Als schuldhulpverlener ben ik een groot deel van mijn werkweek bezig met de financiële situatie van anderen. Ik buig me dagelijks over inkomsten, uitgaven, schulden en budgetten. Ik zie veel gezinnen in armoede, die niet anders kunnen dan ieder dubbeltje omdraaien. Waar er zelfs geen geld is voor verjaardagen of de decembermaanden. Het is vaak bizar hoe gezinnen kunnen rondkomen van een klein budget per week. De creativiteit om toch rond te kunnen komen is bewonderenswaardig!
Ik ben dan ook iemand die niet heel veel geeft om spullen. Als ik iets aanschaf dan ga ik voor goed, maar niet perse veel. Ons huis staat niet vol met spullen. Voor Liam hebben we ook echt zeer zeker niet alles nieuw gekocht. De box niet, de wagen niet, de buggy niet en ook voor zijn slaapkamer hebben we veel herbruikt en Ikea gebruikt voor de finishing touch en het is een prima kamer en zijn wagen rijdt als een tierelier en ziet eruit als nieuw. Het is een kwestie van goed zoeken en je creatieve brein inzetten om het goedkoopst haalbare te krijgen, maar wel zo goed als nieuw.
Met kleding voor Liam konden we onze lol op. Liam kreeg van alles, had ook al van alles liggen. Hierin wel wat dure items en vervolgens was het de hele zomer van 2018 zó belachelijk warm dat hij eigenlijk alleen in een romper met korte mouwen heeft gelegen. Daar heb ik van geleerd inmiddels en zolang hij zo hard groeit komt er geen dure kleding meer in huis. Enige waar we wel, noodgedwongen, in investeren is zijn voeding. Met zijn koemelk en ei-allergie is hij in feite soort van ‘vegan’ en de biologische winkel kost nu eenmaal net wat meer. De melkpoeder wordt dan juist weer vergoed door de verzekeraar, dat houdt de boel in balans.
Ik ben mij door mijn werk erg bewust van wat ik uitgeef en dat is meestal heel fijn, maar soms ook niet. Ik zou wel eens wat minder goed willen nadenken over wanneer ik op ‘ja’ druk op de pinautomaat of niet. Aan de andere kant; we behoeden onszelf voor de gevolgen die het kan hebben en die ik in mijn dagelijks werk zie. Schuldenregelingen, rechtbanken, schuldeisers en incassobureaus. Of erger nog de ontruimingen en afsluitingen van water en electra. Ik moet er niet aan denken. Het geeft zo onnoemlijk veel stress en spanning om zo te moeten leven.
Met mijn man, die ook hulpverlener is, kan het ook haast niet anders dan dat we Liam heel bewust zullen leren omgaan met geld. Of hij daar iets mee gaat doen, is aan hem, maar we zullen er in ieder geval alles aan doen hem te leren hoe hij het beste met zijn centen kan omgaan en wat de waarde van geld is. Maar voorkomen dat hij in de schulden raakt als hij volwassen is, kunnen we niet. Iedereen kan namelijk in de schulden geraken, écht iedereen.
Ik kan me nu al verheugen op het feit dat hij zakgeld krijgt en erop wacht. Hij heeft een echt spaarvarken. Vind ik zelf ook machtig mooi, vandaar ook mijn potje kleingeld. Een potje met alles onder de 1 of 2 euro. En een potje koper kleingeld. Schiet niet op, vooral die laatste niet, maar dat geeft niet. In feite ben ik net een klein kind. Maar zo is je spaargeld soort van zichtbaar. Voor een kind helemaal. Die ziet en voelt langzaam het potje gevuld raken. En dan zijn trotse blik als hij van zijn eigen geld iets heeft gekocht. Onbetaalbaar (althans, denk ik).
Echt fors sparen daarentegen is dan weer niet mijn sterkste kant. Het gaat met vlagen. Het ene moment ben ik gemotiveerd ervoor te gaan en het andere moment denk ik dat als ik morgen onder de tram lig ik heb gespaard voor niks in feite. Oké, die vlieger gaat ook niet helemaal op, maar je begrijpt wat ik bedoel. Volgens de normen zouden we 10% van ons inkomen moeten sparen. En zou er minimaal 10.000 euro op onze bankrekening moeten staan voor onze gezinssamenstelling. Bizar veel voor onvoorziene uitgaven. We sparen wel, maar omdat we met ons maandelijks inkomen ook veel kunnen, lijkt de noodzaak er soms niet te zijn en ik denk dat veel mensen er nét zo mee omgaan. Ik mag dan wel schuldhulpverlener zijn, maar ik doe het thuis ook echt niet perfect hoor. Ik heb ook de post soms los in mijn laatje liggen uit tijdgebrek.
Voor Liam sparen we dan juist weer wel. Voor hem zijn we juist in volle overtuiging dat we zo veel mogelijk moeten sparen tot zijn 18e. Dat doen we dan ook. De kinderbijslag gaat in zijn volledigheid naar zijn gesloten spaarrekening. Reken maar uit hoeveel hij straks krijgt als hij 18 jaar is. Genoeg om zijn rijbewijs een paar keer van te halen en één of meerdere studies van te betalen. Daarnaast sparen we ook 50 euro in de maand voor de kosten in dagelijks leven. Dus als hij nieuwe kleding nodig heeft of zoals laatst een badzitje of een fietsstoeltje, dan kopen we dat daarvan. Zijn spaargeld blijven we dus af.
Maar er zijn veel meer manieren van sparen voor je kind. Het gaat vooral over het doel waarvoor je wilt sparen. Wat wil je dat je kind kan bereiken met dat geld later? Maar ook vooral; wat is haalbaar voor je eigen portemonnee? Je moet niet zelf krom gaan liggen om de spaarrekening van je kind(eren) te spekken. Spaar je liever kleine beetjes voor langere tijd of spaar je liever zoals wij doen 4x per jaar wat grotere bedragen? Spaar je voor de kosten die je voor je kindje moet maken of spaar je puur en alleen voor je kind zodat hij of zij er later wat mee kan?
Sparen als je schulden hebt is sowieso eigenlijk al niet handig. Steek dat geld liever in je schulden en ga pas sparen op het moment dat je schuldenvrij bent. Sparen in de vorm van een ‘vaste last’ is weer makkelijker dan eigenhandig geld te moeten overboeken naar een kinderrekening. Dat laatste vraagt veel meer discipline dan automatisch en maandelijks geld laten afschrijven van je betaalrekening naar een spaarrekening of kinderrekening. Zo lijkt het net of het spaarbedrag bij je vaste lasten hoort, dat helpt in het behoud van je discipline.
En wat doe je met extra’s? De maanden dat je bijvoorbeeld geen Gemeentebelastingen hoeft te betalen of de maanden dat de waterrekening niet afgeschreven wordt. Die maanden houdt je in feite geld over. Ben je je daarvan bewust of maak je dat geld eigenlijk op nog voor je wist dat het extra was in die maand? Je kunt die extra’s ook naar een kinderrekening of spaarrekening boeken. Normaal gesproken had je er een vaste last mee betaald, dus had je dat bedrag ook moeten missen. Dan kun je het net zo goed direct wegzetten en er later nog wat aan hebben?
Kortom; als het om geld gaat zijn er een hoop manieren. Niet iedere manier past bij iedereen. Niet iedere financiële situatie is de andere, maar over het algemeen is geld iets wat ons sowieso allemaal bezig houdt en helemaal als het gaat om geld weg zetten voor je kinderen. Hoe doe je dat het beste? Daar is maar één antwoord op: er is geen perfecte manier, mits het maar past bij je portemonnee.
FLOOR (klik hier voor haar Instagram)
