Zoals sommigen van jullie misschien al weten, ben ik een alleenstaande mama van 28 jaar. De papa van Mila en ik hadden geen relatie, we waren een tijdje aan het daten. Mijn zwangerschap was niet gepland en we hadden er beiden een andere mening over. Hij wilde het niet, ik wel. Tadaa, de geboorte van een nieuwe single mom. Daten vond ik altijd wel leuk. Of je nou iemand in het “echt” tegen kwam of via een datingapp. Maar toch zat de prins op het witte paard er voor mij niet tussen. Sinds ik Mila heb, heb ik zo’n stuk of drie dates gehad en momenteel ben ik er een beetje klaar mee. Ik vind het focussen op Mila veel belangrijker dan de zoektocht naar de “perfecte” man. Daarnaast heb ik natuurlijk amper tijd.
Date nr 1
Mijn eerst geplande date na de bevalling was zo’n drie maanden er na. Vrij vroeg, maar ik voelde me weer de oude en had eigenljk wel zin om weer nieuwe mensen te leren kennen. Ik had deze jongen leren kennen via Tinder. Zag er leuk uit, was slim, woonde in de buurt en vond het geen punt dat ik mama was. PERFECT toch? Ik had mijn moeder gevraagd om een avondje op te passen. Een paar uur van te voren zei meneer af. Echt met een belabberd excuus! Ik was redelijk pissig omdat ik speciaal een avond had vrij gehouden, maar ik heb een avondje voor mezelf gehad, wat uiteindelijk erg fijn was. Het contact verminderde eigenlijk gelijk en uiteindelijk spraken we elkaar niet meer. Waar het aan lag? Geen idee. Misschien kreeg hij toch de kriebels van een kleine baby?
Een paar maanden daarna kwam ik hem tegen op een festival, waar hij eigenlijk weer heel leuk leek. Ik vergat alles en sprak nog een datum af. Een paar uur van te voren… Je raadt het al. “Ik kan helaas niet.” Daar was ik dus nu wel écht klaar mee.
Date nr 2
Met deze jongen heb ik meer afgesproken. Ook weer leren kennen via een datingapp en Mila was er regelmatig bij als we gingen afspreken (regelmatig = 99%, haha). Toch werd dat ook uiteindelijk niks, niet dat hij iets verkeerd deed, maar we zagen samen geen toekomst voor ons.
Date nr 3
Met een vriendin en Mila liep ik door Breda. Mijn vriendin liet de buurt zien waar ze woonde, want ze was net verhuisd. Super leuke buurt en de mensen waren vriendelijk. Eentje vond ik zó extreem vriendelijk! Hij kwam uit een barbershop gerend om ons te begroeten. Het bleek dat wij een match waren via Tinder. Ik kreeg een berichtje: “Dat was een leuke eerste ontmoeting”. Ik had hem niet herkend, maar we raakten hierdoor wel aan de praat en besloten vrij spontaan af te spreken. We gingen wat drinken, en eigenlijk was het erg gezellig. Na een tijd kwamen we er alleen achter dat hij een tijdje in Tilburg had gewoond en het huis wat hij noemde kende ik. Ik floepte er uit: ‘”Hee, maar daar ben ik met Mila’s papa geweest”. Wat bleek…. Ze waren erg goede vrienden. Owww, noooooo! Hij wist niet dat hij een kindje had gehad (niemand eigenlijk op zijn familie na), dus voor hem was de shock nóg groter dan voor mij. Geshockeerd ging hij naar huis. We hebben elkaar nog wel gesproken maar niet meer gezien vanwege de vreemde situatie. Wat is de wereld soms toch klein he? Hij heeft de papa er wel mee geconfronteerd en ik hoopte dat het hem ergens zou wakker schudden en dat hij Mila toch zou willen zien. Nu het toch al in zijn vriendenkring rondging… Maar helaas nog niets vernomen.
Wat ik merk aan het daten voor en na een baby is dat ik het (uiteraard) erg belangrijk vind dat iemand oke is met kinderen. Dat hij het leuk vindt om haar mee op te voeden en dat hij het niet storend vindt dat heel veel van mijn aandacht naar haar gaat. Ik denk (en hoop) ook dat ik op wat andere types val dan voorheen. Stel het wordt serieus dan wordt Mila er ook mee in gesleurd en ik wil niet dat zij last krijgt van mijn eventueel verkeerde keuzes. De datingapps vind ik overigens nog steeds leuk vermaak, maar anderzijds ook weer zonde van mijn tijd. Momenteel heb ik geen behoefte aan daten en vind ik het belangrijker om mijn tijd te besteden aan Mila, werken, vrienden, familie en mijn eigen hobby’s. Voor nu vind ik het heerlijk om samen met Mila te zijn en zou ik er niet aan moeten denken om met nog iemand rekening te moeten houden. Het is heerlijk om samen met haar in mijn bed te slapen, om te doen wat we zelf willen. Die man komt vast vanzelf ons leventje wel binnen wandelen, of galopperen.
EVELINE (klik hier voor haar Instagram)
