Had jij dat ook? Dat je tijdens je “leven before kids” wel eens fantaseerde hoe het zou zijn als je later moeder was? Een gezin had? Nou, ik deed dat in ieder geval wel.
Inmiddels is het ‘later’ en zijn mijn man en ik gezegend met twee prachtige dochters van 2 en 0 jaar, maar… het loopt niet altijd zoals ik het bedacht had. Dat is ook niet mogelijk, want er zijn een heleboel zaken die ik van tevoren gewoonweg nooooit had kúnnen bedenken.
Zo heb ik er bijvoorbeeld nooit bij stil gestaan dat je als moeder niet meer direct naar het toilet kunt gaan wanneer je moet. Nadat mijn peuter de baby al een keer (per ongeluk?!) heeft geslagen en in haar oog heeft geprikt, durf ik mijn kroost geen seconde meer uit het oog te verliezen. Lekker instagrammen, pinteresten en appen op het toilet? Das war einmal. Het moet allemaal zo snel mogelijk (en desnoods met je kids als toeschouwers) gebeuren. En wanneer mijn man thuis komt, is het nu vaak “Oh schat, fijn je bent er, kan ik even rustig naar de wc”.
Hetzelfde geldt voor douchen. Wanneer doen moeders dat toch in hemelsnaam? Ik mag nu in mijn handjes klappen als ik 2 minuten onder de douche kan staan. Even rust… Vervolgens is het eerste wat ik doe als ik de kraan heb dichtgedraaid, mijn oren spitsen of ik een kind hoor huilen en voor ik het weet sta ik naakt en nog na druppend weer een luier te verschonen.
Ook had ik niet voor mogelijk gehouden wat voor bende je huis (continu!) is met kinderen. Nu is het bij ons momenteel ook wel echt ‘heel veel van alles’ met én een complete baby uitzet én bergen speelgoed van de peuter. Maar ik heb ook altijd wel van die spulletjes waarvan ik even niet zo goed weet waar ik ze moet laten. Die moffel ik dan weg in een hoekje. Nou lijkt het wel of kids er een spel van hebben gemaakt om juist die spullen te vinden, te pakken en door de kamer te smijten. Met als gevolg zoogcompressen, tepelzalf, van die brieven over je pensioen ‘die je een andere keer wel leest’ all over the place. Opruimen waar je kinderen bij zijn, heb ik sowieso al opgegeven, nadat iemand me zei dat dat net zo veel zin heeft als je tanden poetsen met pindakaas…
En wat ik nooit van mezelf had verwacht, is dat ‘praktisch’ het ooit zou winnen van ‘esthetisch’, maar inmiddels is het toch echt het geval. Wat inhoudt dat mijn kleding momenteel vooral handig moet zijn met borstvoeding (blousjes en jurkjes met knoopjes!!) en dat ik vaker de deur uitga met de lelijke luiertas dan met mijn mooie Chanel.
Tot slot heb ik de conclusie getrokken dat het nu en de komende tijd (18 jaar?!) ook niet meer rustig en stil is in huis. Oh nee, het is niet eens dat de baby veel huilt, het is meer de peuter die voor een plek in het Guiness Book of Records lijkt te gaan door het vaakst “mama” achter elkaar te roepen (en ik was nog wel zo blij toen ze dat woord voor de allereerste keer zei…). En áls het al een keer stil is, dan moet ik op mijn hoede zij; stiltes zijn met een peuter juist uiterst verdacht!
Maar wat ik ook niet van te voren had bedacht, is dat je daar dan wel weer een blog over kunt schrijven.
X
ILSE (klik hier voor haar Instagram)
