Zoals vele misschien al hebben kunnen lezen in mijn vorige blog, heb ik een dochter, Liv van bijna drie jaar oud met een meervoudige beperking. In heb namelijk in mijn zwangerschap, zonder dat ik het wist, CMV opgelopen. Mijn dochter is hierdoor doof en ze heeft microcefalie (een hersenbeschadiging en hierdoor een vertraagde ontwikkeling op elk gebied).
Ik heb haar negen weken borstvoeding kunnen geven en daarna ben ik overgestapt op flesvoeding. Rond de vier maanden ben ik begonnen met fruithapjes geven. Elke week een soort fruit. Dat ging vanaf de eerste hap boven verwachting. Het vloog er zowat in. Toen ik bijna alle soorten fruit had gegeven ben ik meerdere fruitsoorten met elkaar mengen. Ook dat verliep prima. Met ongeveer zes maanden introduceerde ik de groente. Die hapjes verliepen zoals de meeste groentehappen. Ze proefde ervan maar ze spuugde het ook weer uit of met de tong tussen de lippen en dan proberen bellen te blazen. Dit ging niet altijd even gemakkelijk en zelfs ook geregeld met veel gehuil, gekrijs, overstrekken en boosheid. Wat moest ik dan? Haar maar geen eten geven? Ik bedoel, iedereen heeft eten nodig om te kunnen blijven functioneren toch?
Rond die periode ben ik ook begonnen met het geven van brood. Dat verliep nog veel dramatischer dan de groente. Als mijn vriend (inmiddels ex-partner) thuis was, verliet hij zelfs de woonkamer om vervolgens boven op de slaapkamer de voetbalwedstrijd in rust te kunnen hervatten. Daar zat ik dan alleen met mijn dochter. Ik kon er prima rustig onder blijven om haar die boterham te geven. De korstjes gaf ik niet eens, maar zelfs met het zachte brood was het voor Liv een big drama. Mijn vriend en ik hadden hier nogal eens woorden over. “Waarom geef je haar dat brood?”, “je ziet toch dat ze niet wil?”, “ze hoeft toch niet zo te huilen?” en “stop er nu maar mee!” Ik kon praten als brugman maar ik kon mijn vriend niet overtuigen van mijn werkwijze, hij liet dat daarom ook heel gemakkelijk aan mij over. Want moeilijke dingen ging hij liever uit de weg. Maar moest ik Liv dan helemaal niks te eten geven? Moest ik de groente en broodmaaltijd dan maar met rust laten en dan na een paar weken of maanden weer met de hele sores opnieuw beginnen? Contact opnemen met het consultatiebureau voor tips en adviezen had gekund maar na bijna 10 jaar werkervaring in de kinderopvang zag ik dat niet zitten, ik wist echt wel wat ik deed. Overigens staat het consultatiebureau voor mij gelijk aan het consternatiebureau. Ik bedoel, ik zou er zelf ook kunnen gaan werken. Pfff, wat een tips en adviezen je daar soms te horen krijgt….Daar hoef je echt geen HBO voor gestudeerd te hebben hoor. Ik ben namelijk van mening dat een gezond kindje ook altijd moet wennen aan de smaak en structuur van nieuw voedsel. Elk kindje is anders en de ene heeft langer nodig om aan nieuwe dingen te wennen dan de andere. En Liv….Die doet er net nog wat langer over.
Groente bleef ik dus gewoon aanbieden. Het proeven werd langzaam aan kleine hapjes opeten. Zodra ze er iets van op had gegeten en zij niet meer wilde ben ik gestopt met het geven. Zo bleef het ook leuk en hadden we beide een win-win situatie. Liv ging twee dagen naar mijn ouders waar ik altijd zorgde voor vers eten. Op de achtergrond hadden we in het geval van nood groentepotjes in huis. Ieder zijn ding, maar ik ben van het vers eten. Heb je wel eens het verschil geproeft van vers eten en het eten uit die potjes? Nou, ik vind dat het eten uit die potjes naar plastic of nep smaken. Het is totaal niet te vergelijken met elkaar. Maak eens met exact dezelfde verse gerechten zo’n potje na en ga het eens proeven wat voor verschil in smaak het heeft. En dan moet je eens nagaan wat jij je zoon of dochter elke avond aan eten geeft als je zo’n potje voorschotelt en wat jij lekker vers op je bord hebt liggen.
Even terug naar de fruit, groente en broodmaaltijden. Ik weet even niet meer precies wanneer deze maaltijden weer leuk en gezellig waren om te geven. Liv at voldoende en werd zelfs op een bepaalde leeftijd zelfs boos als het eten op was. Rond de leeftijd van 1 jaar, oké eerder eigenlijk, kreeg ze een toetje na haar avond eten. Dit krijgt ze niet altijd na het avond eten. Dit is afhankelijk van hoeveel ze gegeten had en hoelaat het is. Hiermee bedoel ik dat de maaltijden en tijden van Liv anders liggen dan bij gezonde kinderen. Ik moet Liv namelijk elke maaltijd voeren. Ze eet inmiddels zo’n 1,5 jaar stukjes fruit, brood (al langer), avond eten en een tussendoortje. Ik snijd de maaltijden in stukjes van 1,5-2 cm. Ik prik het aan een vork of duw het op de lepel en dan voer ik het aan Liv. Liv kan dit namelijk niet goed coördineren door haar spierspanning. Haar ene hand is aangedaner dan de andere. Ik kan het fruit en stukjes brood ook aan de vork prikken en dan kan ze het wel in haar mond krijgen, maar ik moet er wel bijblijven. Zo’n eetmoment duurt dan vaak ook ongeveer 30 minuten of zelfs langer.
Vanaf 1 jaar mogen de kids ook gewone melk. Dit kreeg Liv na de lunch. We hebben niet voor Nutrilon 4 of dreumesmelk gekozen, omdat zo’n groot pak binnen een bepaalde periode op moest zijn en ik dat bij lange na niet haalde maar buiten dat, vond ik zo’n pak Nutrilon of dreumesmelk gewoon super duur. Daarom koos ik voor gewone melk want dat drinken we over het algemeen toch allemaal? Liv is lange tijd een hele slechte drinker geweest. Daarom gaven wij ’s avonds voordat ze naar bed ging, indien nodig een flesje warme melk met een paar schepjes pap zodat ze genoeg vocht binnen kreeg en op die papflesjes was ze verzot.
Een jaar betekent over het algemeen ook met de “pot mee-eten”. Dat deed Liv dus ook. De hoeveelheden waren nog niet zo groot, het eten werd in kleine stukjes gegeven en vaak met een soort sausje erbij zodat het bij elkaar bleef op de vork of lepel. Het opeten ging hierdoor gemakkelijker dan al dat losse eten dat er toch weer vanaf viel. Vlees en aardappel bleef lange tijd moeilijk voor Liv om op te eten. Daar moest vaker op gekauwd worden en het kauwen van voedsel gaat nog steeds niet al te best. Door dat eten vaak opnieuw te geven werd het uiteindelijk wel opgegeten. Liv krijgt vanaf 1 jaar alles te eten. Ook chips, taart, oliebollen, chocolade en al dat soort dingen. Drinken zoals yogi, chocomelk en appelsap mag ze ook. Alleen ik bepaal wanneer en hoeveel.
Sinds een half jaar gaat het eten en drinken bij Liv super goed. Zowel het fruit, brood als het avondeten verloopt zonder strijd en alles verdwijnt in haar mond. Drinken doet ze uit een open beker, rietjesbeker of een 360graden beker. Ze wil steeds vaker zelf de vork of lepel van mij overnemen om het vervolgens zelf in haar mond te stoppen. Mens, wat ben ik trots op haar maar ook op mijzelf!
Hoe is het eten bij jullie verlopen? Ook met veel protest?
Liefs
SOPHIE (klik hier voor haar Instagram)
