Het is idioot snel gegaan, Loua is de 4 maanden al ruim gepasseerd. Niet alleen dat is bizar, ook hoe lang het geleden is dat ik een blogje geschreven heb. Daar ben ik nu wel even aan toe. Lees je mee over hoe de afgelopen maanden me zijn bevallen?
De afgelopen maanden waren één grote rollercoaster. 15 Februari beviel ik van Loua, 20 maart moesten we ons huis uit, maar hadden we ons nieuwe huis nog niet gekocht. We zaten tot 27 april bij mijn ouders, op drie hoog met totaal negen man. Ik hoef je denk niet uit te leggen hoe dat was? In deze tijd heb ik elke dag soms wel twee of drie keer de bouwmarkten gezien, bouwtekening hier, vergunning daar, keuken uitzoeken, keuken aanpassen, tegels zoeken, tegels bijhalen, vervoer regelen, meubels kopen, meubels terugbrengen, alles wat je kan bedenken hebben we moeten doen, vaak zelfs mét de kids op sleeptouw. Dra-ma én helemaal niet goed voor je relatie deze shit.
Als klap op de vuurpijl ging met de verbouwing van alles mis. Elke gek kon zien dat wat er in ons huis gebeurde niet goed was. Niks was waterpas, gaten in de muren, gaten voor stopcontacten zo groot uitgesneden en daarna weer dicht gesmeerd met kit. Tegels scheef, kozijnen te kort en zo kan ik nog eindeloos doorgaan. En we hadden een vakman ingehuurd hiervoor, dat was nog het ergste. Dit ging van kwaad tot erger tot mijn vader zich ermee ging bemoeien die oorspronkelijk uit de bouw komt. Die heeft het één en ander gesloopt, opnieuw omgebouwd en dingen uit handen genomen waardoor het nu allemaal nog goed uitgepakt is. Uiteraard niet de bedoeling aangezien we andere mensen hebben betaald om dit in orde te maken! De zolder en het dak zou ook door dit bedrijf gedaan worden, maar we hebben uiteindelijk niets meer van ze vernomen, dus ik heb een donkerbruin vermoeden dat dat niet meer gaat gebeuren. Niet dat ik dat zelf had gewild, maar ik wil wél mijn huis af hebben.. Oh en ik heb al aanbetaald.. Goed hier kunnen we het lang of kort over hebben, we zien wel hoe we dit oplossen. Ik kan me kwaad maken, maar daar krijg ik geen zolder mee.
Toen we eenmaal verhuisden was het huis nog verre van af, maar wel woonbaar en daar namen we genoegen mee. Langzamerhand maakten we wat dingen af,maar inmiddels ben ik bang dat we ook een aantal dingen laten liggen nu we eindelijk wonen en ‘rust’ hebben (in hoeverre je rust hebt met een dak zo lek is als een mandje en jijzelf slaapt op de slaapkamer van je dochter.. ). Nou gaan we daar gelukkig niet dood van en ik probeer het positieve te zien; we hebben eindelijk ruimte, een heerlijke tuin waar ik een salon in heb, leuke buren die mij al kennen vanaf de babytijd, mijn ouders om de hoek, kids allemaal een eigen kamer, we hebben een baf waar de kids elke avond zwemles in kunnen krijgen en een keuken waar we verliefd op zijn! Het is allemaal zo slecht nog niet, het zit alleen niet mee. Oh de kids? Die doen het geweldig. Iedereen is zoet en tevreden en ze maken nergens echt een punt van. Shay is intussen begonnen op de basisschool en Loua is begonnen aan groentehapjes, zou het leuk zijn als ik daar wat meer over vertel? Qua aanpak en dergelijke? Ik vind dat zelf altijd erg leuk om te lezen van anderem. Let me know!
Snel weer een nieuwe update!
X Carmen & Kids (klik hier voor haar Instagram)
