Op mijn Linkedin staat als eigenschap ‘nooit uitgeleerd’ en een quote van Pippi Langkous. Nu denk ik dat je in het leven nooit uitgeleerd zult zijn, maar had iemand mij kunnen vertellen dat je als nieuwe moeder elke dag, elk dagdeel en soms elk uur, elke minuut nog wel eens bijleert? Ik ervaar moeder zijn als één groot leerproces tot nu toe. En wat voor proces. Voor mij als nieuwe moeder, voor mij als persoonlijkheid en voor mij als vrouw. Op alle fronten is het leren geblazen in een razend tempo dat ik soms niet kan en soms niet wil bijbenen. Vanaf moment één dat Liam werd geboren of misschien al wel dag één van de zwangerschap leer ik elke dag weer bij. Het begint vrij praktisch met hoe je een baby goed moet verzorgen, gevolgd door hoe je moet omgaan met een baby op neonatologie en alle miscommunicatie. Hoe je leeuwin moet zijn om je welpje te beschermen, hoe je rationeel moet blijven zonder je emoties uit te schakelen. Hoe je moet borstvoeden, moet kolven, het moet combineren. Niet alleen afwisselen, maar moet combineren met eigenlijk alles. Of hoe je alles moet combineren… het is maar hoe je het bekijkt.
Zo ben ik nu een was-expert, foefjes voor de meest vieze uiteenlopende derrie op kleding en doekjes, ik ben een wandelende gezondheidsgids voor alle kwaaltjes en bijbehorende klachten die een baby kan hebben én voor alle oma-weet-raad-oplossingen die je ervoor kunt proberen. Maar ik ben ook een fulltime-piekeraar, zorgenmaker en pakezel die eigenlijk tot nu toe nog nooit essentiële dingen is vergeten. Dat laatste doe je denk ik ook maar één keer en daarna nooit meer. Hoe je met een slapende baby op de arm tegelijk de was kunt vouwen. Hoe je kunt wandelen en lunchen tegelijk. Hoe je je haar leuk kan doen zonder al te veel moeite of met één hand, nog beter. Hoe je kunt douchen zonder te denken dat je je baby in de kamer ernaast hoort huilen. Dat is vooral een soort fantoompijn want je denkt het te horen en snel te moeten douchen maar in werkelijkheid ligt die kleine nog ver in dromeland de straat bij elkaar te snurken. Voor niks gehaast. Haast. Kunnen we ook nog een aparte blog over schrijven trouwens… Ik weet inmiddels ook hoe ik poepcrisis moet aanpakken. Hoe je spuug van je schouder kunt krijgen vlak voor ik naar kantoor moet en hoe je zo efficiënt mogelijk alle ondergebraakte spullen zo snel mogelijk schoon én droog kunt krijgen. Hoe je moet leren omgaan met slaapgebrek, is nog niet helemaal duidelijk. Wallen wegpoetsen daarentegen begint intussen artistieke vormen aan te nemen en er zijn genoeg middelen voor te verkrijgen. Vet haar maak ik tegenwoordig tot ‘trending topic’ aangezien droogshampoo toch ook niet je-van-het blijkt te zijn.
Maar zonder gekheid; het is verrassend hoeveel kennis je tot je kunt nemen nadat je moeder (en ik denk ook voor vaders) bent geworden. En elke dag komt er weer een beetje informatie bij. Deel je informatie met andere (nieuwe) moeders. Gaan er conservaties over de app over ‘wat zou jij doen’ of ‘was dit bij jou ook zo toen en toen?’. Dacht ik voordat ik ook maar zwanger raakte dat die vrouwen toch onzin uitkraamden met hoeveelheden cc’s in flesjes zaten of uit borsten kwam. Ik had geen flauw idee. Nu praat ik zowat vakjargon en in afkortingen tegen mede-moeders want die begrijpen wel waar ik het over heb. En het is nog waar ook. We hebben het over KV, BV, CC, KMA, Hypo-A, Bili, KDV en 120/4’s (lees: kunstvoeding, borstvoeding, centiliters, koemelkallergie, hypo-allergeen, geelzucht, kinderdagverblijf en een flesje van 120 cc met 4 schepjes). Maar uiteindelijk merk ik dat dat leren allemaal niet echt het leren is. Tuurlijk is het leren want je hebt weer een beetje extra kennis, maar die heb je ook nodig. Praktisch gezien. Ik leer eigenlijk veel meer in de essentie van het leven. Wie ben ik, wat doe ik? Waar sta ik voor nu Liam er is? Wat is wel belangrijk en wat is niet meer belangrijk? Prioriteiten stellen, hoewel dat eigenlijk soms ook nog wel het moeilijkste van allemaal is. De prioriteit ligt natuurlijk bij je kind, maar soms kan ik totaal geen prioriteiten voor mezelf stellen om er goed voor mijn kind te kunnen zijn. De wisselwerking, het engeltje en het duiveltje dat elkaar uitfoeteren vanaf elk een schouder met jouw hoofd er tussen in. Zelfzorg. Dat is pas leren. Hoe zorg je dat je een leuke moeder voor je kind kunt zijn zonder zelf om te vallen van vermoeidheid en ellende (los van omstandigheden die maken dat dat niet anders kan hé)?. Hoe zorg je dat je niet alleen moeder bent, maar ook vrouw, jezelf. Wie ben je eigenlijk als je moeder bent geworden? Ik heb het antwoord niet, dat heb ik nog te leren en hopelijk zal tijd en ervaring mij het antwoord geven. Maar waarschijnlijk zal ik vooral keihard moeten vallen zo nu en dan voordat ik leer hoe het moet, zoals een kind leert lopen of fietsen.
Loslaten. Ook zoiets. Had iemand mij kunnen vertellen hoe intens ik me verbonden zou gaan voelen met mijn kind? Hoe groot mijn liefde voor hem is? Hoe moeilijk het is te weten dat ik aan het werk ben en hij misschien wel gaat kruipen of lopen straks? Hoe ik op elke werkdag sta te treuzelen thuis, omdat ik weggaan zo lastig vindt, maar ook soms heel erg nodig heb om me vrouw en mezelf te voelen en even niet moeder? Hoewel, moeder ben ik altijd. Hoe leer ik gezond loslaten? Ik weet nu dat niemand mij had kunnen voorbereiden op het moederschap, ouderschap. Ouders zijn. Moeder zijn. Niemand had mij kunnen uitleggen wat je gaat voelen, wat je moet doen waarvan je denkt dat je dat eigenlijk helemaal niet kunt. Niemand had mij kunnen behoeden voor de fouten die ik heb gemaakt, want ik maak fouten, net als jij dat doet. Niemand had mij kunnen zeggen hoe slaapgebrek voelt en niemand had mij het vertrouwen kunnen geven dat je ook dat aan kunt. Ik zal ook niemand proberen uit te leggen hoe het zal zijn om moeder te worden. Het heeft geen enkele zin. Iedereen zal het anders ervaren en voor iedereen zal het anders voelen. Intens, een tweede natuur maar vooral een leerproces. Noem het hoe je het noemen wilt maar het is het grootste mooiste meest intense leerproces, of nee wacht; avontuur van mijn leven.
Pippi Langkous; “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.
FLOOR (klik hier voor haar Instagram)
