Laat ik beginnen met het voorstellen van mezelf. Ik ben Cherith, uitwijken over hoe je deze naam uit moet spreken zal ik niet doen, maak er wat moois van. Ik ben 29 jaar oud en ben nu 2,5 jaar samen met Bas, wij hebben elkaar leren kennen via Tinder (jahoor, de zoveelste). Wij wonen in het superleuke Alkmaar, ben hier echter niet opgegroeid, maar voor de liefde heen verhuisd. Ik werk als verpleegkundige op een Spoed Eisende Hulp, een super uitdagende baan al maken de wisseldiensten het met een baby niet altijd even makkelijk. Mijn grootste passie is fotograferen en leef me dan ook prima uit op onze kleine man. Bloggen doe ik ondertussen al zo een 5 jaar, dit begon over afvallen, voeding en gezondheid. Dit doordat ik 6 jaar terug een gastric bypass heb ondergaan waardoor ik 50 kilo ben afgevallen. Nu is het roer om gegooid en schrijf ik over zwangerschap, zwangerschap in combinatie met een maagverkleining, moederschap, opvoeding en alles wat erbij hoort. Enorm leuk om te doen.
6 September 2018 zijn wij de trotse ouders geworden van Mason. Mason werd geboren na een zwangerschap van ruim 38 weken vol drama. Enorme rugpijn door bekkeninstabiliteit, niet meer kunnen zitten, liggen, lopen, dus wat nog wel? Vervroegd in de ziektewet en tot slot zwangerschapshypertensie waardoor de kleine man met 38 en een halve week wel eens mocht komen. De bevalling zelf verliep daarentegen erg vlotjes. De eerste weken zaten wij op een roze wolk totdat Mason zich bedacht te gaan verslikken, stikken en dergelijke. Vanuit mijn werk ben ik wel het een en ander gewend, maar bij je eigen kind wil je dit niet meemaken. Een ziekenhuisopname verder werd er reflux gediagnostiseerd. Een combinatie van de verborgen en zichtbare reflux, super! De reflux wordt grotendeels uitgelokt door koemelkallergie en sinds Mason een koemelkvrijdieet heeft gaat het gelukkig stukken beter.
Toen het met Mason beter ging was ik nog steeds niet te pruimen, prikkelbaar en oververmoeid. Mijn (al bekende) bloedarmoede welke ik mede heb overgehouden aan mijn gastric bypass bleek flink te zijn verergerd. Een infuusje verder lijkt het toch al wel verbeterd en begint mijn energie en gezelligheid langzaam weer terug te komen. Ondertussen kan ik hier een boek over schrijven want wat kan een mens zich slecht voelen. Een groot drama!
Nog even terug naar Mason, dit is een superfijn ventje, druk en duidelijk met een eigen willetje. Weet nu met acht maanden al fijn aan te geven wat hij wil. Lachen is zijn grootste hobby en brabbelen doet hij ook de hele dag door, het liefst tegen zijn knuffels. Hij heeft nogal veel knuffels en heeft hier dus ook een dagtaak aan. Hij lijkt steeds meer te gaan begrijpen en zo wordt het met de dag leuker maar ook uitdagender.
Wat je van mij kunt verwachten zijn blogs met meer over Mason, over mij maar ik zal jullie ook meenemen in dingen die ik in mijn werk tegenkom wat betreft kinderen en betrekken naar mijn eigen situatie.
CHERITH (klik hier voor haar Instagram)
