Als kind merkte ik al dat mijn moeder anders was dan anderen. Ze was erg onrustig en kon geen seconde stilzitten. Na de scheiding van mijn ouders zorgde mijn moeder er voor dat ze voor de buitenwereld alles tip top in orde had. Ze was een hard werkende vrouw die er bovendien erg goed uit zag. Jammer genoeg zag ze dat niet zelf. Ze was onzeker over haar uiterlijk en enorm kritisch op zichzelf. Na de scheiding heeft mijn moeder ook verschillende ‘vriendjes’ gehad. Elke keer maakte ze het na twee jaar uit omdat de mannen dan iets mankeerden. De ene betaalde nooit wat en de ander was té aanhankelijk. Mijn moeder kon ook erg goed plotseling radicale beslissingen nemen zonder echt goed na te denken over de consequenties.
Op 10 augustus 2016 zat ik op mijn werk toen mijn coach werd gebeld door de receptioniste. Ze kwam naar me toe en vertelde me dat ik mijn spullen moest pakken omdat mijn vader beneden stond. Ik vond het raar, maar ging ervan uit dat mijn oma was overleden omdat ze in het ziekenhuis lag met wondroos. Eenmaal beneden aangekomen zag ik dat niet alleen mijn vader, maar heel mijn gezin er stond. Zelfs mijn man was er bij. Toen ik naar ze toe liep zei iets in me dat het niet om mijn oma ging. Dit was iets groters, iets ernstigers. Ik herinner me nog dat ik tegen mijn vader zei: “Het gaat niet om oma hé?” Waarop mijn vader antwoordde: “Nee, het is je moeder.” Mijn wereld stortte in en ik zakte op de grond. Ik heb nog nooit zo hard gehuild. Later kwam ik er achter dat mijn moeder zelfmoord had gepleegd. We hadden het ‘geluk’ dat ze zichzelf had opgehangen in haar eigen woning. Haar zussen hadden haar gevonden met een glimlach op haar gezicht. Omdat het lichaam niet had geleden konden wij in alle rust afscheid van haar nemen. Inmiddels ben ik drie jaar, één bruiloft, een eerste koopwoning en twee kinderen verder en sta ik nog dagelijks stil bij de dood van mijn moeder. Ik heb goede en slechte dagen.
Als één van mijn kinderen iets nieuws heeft geleerd, zoals lopen of het eerste woordje heeft gezegd, dan wil ik dat toch erg graag delen met mijn eigen moeder. Als je onzeker bent over het opvoeden dan wil je ook graag horen van je moeder dat je het goed doet. Dit soort dingen mis ik erg. Het is ook lastig voor me als mijn schoonmoeder en mijn man kenmerken van mijn kids vergelijken met zichzelf. Dat maakt mij vaak wel jaloers omdat mijn moeder me dan bijvoorbeeld niet kan vertellen hoe ik vroeger was. Ik kan me ook erg boos maken als vriendinnen van mij iets te zeuren hebben over hun eigen moeder. Dan denk ik: “Wees blij dat je haar nog hebt!” Gek genoeg heeft het overlijden van mijn moeder ook positieve dingen met zich mee gebracht. Ik sta positiever in het leven en sterker in mijn schoenen. Ik pluk de dag, want voor je het weet is het voorbij. Ik geniet met volle teugen van mijn gezinnetje en mijn band met mijn schoonmoeder is erg hecht. Zij is als een moeder voor me en ik ben dol op haar.
JANE DOE
Zo herkenbaar!