Op 12 november 2018, kwam er een vraag van Kids & Kurken voorbij in de stories van Instagram, over avondrituelen voor het slapen gaan. En deze vraag kon ik niet ontwijken om niet te beantwoorden, want mijn zoontje (6,5 jaar) en ik (33) hebben elke avond een vast avondritueel. En natuurlijk komt een ritueel – of dit nou in de ochtend, gedurende de dag of in de avond is – niet zomaar opzetten. Bij iedereen gaat de avond anders, maar er zit achter elk ritueel van mensen een mooi persoonlijk verhaal. Zo ook bij mij ..
Ons avond ritueel…
Voordat wij ons bedje in kruipen zorgen we natuurlijk eerst voor een frisse toet en schone tandjes. Vervolgens mag mijn zoontje een boekje uit kiezen die hij graag wil horen en kruipen wij samen de hoogslaper van mijn zoontje in. Nadat we gezellig het boekje hebben gelezen is er altijd een knuffelmomentje en dit knuffel momentje is bij ons altijd de tijd om de dag te bespreken. Ik vraag aan mijn zoontje wat hij het stomste en het leukste van de dag vond en natuurlijk ook waarom. Dit doe ik, zodat hij zijn verhaal en emotie over bepaalde dingen kwijt kan. Ook ik doe altijd mee aan dit stukje. We beginnen altijd om en om, de ene dag begint hij met zijn verhaal en de andere dag geef ik eerst antwoord.
Een voorbeeld uit ons leven…
We liggen in bed en lezen samen het boekje: Borre en de vlieger. Aangezien mijn zoontje al een beetje begint met lezen, kan er geen woord meer gesjoemeld worden, zonder dat meneer antwoord: “Mama je slaat een stukje over, want er staat iets heel anders”. Na het leuke verhaaltje over Borre die zijn vlieger zo hoog laat vliegen dat hij bij een helikopter vast komt te zitten en mee getrokken wordt samen met pluisdier het huisdier, is het knuffeltijd. We kruipen samen lekker knuffelend onder de dekens en ik vraag mijn zoontje: “Wat vond jij het stomste van vandaag, en waarom?”. Hij denkt even na, en komt vervolgens met het volgende: “Ik vond het eigenlijk niet zo leuk dat ik vandaag naar school toe moest, want straks kom ik thuis en dan ben jij in het ziekenhuis, omdat mijn zusje geboren wordt.”. Natuurlijk was dit wel even een emotioneel momentje, want ik was die week daarvoor onverwacht met 34 weken in het ziekenhuis terecht gekomen met weeën. En vervolgens moest ik twee nachten in het ziekenhuis blijven. Dan is het gek dat mama ineens in het ziekenhuis moet blijven en niet thuis slaapt. Hij uit hiermee zijn angsten, dat hij het best spannend vindt allemaal dat hij een zusje krijgt en dat het ook bijna zover kan zijn dat ze geboren wordt. En die werkelijkheid kwam op dit moment even heel dicht bij. We hebben vervolgens hier over gepraat en ik heb hem uitgelegd dat het inderdaad zo kan zijn dat ik weer eens naar het ziekenhuis moet voor als zijn zusje komt, maar dat hij dan weer lekker een nachtje bij opa en oma mag slapen en dat hij dan zodra zijn zusje geboren is, ook al is het midden in de nacht, langs mag komen om als eerste zijn zusje te zien. Dit stelde hem wel weer even gerust. En toen was het mijn beurt om te vertellen wat ik het stomste aan de dag vond en waarom.
Mijn antwoord was als volgt:
“Het stomste aan vandaag vond ik dat het vandaag de verjaardag is van opi, en wij niet daarheen kunnen gaan, omdat het zoveel uurtjes rijden is. Wij hebben daarom dus niet een stukje lekkere taart kunnen eten.”
Dit maakte hem een beetje aan het lachen, want zijn reactie was namelijk dat mijn buik al dik genoeg is van zijn zusje en dat ik daarom maar niet zo heel veel meer moest eten. Maar toch zei hij ook dat het jammer was dat we daar niet naartoe konden gaan. We hebben dan ook afgesproken samen, dat zodra zijn zusje er is, we wel een keer naar opi & omi zouden gaan om zijn zusje te laten zien en om nog taart te eten voor zijn verjaardag. Nadat we dan het stomste gehad hebben, komt er een leukere kant. Wat is het leukste van de dag? En dus mocht mijn zoontje als eerste antwoorden wat hij het leukste van de dag vond, en waarom: “Het leukste aan vandaag vind ik dat we vandaag samen in de stad een broodje hebben gegeten en ik daarna lekker ben gaan fietsen in de speeltuin. Want buiten spelen is gezond toch mama? En broodjes eten met jou vind ik altijd heel gezellig!!!” Ik zei dat we dit vast en zeker nog wel vaker zouden gaan doen in de toekomst. Mij werd natuurlijk ook de vraag gesteld wat het leukste was vandaag, en waarom: “Het leukste van vandaag vind ik dat we samen hebben gegeten in de stad, en dat je zo een onwijs goede hulp bent geweest met het uitzoeken van spulletjes. En dat je eerlijk bent tegen mama dat je het allemaal wel een beetje spannend vindt nu dat de komst van je zusje dichter bij komt en mama hoopt dat je altijd zo eerlijk tegen haar zal blijven, want dat geeft mij een heel goed gevoel. En ik zal er ook altijd voor je zijn, en altijd naar jou verhalen luisteren en je proberen te helpen met van alles.Dit werd vervolgd door een grote knuffel, en een lieve: “Ik hou van jou Mama”. Waarmee ik dus wist dat het goed zat. En waardoor ik toch beetje bij beetje zijn gevoelens of ideeën over bepaalde momenten te weten kan komen.
Ons persoonlijk verhaal…
Ons ritueel is niet zomaar aan komen waaien, het is namelijk zo dat in 2015 het jonge leventje van mijn toen 3,5 jaar oude zoontje flink in de war is geraakt door één van mijn moeilijkste beslissingen ooit. De beslissing om de relatie tussen zijn vader en mij te verbreken. Natuurlijk ook niet zomaar, maar na een lange moeilijke periode, zag ik geen andere uitweg dan voor mijzelf en mijn zoontje te kiezen. Ik had vaak het gevoel dat ik alleen stond in de opvoeding van mijn zoontje. Omdat ik hierdoor weer terug ben verhuisd naar de andere kant van Nederland, waar mijn ruggengraat aan steun zat, kwam er veel kijken in ons leven. Zoals in elk eind van de relatie verliep, bij ons de communicatie wat betreft de kleine ook niet helemaal goed, terwijl er veel geregeld moest worden. In januari zou hij naar de basisschool gaan, en dit moet allemaal uitgezocht worden. Vader zei: “Als het maar een openbare school is”. Ook de weekenden waren in het begin niet regelmatig en was er veel strijd tussen zijn vader en mij over wanneer hij naar papa zou gaan en wanneer niet (gelukkig merkte mijn zoontje weinig van onze ruzies). Ik vond regelmaat belangrijk, maar mijn ex is helaas niet van het vooruitplannen en dus liet papa ineens een dag van te voren soms weten dat hij toch niet kon. Ik heb in het begin veel mijn hand boven het hoofd gehouden van mijn ex, maar op den duur voelde het voor mij steeds meer als liegen tegen mijn kind. En ik ben ook open kaart gaan spelen tegen hem, en ik besefte ik dat ik er ook niets aan kon doen dat er dat weekend wat anders gepland was. Natuurlijk gaat dit niet in de koude kleren zitten van een kindje van vier jaar en zag ik bij hem een verandering. Hij ging naar school sinds januari 2016, wat al een hele impact is op een kind zijn leven. En daarbij kwam ook nog eens kijken dat de opvoedende taak meer bij mama ligt, en het bij papa een groot feest is als hij daar verblijft. Er was totaal geen regelmaat te vinden wat betreft het opvoeden of het leven van mijn zoontje in de weekenden. Hij wist niet meer waar welke regels golden, waar iets nou wel of niet mocht… Hij begon zich steeds meer af te sluiten en het leek alsof ik langzaam maar zeker mijn zoontje voelde afglippen. Ik had vaak geen idee hoe hij zich voelde, omdat hij bij het minste geringste een driftbui kreeg ,omdat hij zich geen houding meer wist te geven om te uiten. Ik moest een weg zien te vinden om mijn zoontje duidelijk te maken dat hij ten alle tijden met mij kan praten en dat ik naar hem zal luisteren als hem iets dwars zit. En dat het niet gek is om bepaalde gevoelens van bijvoorbeeld boosheid, angst of twijfel over jezelf te zijn uit te kunnen spreken, maar juist heel normaal.
Dit avond ritueel, om te benadrukken dat je jezelf mag uiten wat betreft je gevoelens en meningen heeft bij ons goed geholpen om mijn zoontje weer te openen naar een jongen die zich durft te uiten. Vertellen over wat stom is aan de dag en wat juist leuk. Geweldig! Hij durft te praten over hoe hij zich voelt over bepaalde gebeurtenissen en het heeft mij de mogelijkheid gegeven om mezelf meer in te kunnen leven in zijn wereldje en wat er allemaal omgaat in zijn hoofdje. Ik wil ons avondritueel er heel graag inhouden. Totdat hij plotseling gaat zeggen: “Ik ga wel zelf naar bed mam” of “Ik heb geen verhaaltje meer nodig, dat is kinderachtig”. (Hopelijk blijven deze woorden nog voor lange, lange, lange tijd weg !!
Dus mocht je ondervinden dat je kindje zich moeilijk openstelt, over gevoelens praat, wellicht is dit dan een handige oplossing om te proberen op een tijdstip die jou als ouder het beste lijkt om dit te doen.
Veel liefs,
JESSICA
