Voordat ik mama was dacht ik altijd “waarom laten mensen hun kinderen toch altijd bij ze in bed slapen?” het leek mij ontzettend storend voor je eigen rust. Nu ik zelf moeder ben van een dreumes heb ik een totaal andere mening daarover. Toen Mila geboren was kon ze naast mij in haar co-sleeper slapen. Wat was dat fijn! Als haar speen uit was gevallen, hoefde ik alleen mijn arm opzij te doen en klaar is Kees. Ook kon ik uren naar haar kijken hoe ze in haar bedje lag. Na 5 of 6 maanden was deze heerlijke tijd voorbij. Het slapen in haar eigen kamer en bedje hadden we wel geoefend, maar dat was op één hand te tellen. Ze was helaas te groot voor de co-sleeper dus nu moest het wel. De enige die hier moeite mee had, was ik zelf. Mila sliep heel goed in haar eigen bed alleen ik mistte de schattige geluidjes, ik was steeds ongerust als het helemaal stil was. Continu ging ik kijken in haar slaapkamer terwijl ik natuurlijk een babyfoon had staan. Maar wat als die ineens kapot is? Wat als ze gestikt is en geen geluid maakte? Allerlei horrorverhalen spookten door mijn hoofd.
Na de fles van een uur of vijf in de ochtend kwam ze altijd bij mij in bed nog even verder dutten. Dit vond ik echt het fijnste moment van de dag. En hier ging het dus ook mis… Als Mila in de nacht wakker werd door wat dan ook (soms is ze gewoon wakker, niet vervelend, maar wakker) dan ik sleepte haar bij mij in bed zodat ik zelf lekker kon blijven liggen en niet echt klaar wakker hoefde worden. Dit gebeurde steeds vaker en ik heb zelfs heel mijn kamer veranderd zodat mijn bed tegen een muur staat en Mila haar eigen kant van het bed heeft. We zijn maar met zijn tweetjes, dus ruimte zat.
Inmiddels slaapt ze eigenlijk nog bijna dagelijks bij mij in bed. Ze valt altijd in haar eigen bedje in slaap en soms om 22.00, soms 4.00 en soms pas 6.00 komt ze bij mij in bed. Als ik erover nadenk doe ik dat eigenlijk voor mezelf. Ik slaap beter als ze naast me ligt en dat vind ik met name doordeweeks belangrijk als ik de dag erna moet werken. Daarnaast hoef ik er minder vaak uit en stiekem vind ik het heel gezellig. Dus waarom niet? Het is een soort van regel dat kindjes op hun eigen kamer moeten slapen. Ik snap ook wel dat hoe langer ik hiermee doorga, des te lastiger het gaat worden om het voor elkaar te krijgen dat ze de hele nacht in haar eigen kamer slaapt.
Mmmmm, Wat zijn de nadelen? Voor nu zie ik geen nadeel. Ik let erg op dat ze altijd veilig ligt. Wat voor de toekomst een nadeel kan zijn is als ik ooit wel een vriend krijg, dat die er misschien niet op staat te springen dat een kleine dreumes 80% van het bed in beslag neemt. Ik heb ook even onderzoek gedaan en de voor- en nadelen van samen slapen met je kindje op een rijtje gezet.
Voordelen
– ouders zijn alerter
– daarom is het ook veiliger
– voorkomt een post-natale depressie
– versterkt de gezinsband
– samen slapen vermindert angstgevoelens bij een kind
Nadelen:
– geen privacy
– als de baby nog klein is, kan het gevaarlijk zijn.
– Als het een gewoonte wordt, zal het kind er waarschijnlijk niet meer vanaf willen wijken.
– Er zeer prikkels, waardoor je nachtrust er op achteruit kan gaan.
Hoe denken jullie daarover? Mag jouw kindje wel of niet bij jou in bed? Ik ben erg benieuwd!
EVELINE (klik hier voor haar Instagram )
Ik snap het heel goed hoor alleen denk ik wat ook een nadeel is is dat de rust eigenlijk verstoort word
Hiermee bedoel ik:
Doordat mila altijd gewend is dat ze rond een bepaalde tijd bij jou in bed komt word ze dus in nachten 4 uur tot miss 6 uur iedere keer wakker
Dit is mee gegaan in haar routine
Ik heb een zoontje van 1 jaar en 3 maanden
In het begin heeft het ledikantje naast mijn bed gegaan maar met 8 maanden sliep hij alleen in zijn eigen kamer ik heb ook in het begin hetzelfde als jou gehad constant bang zijn de kamer ingaan terwijl ik een babyfoon heb met beeld en dan dacht ik straks werkt het beeld niet meer is het bevroren straks werkt het geluid niet straks ademt ie niet dus ging ik ook de kamer in
Nadat ik hier mee gestopt ben af en toe checken kan geen kwaad maar niet zoals eerst
Doordat ik daar mee gestopt ben heeft hij geleerd goed en lang te slapen zonder tussendoor dus klaarwakker te worden
Ik heb dit heel lang moeten volhouden hoor dat wanneer hij wakker werd gewoon terug blijven leggen al is het 100 keer
Doordat ik dit heb volgehouden slaapt mijn zoontje nu van 20.00 tot 7.00 / 8.00 soms zelfs 9.00 9.30
Zo krijgt hij ook genoeg rust heeft veel energie en slaapt ook beter met de dutjes
Want hoe meer een kind rust heeft en slaapt hoe beter ze ook ieder slaap momentje slapen
Het hoeft misschien niet voor jou een nadeel te zijn en voor mila misschien ook nog niet
Maar ze word wel iedere keer wakker op dat tijdstip
En het is misschien vooral voor als ze met 4 jaar na school gaat en meer activiteiten gaat doen beter als ze leert wat langer te slapen
En dat gaat misschien alleen als ze ook van jou leert dat ze niet bij mama in bed gaat maar gewoon in haar bedje blijft slapen
Want zoals je eigenlijk al zegt als ze dan bij jou ligt dut ze verder
Dus eigenlijk in haar bedje zou ze misschien toch gewoon door kunne slapen en blijkbaar heeft ze die rust ook nodig omdat ze bij jou in bed dus ook verder dut
Nu word ze tussendoor toch wakker en die wakker momentjes kunnen straks lastiger worden ook voor haar rust
Haar rust word toch eigenlijk een beetje verstoord doordat ze gewend is iedere keer wakker te worden
Dit is geen kritiek naar jou toe hoor maar meer mijn mening hierover
Veel liefs
Rachel