“Wij gaan een weekendje weg met de kids.” Wanneer je dat zegt in je omgeving lokt het meestal 1 van de 2 volgende reacties uit: “Wat leuk zeg!” of “OMG, wat een hel!” Zoals sommige van jullie weten werk ik bij een bekende hotelketen. Een groot voordeel is dat je voor gereduceerd tarief kunt slapen bij de hotels van de keten, overal op de wereld. Toen wij nog geen kinderen hadden gingen we regelmatig op pad, maar de laatste jaren doen we dit eigenlijk een heel stuk minder.
Begin van dit jaar trokken we de stoute schoenen weer eens aan en boekten een kamer in een hotel in Nederland, met de kids. Het hotel in kwestie had geen grote kamer voor vier personen vrij of een kamer met een tussendeur, dus we besloten om de kinderen deze keer een eigen kamer te geven. Bijna niets kon mis gaan zou je denken. Think again.
Het begon allemaal met de reis er naartoe. J. moest onverwachts tot in de avond werken en kwam na werk naar ons toe. De kids en ik gingen dus met het OV naar het hotel. Wat op zich prima is, tenzij je ruim twee uur doet over een stukje waar je met de auto 40 minuten over doet. En daarbij maar liefst vier keer moet overstappen. Dit ging best goed, totdat we uit de trein waren gestapt en we aan het wachten waren op de bus. “Zijn we er al?” en“Hoe lang duurt het nog, mama?” “We hoeven nog maar twee keet met de bus, het schiet echt op”, was mijn antwoord.
Na “maar” één mental breakdown kwamen we redelijk ongeschonden in het hotel aan. Ok, het was een uur of 16. 00. “Wat nu?”, dacht ik, “Is het al te vroeg om aan de wijn te gaan?” Het zou nog uren duren voordat de hulptroepen zouden arriveren. In de tussentijd hadden de kinderen hun tas al overhoop gehaald en de zwemspullen gevonden. Oh ja, het zwembad. Laten we daar maar naartoe gaan. S. en L. waren niet meer te houden en we liepen naar het zwembad. “Kak, ik ben de zwembandjes voor L. vergeten”, bedacht ik me ineens. Bij navraag in het zwembad hadden ze deze ook niet te leen. Hmmm, dat wordt een uitdaging. De volgende anderhalf uur heb ik mezelf in allerlei bochten gewrongen om niemand te laten verdrinken en tegelijkertijd nog een soort van gezellig te doen. Toen was de koek op, bij alle drie.
Het goede nieuws is dat het toen wel een prima tijd was om aan de wijn te gaan (voor mama). En ook de hoogste tijd om er iets van eten in te gooien, want zwemmen maakt hongerig (bij iedereen). Binnen de kortste keren waren die twee natuurlijk al klaar met eten, terwijl ik net aan mijn hoofdgerecht zat. Nou ja, dan moeten ze maar even in de hal spelen. Alles ging goed dacht ik, totdat ik twee blonde koppies op handen en voeten rondjes zag draaien in de draaideur. Shit, tijd voor ijs.
Net na het eten kreeg ik uitermate positief bericht. De hulptroepen waren iets eerder onderweg dan gepland. Nu was het aan mij om iedereen wakker te houden. Dus hup, naar de bowlingbaan. Dat lukte precies een klein half uurtje, en toen was daar de redder in nood: papa. Daarna werd het project ‘Kids naar bed’ ingezet. Het duurde even voor iedereen rustig en wel aan het slapen was, maar we knalden de babyfoonapp aan en gingen nog even naar de bar. Een babyfoonapp is een uitvinding hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar ik ben in de nacht echt vijf keer tegen het plafond geschoten, omdat er een alarm afging vanwege verbreken van de verbinding. De volgende morgen rond zeven uur werden we wakker van de kleintjes die in de andere kamer tegen elkaar aan het kletsen waren. Na wat grappen en grollen met de babyfoonapp en de telefoon op de kamers zijn we lekker gaan ontbijten.
Het was een prachtige zonnige, maar wel koude dag, dus we besloten naar het strand te gaan. Leuk idee, maar na vijf minuten op het strand begon de eerste te klagen dat het te koud was en dat ze naar huis wilde. Nummer twee had een paar vissers gespot en was daar niet meer weg te branden. Tot zover de gezellige familie strandwandeling. We zijn met gierende banden naar huis gereden en stonden om half twee weer voor ons eigen deur.
De kinderen hebben ervan genoten, dat is een feit. Wij moeten er nu nog van bijkomen. Hoe doen jullie dat in godsnaam?
X
NATASJA (klik hier voor haar instagram)
