je voor een puppy, die zijn zo schattig, dan leg je contact met een fokker, wacht je tot het hondje oud genoeg is, et voila, de gezinsuitbreiding is er. Overigens zijn het vaak diezelfde schattige puppy’s die later op Marktplaats staan maar dat ter zijde. Is de wens voor een kind er, dan heeft dat net ietsje meer voeten in de aarde. In je eentje een kind creëren is een hele uitdaging dus een passende partner is vaak wel een uitkomst. Dan moet er worden geklust, cyclus bijhouden, seks plannen en hopen dat het raak is. En dit geldt trouwens alleen als het op de natuurlijke wijze wil lukken. Is het eindelijk zo ver dat je een positieve test in handen hebt, dan ben je er nog niet. Waar je bij een hondje een paar weken wacht moet een mens gewoon nog acht maanden broeden, hopen dat alles goed verloopt en het kindje gezonde ter wereld komt. Vaak gaat deze periode gepaard met misselijkheid, spugen, hoofdpijn, maagzuur, constipatie, hormonen, angsten, rugpijn en slapeloze nachten. Klein verschil.
Een puppy krijg je vaak zindelijk in je armen gedrukt. Een mensenkind helaas niet, voordat een kind snapt wat poepen en plassen is én waar de aangewezen plek zich bevindt om dat te doen, zijn we een aantal jaren verder. Dit gaat vaak samen met ongelukjes, veel wassen en bedden verschonen. Ook hier zie ik iets meer verschillen dan overeenkomsten. Honden en kinderen houden ervan om je te verrassen, ik heb dan liever een hondendrol op de deurmat dan een uitgesmeerde luier in bed en op de muur, maar dat kan een persoonlijke voorkeur zijn.
Als ik ga werken, of het huis uit ga, is het helaas niet mogelijk om een bak water en voer neer te zetten en mijn kind lekker thuis te laten totdat ik klaar ben. Je zou het kunnen proberen maar ik ben bang dat Jeugdzorg daar toch iets anders over denkt, in tegenstelling tot de dierenbescherming die al lang blij is dat je eten neer hebt gezet. Heb je vakantieplannen? Helaas is het niet mogelijk om voor een kind tegen betaling een kamer in een pension te boeken waar deze dan verblijft zodat je daadwerkelijk bij kan tanken op vakantie. Nee, op vakantie moet je kind mee, tenzij opa en oma zo gek zijn drie weken lang op te passen. En niet alleen je kind gaat mee, ook een bedje, buggy, maxi cosi, kleding, voeding, luiers en ga zo maar door hoor. Eenmaal op vakantie is het een kwestie van achter de kinderen aanhobbelen, slapeloze nachten door de nieuwe omgeving en gezeur om ijs. Hier kan ik overigens wel één overeenkomst bedenken, de meeste restauranteigenaars en gasten staan over het algemeen niet te springen om honden of baby’s aan tafel.
De hond in de pot vinden, ken je deze uitdrukking? Dit betekent dat je te laat bent voor het avondeten waardoor alles naar de hond gaat, die dit lekker opsmikkelt. Ik weet niet hoe het bij jullie thuis is, maar mijn kinderen eten eigenlijk gewoon niks van wat ik op tafel zet. Ik zou willen dat ze de eetlust hebben van een hond en daarmee ook de dankbaarheid dat ze überhaupt iets voorgezet krijgen.
Meestal vinden baby’s dat ouders geen recht hebben op slaap, daarom worden ze de eerste maanden midden in de nacht een paar keer wakker en gillen dan om aandacht of eten. De middagdutjes zijn vaak dusdanig onvoorspelbaar dat het gokken is of je er zelf ook even in kan. Lig je dan in bed, dan ben je voornamelijk bezig met de vraag, hoorde ik haar daar nou, ze is toch niet nu alweer wakker?! Ik weet niet of je wel eens hebt gekeken waar een hond zijn dag mee invult, maar ik heb er redelijk wat voor over om diezelfde uren aan slaap te pakken!
Maakt een hond je ‘s ochtends wakker dan volstaat een volle bak water en een open achterdeur vaak ook prima zodat je nog even terug je bed in kan. Heeft een kind om half 6 besloten dat het tijd is om aan de dag te beginnen dan is dat helaas geen optie. Vooral in de winter raad ik dit af. Je kan wel wegkomen met een gesmeerde boterham en de televisie om dan zelf nog even onder een dekentje op de bank te kruipen. Pedagogisch verantwoord is het niet, noodzakelijk soms wel.
Ik snap dat je beperkt bent in je vrijheid als je een hond in huis neemt, deze heeft verzorging en aandacht nodig en dat ben je hem ook zeker verplicht. Maar alsjeblieft, hoe veel je ook van een hond houdt, denk niet dat de zorg net zo intensief is als die voor een baby of kind…
LOUKIE (klik hier voor haar Instagram)
