Je leest op internet het ene na het andere bevallingsverhaal. De één is spectaculair, de ander is bijzonder mooi en sommige verhalen zijn vreselijk. Ik las al die verhalen eigenlijk weinig, ik scrolde verder of las het globaal door. Niet omdat het mij niet interesseerde, het was eerder een bescherming voor mijzelf. Ik wilde geen angst creëren. “Het wordt straks mijn bevalling, mijn dochter haar geboorte en de natuur doet haar werk wel.” Zo luidde mijn mening tenminste tot voor kort.
In mijn vorige blog had ik al verteld dat ik een hersentumor heb, die nu is gaan groeien en dát terwijl ik een prachtig meisje in mijn buik draag. Het nieuws over mijn tumor veranderde alles. Het gaf niet alleen de onzekerheid of ik wel of geen toekomst zal gaan hebben, maar ook het hier en nu veranderde. Mijn “de natuur doet zijn werk wel”-idee was totaal weggeveegd. Voordat het nieuws over de groei bekend werd, heb ik natuurlijk wel nagedacht over dat ik misschien wel een geplande keizersnede zou krijgen, in verband met het persen en de druk (in het hoofd) die daarbij komt kijken. Maar ik heb nooit, echt nooit rekening gehouden met het volgende…
Toen de uitslag van mijn tumor bekend was, twijfelde de gynaecoloog aan het ‘wel of niet’ mogen persen. “Waarschijnlijk wordt het een keizersnede”, zei hij. ‘Tja, vervelend maar het is niet anders’, dacht ik. Ik had het zelf ook al van tevoren als risico ingeschat. Ik sta vrij nuchter in mijn schoenen en heb gewoon zoiets van: als iets moet, dan moet het. Ik kan mij er wel vreselijk druk om gaan maken, maar dat verandert de situatie niet. Alleen toen bleek de gynaecoloog nog niet uitgesproken te zijn… Er kwam meer. Met zijn volgende zin had ik dus even totaal geen rekening gehouden. Ik had er niet eens over nagedacht. De aarde stond stil. “De keizersnede gaat onder algehele narcose plaatsvinden”, de dokter keek me aan. Ik zelf ben operatieassistent geweest, dus ik weet precies wat dat inhoudt en hoe zo’n keizersnede eruit komt te zien. ALGEHELE NARCOSE!? WHY!? Het nieuws ging als een shock door mij heen. Een keizersnede, oké, daar valt wel mee te leven, maar een keizersnede onder algehele narcose? Dat is voor mij een ander verhaal. “Het plaatsen van de ruggenprik is zeer risicovol bij jou, met coma en de dood misschien als gevolg. “Vind je het vervelend om dit te horen?”, vroeg de dokter. “Of ik het vervelend vind? Nou dat is zacht uitgedrukt”, dacht ik alleen maar. Woorden kwamen mijn mond niet uit. Ik kon niet meer praten.
Een keizersnede onder algehele narcose betekent dus voor mij dat ik helemaal niks, nada, noppes ga meemaken van de geboorte van ons kleine meisje, ons eerste kindje. Mijn man wordt in eerste instantie in zijn eentje vader. Op zich kan ik daar nog best wel mee leven, ik bedoel… liever dit dan het risico nemen om in coma te raken. Maar het breekt mijn hart dat ik er de eerste (minimaal) 60 minuten niet bij ben om mijn meisje te knuffelen en te begroeten. Zij komt nu ter wereld, waarschijnlijk in slaap, suf van de narcose. Zodra zij haar oogjes opent ziet ze ineens licht, hoort ze vreemde stemmen en ziet ze mensen met maskers voor hun mond. Ik kan mij niks anders voorstellen dan dat het voor haar behoorlijk traumatisch is. Niet mijn vertrouwde hartslag, niet mijn vertrouwde stem en ook niet mijn warmte. Daar kan ik intens verdrietig van worden.
“Ach, komt het kindje er helemaal gaaf uit, zonder kreukels”, “Je man mag er blij mee zijn want dan blijf je tenminste helemaal strak van onderen”, “Tja, je bent ziek dus kon je er toch al op rekenen?” of “Hoef je je in ieder geval geen zorgen te maken over wanneer je gaat bevallen, je kunt naar de datum toe leven” Waarom hebben mensen toch de ziekelijke drang om altijd alles maar te verbloemen met zogenaamde voordelen?! Waarom mag ik er in hemelsnaam niet verdrietig om zijn?! Omdat ik ziek ben?! En jij als gezonde zwangere vrouw mag wel verdrietig zijn over een geplande keizersnede? Tuurlijk zitten er “voordelen” aan een keizersnede, maar aan de andere kant… Die zitten ook aan een bevalling. Alles heeft voor- en nadelen. Maar dat betekent *%^!@#^&* niet dat ik er maar gewoon blij mee moet zijn, dat ik niks mag voelen, dat ik niet verdrietig mag zijn… Soms maken mensen mij enorm boos met hun, goed bedoelde, adviezen of verbloemingen. Waarom kunnen ze niet gewoon zeggen: “Wat vervelend, ik leef met je mee”. Daarnaast krijg ik ook meermaals de vraag of ik er al klaar voor ben (bevallen in het algemeen) of ik mij al voorbereid heb en een bevalplan heb? Hoe moet ik mij hierop voorbereiden? Welk bevalplan? Het ziekenhuis bepaalt alles. Het is een medische bevalling. Het enige wat ik kan doen is enorm uitkijken naar het moment dat ik mijn dochter mag ontmoeten, het moment na de operatie, dat ik samen met mijn man mag genieten van onze dochter. Voor de rest moet ik mij volledig overgeven aan alle specialisten, en vertrouwen dat het goed komt. Echt, ik ben enorm dankbaar dat wij een kindje mogen krijgen, ondanks de klotenarcose. Ik mag een mama zijn! Hier probeer ik kracht uit te halen. En mijn man praat nu nog meer tegen mijn buik, zodat hij haar hopelijk de eerste minuten gerust kan stellen met zijn stem, totdat ze dan eindelijk naar haar vertrouwde plekje mag: MAMA!
Aan alle lieve vrouwen die een natuurlijke bevalling of een keizersnede (met ruggenprik) hebben mogen meemaken, wees alsjeblieft dankbaar, wees trots op jouw lichaam en denk nog even terug aan het moment dat jij mama werd, het huiltje hoorde en het kleine lijfje voor het eerst op jouw lichaam voelde. Geniet van dit moment. Voor alle vrouwen die dit nog gaan meemaken: Denk alsjeblieft niet aan al die pijn, niet aan de vreselijke dingen die bij een bevalling horen. Maar wees dankbaar de jij dit mag meemaken! Tuurlijk hebben ook jullie het recht te klagen, te mopperen en een nare ervaring te delen. Maar bedenk dan dat deze vrouw, op afstand, enorm jaloers is dat jullie deze ervaring hebben. Ik hoop dat het jullie pijn iets verzacht.
Liefs,
KIMBERLEY (klik hier voor haar Instagram)
Wat ontzettend verdrietig voor jou😌 ik kan het me heel goed voorstellen. Ik hoop dat alles goed gaat en dat je daarna lekker mag genieten van je meisje.