Omdat het wereld prematuren dag is willen wij graag aandacht vragen voor de stichting Earlybirds. Janine is fotograaf bij deze stichting en wij mochten haar interviewen!
Janine, je bent fotografe bij Earlybirds. Hoe ben je hier terecht gekomen?
Klopt, ik ben bij de stichting terecht gekomen, omdat ze nieuwe fotografen zochten en diverse collega’s tagden me in dat bericht. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd, omdat de manier van fotograferen echt past bij wie ik ben.
Kun je kort vertellen wat Earlybirds precies doet?
Earlybirds fotografeert kindjes die te vroeg geboren worden, een kosteloze reportage tijdens een verzorging- of knuffelmoment op een pure en ongedwongen manier vastleggen, zoals het op dat moment is. Daarnaast nemen we als fotografen ook altijd een cadeautje mee die namens vele vrijwillige haaksters gemaakt worden een “Birdje of Nicu”. Deze worden speciaal gehaakt voor premature kindjes met krulstaartjes, zodat kindjes rustig worden en niet hun sonde eruit trekken. De stichting werkt met vele vrijwilligers samen!
Wie komen er in aanmerking voor een fotoreportage bij Earlybirds en hoe kun je aanmelden?
Ouders van een te vroeg geboren kindje tussen de 24 en 37 weken die minimaal 3 weken in het ziekenhuis verblijven. Via de website, hier, kunnen ouders zich aanmelden en dan wordt deze aanmelding omgezet naar de planning om direct gekoppeld te worden aan een fotograaf.
Waar vinden de fotoreportages plaats en op welke momenten kom je fotograferen?
De reportages worden gemaakt in het ziekenhuis op de couveuse-, nicu- of kinderafdeling. Soms liggen de kindjes op zaal en soms op een aparte kamer. We komen het liefst fotograferen overdag met daglicht op een buidel-, voedings- of verzorgingsmoment. In overleg met ouders wordt er een afspraak ingepland.
Hoe zorg je er als fotograaf voor dat de kabels en slangetjes die vast zitten aan het kindje niet ‘eng’ over komen op de foto?
We leggen de situatie vast zoals hij op dat moment is. Daarbij horen de monitoren, de sondes en soms ook de c-pap (zuurstofsnorkel) of beademing. Het is juist zo belangrijk voor de latere verwerking van ouders of eventueel broertjes of zusjes om de situatie vast te leggen zoals hij is. We gaan de situatie niet anders maken en we belasten zeker de kindjes niet extra. De sonde blijft zitten, de stickers en de beademing. We leggen echt de puurheid vast zoals hij op dat moment bij het kindje hoort. Dit is zo waardevol voor ouders. Vaak horen we van ouders dat als we zijn geweest, ze echt hebben genoten van het moment, dit is voor mij zo dankbaar en kostbaar!
Grijpt het werk je aan? Wat doen al die kleine baby’tjes met je?
Het zou gek zijn als ik zou zeggen dat het me nooit raakt… Helaas heb ik in de tijd dat ik voor de stichting werk ook meegemaakt dat een kindje het niet red. Ik ben zelf ook moeder van twee dochters en dat raakt je dan. Je komt tenslotte wel in iemand zijn privé stuk waar vaak vrienden en familie nog niet eens op bezoek zijn geweest. Je hoort schrijnende verhalen van eerdere zwangerschappen tot overleden kindjes. Echter krijg ik zoveel voldoening in mijn werk… Een glimlach van ouders, een papa die voor het eerst zijn kindje in bad doet, een eerste buidel moment, het behalen van mijlpalen: “Hoera ik weeg 1 kilo”, broers of zussen die hun broertje of zusje voor het eerst zien. Ik ga altijd met een grote glimlach terug naar huis. En hoe leuk is het als je een appje krijgt met “Hoera we mogen naar huis” of .. “ Hoera onze… is 1 jaar”!
Wat drijft jou om te fotograferen voor Earlybirds?
De dankbaarheid van ouders. Ik mag letterlijk een steentje bijdragen aan een “ontspanningsmoment” en een “genietmoment” in een turbulente tijd. Ook als je dan later hoort dat het heeft bijgedragen aan een stuk verwerking van die ziekenhuisperiode.
Wat is jouw mooiste Earlybirds fotoverhaal?
Eigenlijk is ieder verhaal mooi, want zeg nu zelf: de geboorte van een nieuw leven is altijd mooi. Maar kindjes die je bijvoorbeeld langer volgt maakt het nog een beetje extra bijzonder. Mijn kleinste kindje woog 520 gram en dan is het heel fijn om te horen: “We gaan naar huis”. Onlangs mocht ik bij een van mijn kleinste earlybirdjes op haar 1e verjaardag zijn. Fantastisch om te zien dat dat kleine meisje die ik destijds gefotografeerd heb, nu een ondernemende dreumes is.
Wat is je mooiste foto als je kijkt naar techniek?
Eerlijk gezegd kijk ik meer naar de emoties in de foto’s dan naar techniek. Maar ik heb één keer gehad dat ik tijdens mijn reportage amper licht had. Ik zei gekscherend: “Candlelight is er niks bij”. Dan ben ik heel tevreden als ik ouders toch een mooie reportage kan afleveren.
Wisten jullie ook dat je vrienden van stichting Earlybirds kan worden? Via deze link kan je eenmalig per jaar 20,- doneren. Dit kan je natuurlijk ook gezamenlijk met een paar vrienden of familie doneren. Van dit geld kunnen wij velen ouders weer blij maken. Alle vrijwilligers zetten zich geheel kosteloos in, echter hebben we wel te maken met kosten zoals drukwerk, parkeer- en reiskosten. Hiervoor zijn we afhankelijk van donaties. Dank jullie wel!
JANINE
