Het is wat he, vader of moeder worden? Alles verandert. Je denkt voor het eerste in je leven niet alleen meer aan jezelf en dat is goed. Begrijp me niet verkeerd. Alhoewel de titel anders doet vermoeden ben ik namelijk de eerste die zegt dat wanneer je vader of moeder wordt, je eigen ego een stap, of in mijn geval 1346 stappen terug moet doen… maar goed, ook dat heeft natuurlijk zijn grenzen.
Jezelf voorop stellen is weliswaar passé, maar er nog toe doen, lijkt me iets wat je zelfs filosofisch gezien niet zomaar uit het oog mag verliezen. Want tja, jij bent er ook nog. Je leeft maar 1 keer. Pluk de dag. Hoe anders kan de realiteit in sommige gevallen echter zijn. Een van de dingen waaraan ik me namelijk KAPOT ergerde toen ik zelf nog geen kinderen had – nu moet ik overigens zeggen dat dit de enige van de vijf is waar ik me nog steeds KAPOT aan erger – waren vrouwen die na de geboorte van hun eerste kind opeens transformeerde in een zogeheten “oermoeder”. Gelukkig , alhoewel vanuit eigen observatie vastgesteld kan worden dat deze transformatie in bepaalde delen van het land meer regel is dan uitzondering, waren het er bij mij in de omgeving niet veel. Misschien vielen ze daarom ook wel zo op. Van de een op de andere dag werden de sneakers , strakke broeken, korte truitjes en hoge hakjes verwezen naar de zak van Max. Of in dezen eigenlijk nog erger, naar een vriendin die nog moeder moest worden, of aan buurmeisjes en/of jongere nichtjes. Want goh, die paste het allemaal nog wel. Oh Oh Oh… De haren kort in de krul, een net iets te wijde joggingsbroek en net iets te grootte (veelal blauwe) crocs. Gewoon lekker slonzig met een aantrekkelijkheidsgraad van – 273,15 graden Celsius, ofwel: nul Kelvin. Hoezo en waarom?
De vrouw is niet alleen het mooiste, maar uiteindelijk – biologisch gezien – ook het belangrijkste geslacht. Daar valt echt geen speld tussen te krijgen. Hetero, homo – lesbische hoef ik denk ik in dezen niet te overtuigen, of waar je keuze ook op valt. Eensgezind kunnen we toch wel vaststellen dat vrouwen mooier zijn dan mannen Mooie rondingen, zachte huid, zorgzaamheid, het überhaupt kunnen geven van “leven” en bovenal smaak voor mooie dingen en subtiliteit. Dingen waar wij toch echt niets tegenover kunnen stellen of op enig niveau aan kunnen tippen. Ja, wij zijn dan weer sterk, veelal onbedoeld lomp, ontactvol, probleemoplossend terwijl we eigenlijk alleen maar hadden moeten luisteren, te snel tevreden en vooral kleinzerig. Want als de baba`s zich een beetje ziekig voelen, dan willen de baba`s ook wel direct een glaasje warme melk en een warm dekentje… Want gossie, aanstellen en met een zielig stemmetje de boel naar onze hand proberen te zetten: CHECK. Ofwel, een rijtje om van te likkebaarden.
Hoe halen sommige vrouwen het dan ook in godsnaam in hun hoofd om al dat pracht en praal in een grijze kliko te dumpen? Waar komt de behoefte voor deze (gelukkig kleine, maar helaas zeer opvallende) groep om afstand van iedere vorm van seksualiteit te nemen toch in hemelsnaam vandaan? Doe je het niet voor jezelf? Doe het dan in godsnaam voor je vriendinnen of nog beter voor je vriend(in) of man (lees: iedereen in je omgeving).
Dus anders dan de vier voorgaande eindigt deze blog dus niet met een ommekeer in mijn eigen gewoonten. Nope, dit keer niet. Mijn sneakercollectie is nog steeds niet compleet en wordt door mij dus nog met alle liefde maandelijks voorzien van nieuwe vriendjes. Voor mij dus geen witte sokken in grijze leren sandalen, geruite corduroy broeken en al het andere waar bij wet eigenlijk een verbod op moet komen. Gewoon een beetje meegaan met de tijd… daar wordt echt niemand slechter van.
Namens alle mannen durf ik deze reeks dan in ieder geval ook wel te eindigen met de volgende boodschap:
Dames, jullie omgeving ziet jullie echt niet graag in Crocs, joggingsbroeken, grote wijde onderbroeken, oma kapsels, fleece jassen en al het andere dat alleen maar kan worden bestempeld als “VRESELIJK.”
Wij willen jullie zoals jullie van nature zijn. Spannend, trots, vol levenslust en vol energie.
Als je dit nou leest in een hippe outfit met je kind op schoot. Voel je dan alsjeblieft niet aangesproken. Blijf lekker zo doorgaan. Je bent de bom. Mannen houden van jullie.
Maar voel je alsjeblieft wel aangesproken als je dit leest in je permanente huispak met je veel te grote beige onderbroek om je achterwerk. Ga lekker shoppen en trakteer jezelf op iets moois. Ga lekker naar de kapper en spring weer eens op een loopband. Gewoon doen. Kortzichtig en een tikkeltje seksistisch? Vast en zeker. Onbedoeld lomp? Uhhh!!! Het zit in de genen… maar whatever… Geloof me, je bent het echt waard.
PS: Voordat jullie nu allemaal op de barricade springen en de Dolle minas van weleer na het lezen van de laatste alinea van deze blog de behoefte voelen om me levend te willen fileren, focus je dan op dit: het is complimenteus bedoeld. Maar goed, toch nog niet tevreden? Dan gaat deze vast over jou, en is het misschien wel tijd om in actie te komen. Ik zeg: GO, en snel een beetje…
ROBERT
