Lieve Loa,
Deze week was een week om te onthouden. Je werd een paar dagen geleden 4 jaar en dat was natuurlijk dik feest! Tegelijkertijd was het voor mij een mooi moment om de afgelopen 4 jaar eens rustig te overdenken. Die 4 jaar die echt omgevlogen zijn…
Jeetje, aan het begin van 2014 hadden we geen idee wat dit jaar voor ons in petto zou hebben. Je broer was ongeveer anderhalf jaar en na de heftige tijd die we met zijn geboorte hadden meegemaakt (Lees hier mijn bevallingsverhaal van Sol) waren we eindelijk in een rustiger vaarwater beland. We woonden inmiddels anderhalf jaar in ons nieuwe huis, het verlies van oma J. voelde niet meer zo rauw, je vader en ik hadden allebei een nieuwe baan en we raakten een beetje gewend aan hoe het voelt om ouders te zijn.
Het leven lacht ons eindelijk weer een beetje toe. Papa en ik hebben het af en toe wel eens over hoeveel moeite het heeft gekost om je broer te mogen ontmoeten. Op dit moment zijn we eigenlijk niet zeker of we nog een keer door die medische molen willen gaan.. Dus, hoe moeilijk ook, we hebben ons neergelegd bij het feit dat we waarschijnlijk al onze liefde aan één kindje mogen geven.
En dan gebeurt er een wonder. Aan het begin van de maand maart kom ik erachter dat ik zwanger ben. Spontaan, zonder hulp van wie dan ook. Wat een verrassing! Iedereen in onze omgeving is net zo verrast als ons. En deze keer proberen we een “normale” zwangerschap te beleven, zonder die emotionele rollercoaster van vorige keer. En dat lukt aardig. Je besluit alleen dat je in een stuitligging wil blijven liggen tot en met je geboorte, maar dat is peanuts vergeleken bij de vorige keer 😉
Lieve schat, wat zijn de jaren voorbij gevlogen en wat ben je toch een prachtig mens. Je bent zo lief en zorgzaam voor alles en iedereen om je heen. Je zit boordevol fantasie en trekt iedereen mee in je spel. Je bent creatief en je steekt de heel boel aan. met je enthousiasme. Je bent voor de duvel niet bang, staat overal voor open en laat je niet gek maken. Aan de andere kant ben je zo koppig als een ezel, mega eigenwijs, ben je een staaf dynamiet die ieder moment kan ontploffen, is jouw wil wet (tenminste dat probeer je) en ben je in no time boos op alles en iedereen om je heen wanneer je je zin niet krijgt.
En nu ben je dus 4 jaar en ging je van de week voor het eerste naar de basisschool. Zo anders dan je broer, stapte jij de eerste dagen de klas binnen alsof je er al jaren komt. En draaide je je hand niet om voor de naschoolse opvang tussen al die oudere kinderen. Je dopte gewoon die boontjes, zonder blikken of blozen. Opa zegt altijd dat hij oma J. in je ziet en dat herken ik wel. Maar na een paar dagen krabbelde je een beetje terug en besefte je ineens dat we bij een heel nieuw hoofdstuk zijn aangekomen, en liet je je kwetsbare kant zien. Die kant zien we niet vaak bij je, dus eerlijk gezegd moesten papa en ik even schakelen. Maar ik bewonder je enorm, want je kwetsbare kant laten zien durft niet iedereen.
Vier jaar voorbij, wat ben je al groot en zelfstandig! Ik moest ineens denken aan als je straks ouder bent en alleen de wereld gaat verkennen en ik werd helemaal rustig van binnen. Je bent zo een bijdehante tante, jij komt er wel. En als je het eng vindt, ben je niet bang om hulp te vragen. Hou dat vast! Doe me een plezier, neem je broer ook mee op sleeptouw in de wereld. Dat zal hem goed doen 🙂
Mijn schat, ik hoop dat al je dromen mogen uitkomen en ik hoop dat jij anderen kunt inspireren om hun dromen na te jagen. In ieder geval heb je dat bij mij al bereikt. Ik wens je zo veel meer pieken dan dalen in je leven. Maak er een feestje van, het leven is al moeilijk genoeg.
Ik hou van jou met heel mijn hart!
X NATASJA
