Bevallingsverhaal: 'In de douche hing ik als een soort paaldansende losgeslagen stuk wild aan de douchestang'

5 Oktober was een vermoeiende dag en ik ging vroeg naar bed. Heel de dag in de stad rondgelopen voor dat baby spijkerbroekje. Dat onpraktische monster dat veel te duur was en nooit is gedragen. Ralf was inmiddels ook naar bed gekomen. Dan toch maar de TV aan. “Nieuwe buren” was er op… die nieuwe buren doen aan swingen en partnerruil en aangezien mijn zin in sex met die grote buik was gedaald tot onder de zeespiegel en ik mezelf net zo sexy vond als crocs met witte sportsokken viel ik half in slaap. Tot dat ene moment…. POK hoorde ik. WTF!!!! En vervolgens leek het even of mijn ikea dekmatrasje een heus waterbed was. Ik schrok, dit was nog te vroeg, ik ben pas over twee weken uitgerekend, misschien had ik nog niet genoeg babytruitjes en ik wilde niet dat het moment zou aanbreken dat er een hoofd uit mijn utteflut zou komen. Een mega hoofd uit mijn nauwe gat whaaaaaaaaa….. “Help Ralf, ik ben nat” Ik zag drie seconden een grijns op Ralf zijn gezicht, omdat hij mijn nattigheid associeerde met iets anders, maar toen hij me beter aankeek wist hij hoe laat het was. Meteen veranderde mijn zo’n rustige kalme Ralf in een soort Marc Marie Huybrechts. Zijn armen wapperden, hij sprong uit bed en vroeg waar de koffer stond. Ik stond inmiddels al naast mijn bed te lekken en vertelde Ralf dat we nog niet weg hoefden. Het was 24.00 en we hebben even de verloskundige gebeld. ‘Probeer nog maar wat te slapen’, vertelde ze me en dan kom ik morgen om 8 uur langs, mocht er eerder iets gebeuren konden we altijd bellen. Toen ik uitgelekt was kreeg ik plots een ingeving. Ik bedacht me dat we nog moesten stofzuigen beneden en ik wilde de was nog af hebben. Om 12 uur ’s nachts stonden Ralf en ik nog het huishouden te doen. Ralf vond het maar raar, maar deed maar gewoon wat ik zei (moet er best raar uit hebben gezien, een man in een onepiece huispak die midden in de nacht stond te poetsen met een hoogzwangere vrouw zonder onderbroek). Om 24.50 was het huis aan kant en had ik nog wat mascara en rouge op gedaan en toen ben ik toch maar even op bed gaan liggen. De bevalling waar ik zo bang voor was zou eraan komen binnen 24 uur. Marc Marie Huybrechts was inmiddels ook naar bed gekomen met pen en papier. Daar had hij opgeschreven hoe de pufjes gingen die we geleerd hadden op de cursus en zijn weeën app op de iphone was er ook klaar voor.

En om 1 uur kwam dan toch de eerste wee…..AU….en om 01.10 had ik er al 4 gehad. ‘Fuck’, riep ik!!! Als dit fase 1 is ga ik dood in fase 3!!!!! Bel de verloskundige!!!! Ralf was nog aantekeningen aan het maken en keek op. “Letje de verloskundige komt morgen om 8 uur, je kunt het echt niet maken om nu weer te bellen, zal ik je masseren?” ‘Fuck off met je massage’, riep ik en ‘bel de verloskundige’ . Ralf snapte er niks van. Op de pufcursus hadden we een video gezien en we zaten nu in fase 1. Op de video staken ze kaarsjes aan in fase 1 en werd er gemasseerd en ontspannen naar een muziekje geluisterd. Tussendoor pufte de dame wat weeën weg. De enige muziek die Ralf hoorde was een soort gruntende vrouw die al headbangend riep dat hij de verloskundige moest bellen.

Toen Ralf me voor de tweede keer zei dat ik maar moest gaan slapen heb ik zelf het heft in handen genomen. Ik ging de verloskundige bellen. Ze wist hoe bang ik was en voor mijn geruststelling zou ze toch nog even langskomen. Ralf ging een taxi bellen voor de hond, want die kon natuurlijk niet alleen thuis blijven. Het was even stil aan de andere kant van de lijn: “Goedenacht, Ik heb een taxi nodig voor mijn hond, hij gaat uit logeren, kunt u zo snel mogelijk komen?” Ondertussen ben ik de douche in gesprongen, misschien zou het de pijn wat verlichten en dan kon ik meteen mijn bikinilijn scheren. Dat zou netter staan als ik ging persen. Die gedachte duurde twee seconden, want eenmaal in de douche hing ik als een soort paaldansende losgeslagen stuk wild aan de douchestang. Jeetje wat een natuurgeweld en fuck dat schaamhaar. Al hing er een afropruik tussen mijn benen, het kon me niks meer schelen als die weeën maar ophielden. Ik zag de mascara door het doucheputje weglopen en keek op de klok: 01.45. De bel ging. De verloskundige was er……