Die roze wolk? Bestaat die nou eigenlijk wel? Je hebt genoeg perfecte mama’s rondlopen en op instagram zijn ze ook te vinden, met zo’n uitstraling van: newborn baby’s zijn het einde. Altijd lief, leuk en gezellig. Haha. Haha. Hahaha. Hilarisch, vind ik dat.
Ik vroeg laatst op mijn Instagram account of mama’s na de bevalling in de eerste week op een roze wolk zaten. En wat bleek? Het was 50% – 50%. Nee, oké dit is geen mega wetenschappelijk betrouwbaar onderzoek (ook niet als ik er wat dure woorden doorheen gooi, of misschien lijkt het dan wel beter), maar er waren toch zo’n 320 stemmen. Dus ik vind dat we deze poll best als basis mogen nemen. Hier kunnen we iets mee. Vind ik. Dat er mensen per ongeluk op een antwoord klikken, dat hoort erbij. Die dingen gebeuren nou eenmaal. Maar goed, even door op het onderwerp. Alvast een spoiler: op het einde eindig ik positief. Het komt allemaal weer goed. Ze leven nog lang en gelukkig zeg maar.
Ik zat zelf dus niet echt op een roze wolk. Zo, ik heb het gezegd. Het is er uit. Een roze wat? Ik had eigenlijk geen idee waarom ik niet op die roze wolk zat, en alle overige mama’s (voor mijn gevoel) wel. Dus ik ben op zoek gegaan naar de redenen. Hier zijn ze:
1. Voor, tijdens en na mijn bevallig was het minstens 30 graden met een strakblauwe lucht. Dus er waren geen wolken. Ook geen roze. Oké, sorry ik snap het als je nu op het kruisje wil drukken. Weg met deze blog. Zo slecht. Fouter wordt het niet. Blog ik eindelijk een keer serieus, verpest ik het alsnog (Sorry, not sorry).
2. Die afhankelijkheid. Help. Mijn vriend zei regelmatig heel lief: ‘Ach, ze wordt echt alleen bij jou helemaal stil’ . ‘Ze voelt zich zo op haar gemak bij jou’. Uhm ok. Vind ik dat wel fijn? Kan ik die verantwoordelijkheid wel aan? Hoezo wordt ze bij jou niet stil dan? Hier, vriend, pak jij haar. Ze moet aan je wennen. Ja, pak haar maar.
3. De bevalling. Wow, in zes uurtjes bevallen? Ideaal. Wat een gemak. Één zuchtje en ze was er zeker? Ok mensen, ik weet dat het allemaal veel slechter kan, maar ook voor mij was de bevalling heftig. Dus waag het om daar iets over te zeggen. Dan kun je NU vertrekken. Oh, en neem je die baby dan even mee? Wel terugbrengen hoor, maar je mag haar best even lenen.
4. Over die 30 graden heb ik al een hele slechte grap gemaakt. Maar hé, die zwetende kraamhulp is ook niet alles. En dan bedoel ik echt zweten. In meervoud. Kun je eigenlijk in meervoud zweten?
5. Hoezo mag ik nog niet naar buiten? Ja, ik weet dat ik nu een baby heb, maar die kan toch mee? Het leven gaat toch gewoon door, net zoals een week geleden? Toen deed ik ook waar ik zin in had? Hou. Me. Niet. Tegen.
6. En dan de toestand down under. Hou op met me. Een vriendin zei: ‘Ik weet dat je nu denkt dat je nooit meer gewoon kan lopen of plassen, maar dat komt echt goed’. Ok. Ze had gelijk (ik zeg niet snel dat iemand gelijk heeft, maar goed, het was echt zo deze keer). Het kwam ook goed. Maar niet in die eerste week dat ik zogenaamd op een roze wolk moest zitten. Het was meer een rode regenwolk (haha, vind mijn eigen woordgrap wel leuk). Dat elk wc bezoekje eindigde met een bidon douche. En dat elk wc bezoekje begon met een barre tocht. Een missie om uit bed te klimmen. Dan strompelend naar die wc, voor je gevoel 20 kilometer verderop.
7. Ik zeg niks over al het kraambezoek. Dat is enig. Echt enig.
8. Reden 7 is gelogen.
9. Waar is dat kleine baby’ tje in mijn buik gebleven? Waarom schopt er niks meer in mijn buik? Dat baby’tje in mijn buik huilde niet. Had geen poepluiers. Was altijd standaard bij me. Luisterde naar al mijn verhalen. At al zelf. Ja dat was een hele makkelijke baby. En die zat lekker in mijn buik. En dat miste ik dus.
10. Om terug te komen op die toestand down under. Ik dacht dat alleen baby’s luiers aan hoefden?
11. Aan alle Instamama’s die na zes dagen met maatje XS in het vliegtuig richting Curaçao zitten. De groeten.
12. Ik was op vakantie bij de rode zee (ik blijf bezig).
En ze leefden nog lang en gelukkig. Maar echt. Het wordt namelijk elke dag leuker. Elke dag gaat het met jezelf weer een klein beetje beter. Je wordt weer een klein beetje dunner. En je baby wordt elke dag leuker, mooier en meer van jou. Het is echt prachtig, echt! Een aantal mama’s stuurden mij ook berichtjes dat de roze wolk bij de tweede baby er veel meer was. En ik snap dat wel. Dan weet je wat je kan verwachten. Je weet dat het alleen maar leuker wordt. En dat je het best aan kan. En dat die afhankelijkheid een stuk minder eng is dan dat in het begin lijkt.
Dus, ze leefden echt nog lang en gelukkig.
Liefs,
ESMEE (klik hier voor haar Instagram)
