Ik weet niet zo goed of het aan mij ligt, of dat het serieus zo is. Maar wat hoor ik mensen de laatste tijd toch veel zeggen dat ze “een kind nemen”. Opmerkingen als: “Ze worden zo snel groot, ik neem er nog één“, of “We willen eerst trouwen en een huis bouwen en dan nemen we een kind”. Uhm, mensen…. Hoe dan?! Vertel mij even waar je een kind kunt “nemen” (wat klinkt alsof je hem of haar ergens kunt kopen), dan sta ik vooraan in de rij. Natuurlijk ga ik je geen uitbrander geven wanneer je zoiets zegt, want het zegt wellicht meer over mij (aangezien het bij mij een trigger is). Maar het zou oprecht fijn zijn wanneer mensen wat beter nadenken voordat ze zomaar dit soort opmerkingen maken. Het doet pijn wanneer je dit hoort als kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is.
Mijn man en ik zijn ondertussen alweer een aantal weken terug van onze huwelijksreis, waar jullie in mijn vorige blog over hebben kunnen lezen. Sinds onze thuiskomst ben ik zelf begonnen met een voedingsadvies, om op deze manier mijn hormonen weer in balans te krijgen. Mijn cyclus is een rommeltje, waardoor ik zelden tot geen eisprong heb. Een eisprong is wel handig wanneer je een kinderwens hebt, dus wilde ik hier graag mee aan de slag. Natuurlijk wordt bij het fertiliteitstraject je cyclus gestimuleerd met allerlei hormonen, maar mijn inziens kan deze aanpassing in voeding bijdragen aan zowel mijn eicelkwaliteit, als vruchtbaarheid. Ik doe dit niet op eigen houtje, maar heb een hele fijne diëtiste gevonden, die naast diëtiste ook hormoonfactor coach is.
Het duurt minimaal 100 dagen om je hormonen in balans te krijgen, dus ik ben er nog wel even zoet mee. Het is een vrij streng voedingsadvies, waar ik soms wel moeite mee heb. Zo mag ik bijvoorbeeld geen gluten, geen bewerkte producten, geen lactose- of melkproducten, geen tot weinig koolhydraten en geen bewerkte producten. Maar mijn interne motivatie wint het gelukkig tot nu toe altijd nog van mijn hunkering naar ongezond eten. Ik wil gewoon een kind, daar heb ik alles voor over, dus als dat betekent dat ik de rest van het jaar mijn voeding op deze manier moet aanpassen, dan doe ik dat. Voor mij een duidelijk verhaal, voor mijn omgeving niet altijd te begrijpen. Ik krijg regelmatig te horen dat ik te streng ben voor mezelf, dat ik ook wel moet blijven genieten, of dat ik het los moet laten. Allemaal leuk en aardig, maar dit is voor mij de manier om ermee om te gaan (op dit moment), dus blijf ik dat ook zeker doen. Ik krijg ook wel eens de vraag of ik niet voor één keer een uitzondering kan maken. Als zwanger worden en blijven vanzelf gaat dan is dit wellicht een logische gedachte, maar nee helaas, ik kan niet één keer een uitzondering maken, want dan verpruts ik alles wat ik tot nu toe in de afgelopen weken bereikt heb.
Begrip en onbegrip is een lastig ding bij fertiliteitsproblemen. Dat blijkt maar weer uit bovenstaande situaties. Wanneer je makkelijk zwanger wordt en blijft, lijkt het me ook lastig te verplaatsen in iemand waarbij het niet zo gemakkelijk gaat. Het is ook niet voor te stellen hoe je dag in, dag uit, in onzekerheid leeft. Hoe die ene grote wens je hele leven in beslag kan nemen. Hoe je heen en weer geslingerd wordt tussen hoop en vrees. Hoe je elke maand, jaar in, jaar uit, telkens weer teleurgesteld wordt wanneer je ontdekt dat het wederom niet is gelukt. Gelukkig hoeft niet iedereen dit mee te maken, want ik gun het niemand. Het is gewoon rot (en dan druk ik me nog netjes en zacht uit) om ongewenst kinderloos te zijn. Het doet pijn wanneer je keer op keer zwangerschapsaankondigingen, geboortekaartjes, of fijne babyfoto’s naar je hoofd geslingerd krijgt. Het is lastig, omdat je van de ene kant heel blij wil zijn voor de ander, maar je het op sommige momenten gewoon niet op kunt brengen en je jezelf vervolgens een slechte vriendin voelt. Ik weet zelf soms niet eens waar ik behoefte aan heb, dus ik kan me ook voorstellen dat het voor de ander soms lastig is om aan te voelen waar ik behoefte aan heb. Ik weet in ieder geval één ding zeker. Het is fijn als mensen stoppen met het zeggen dat ze een kind “nemen”. Een kind neem je niet, een kind krijg je, als je geluk hebt. En helaas is dit niet voor iedereen weg gelegd.
Naast dat het begrip en onbegrip vaak lastig is, merk ik ook dat het ongewenst kinderloos zijn iets doet met mij als persoon. Het maakt me onzeker en bang. Niet enkel voor de toekomst, maar ook gewoon voor mezelf als persoon. Ik voel me op momenten minder dan een ander, omdat ik geen kindje kan krijgen. Hoe moeilijk kan het zijn, een kind op de wereld zetten? Per dag worden er zoveel geboren, in allerlei gezinssituaties, gewenst, ongewenst of per ongeluk, noem het maar op. Hoe kan het dan zo zijn, dat ik mezelf niet kan voortplanten?! Ik kan je vertellen dat dit mijn zelfvertrouwen enorm heeft aangetast, ook al zal ik dat niet altijd toegeven. Het is gewoon hard en soms ook enorm lastig.
MANOUK (klik hier voor haar Instagram)
Wat mooi beschreven weer Manouk! Zo herkenbaar hoe het woord nemen je vanbinnen zo op kan vreten😓. Blijf wel vooral trots op jezelf voor het doorzettingsvermogen wat je toont met dit pittige dieet. Een ander gaat toch nooit helemaal begrijpen waar je het allemaal voor doet. Daarbij ga ik er niet vanuit dat gezonde voeding je zal schaden ;). Keep up the good work! Ik duim ondertussen heel hard voor jullie dat al je moeite een keer beloond mag worden 🍀❤️