Als je mama wordt kom je voor heel wat dilemma’s te staan. Bijvoorbeeld de vraag: je baby laten huilen of niet? Er zijn heel wat tegenstrijdige meningen en heel wat discussies over dit onderwerp. Zo heb ik ook een eigen mening. Een mening waar jij misschien niet achter staat, maar dat is niet erg. Net zoals het niet erg is dat ik niet achter jouw mening sta. Ik respecteer iedereen zijn mening, maar dat wilt niet zeggen dat IK het oké vind. Maar ik ga jou ook niet zeggen dat je het anders moet doen, gewoon omdat ik er anders over denk. Dus om terug te komen op het dilemma over laten huilen of niet… Ik ben een mama die haar kinderen laat huilen. Dan heb ik het vooral over de nachten. Mijn meisjes sliepen al rond drie maanden heel vaak de nacht door. Ja, lucky me he? Zo kan je het inderdaad bekijken, maar er waren en er zijn nog steeds nachten dat ze het niet doen. Vooral Auriana dan, want van Eliana heb ik nu geen last meer. Vanaf het begin wilde ik mijn kinderen meegeven dat de nachten om te slapen zijn. Dan denk je misschien een baby is nog te klein om dit te snappen, maar dat vind ik dan niet. Als een baby ’s nachts begint te huilen kan het natuurlijk om verschillende redenen zijn. Honger, vuile luier, tandjes… Maar meestal is het vooral aandacht.
Hoe maak ik dit onderscheid? Als ik de kamer binnen kom en ze stoppen met huilen en beginnen dan opeens leuk te doen, maar beginnen weer zodra ik de kamer uit ben dan ga ik ervan uit dat het om aandacht gaat. Op zo’n moment laat ik ze gewoon huilen. Om ze te leren dat ze ’s nachts geen aandacht nodig hebben, dat het tijd is om te slapen. En nee, ik ben niet harteloos. Het is niet altijd gemakkelijk en ik word er soms ook verdrietig van. Maar een baby of peuter 10 minuten of iets langer laten huilen schaadt hun echt niet zoals er heel vaak gezegd wordt. Ze krijgen daar heus geen stress of trauma van. Ik heb hier een bijna 5-jarige rondlopen die ik ook heel vaak heb laten huilen, maar is ze daarom ongelukkig nu? Nee, ze herinnert zich er zelfs niet eens iets van en is een leuke, vrolijke en speelse meid. Ook Auriana is als baby niet ongelukkiger, omdat ik niet altijd naast haar bed sta om haar te ’troosten’ als ze begint te huilen. Uiteraard wordt het een ander verhaal wanneer ze ziek zijn of zich niet lekker voelen door bijvoorbeeld doorkomende tandjes. Als dit het geval is, dan merk ik het meteen. Want dan stoppen ze niet met huilen zodra ze me zien, dan weet ik dat er echt iets scheelt! Dan neem ik ze met veel plezier even uit hun bedje om hun te troosten. Even lekker knuffelen tot ze weer rustig zijn.
Wat jij ook doet, laten huilen of niet, denk er wel aan dat huilen in een gezonde situatie een functie heeft. Het dient ook om prikkels en spanningen te ventileren. Er is niets mis om je kind af en toe eens te laten huilen en om zelf in slaap te leren vallen. Ik weet dat één minuut zelfs al een eeuwigheid lijkt te duren en dan is het even op de tanden bijten om die 10 minuten of langer vol te houden, maar eigenlijk is het echt niet zo lang. Maar zoals ik al zei in het begin, ieder heeft zijn eigen mening!
DEBORA
Wat jammer dat de ontprikkelende functie van huilen hier verkeerd gebruikt wordt … huilen kàn inderdaad een ontprikkelende functie hebben, ALS dit in nabijheid van een zorgende volwassene gebeurt. Een kind dat op zijn eentje ligt te huilen in een bedje, ontprikkelt niet. Er is onderzoek dat dit aantoont.