Een ontdekkingsreis die nooit eindigt
Daar was hij dan ineens. Mees Lauwen. Hoe moet dit in godsnaam? Hij huilt, fuck en nu? En dus drukten we de knop maar in om een verpleegkundige op te roepen. Deze onzekerheid zal bij veel ouders bekend voor komen. Toch gingen de meeste zaken al snel vanzelf. Het vastpakken, aankleden en verzorgen van de kleine man werd al snel een dagelijkse routine. Toch waren er ook veel zaken die niemand uit kon leggen en die we maar gewoon moesten ondervinden. Nu we inmiddels vijf maanden verder zijn, kijken we hier lachend op terug. Maar zo gemakkelijk was het allemaal niet.
“Zware” start,
Mees was gehaald met een vacuümpomp en dit was het slotakkoord van een heftige bevalling. Niet alleen Mees ondervond hier hinder van. Ook mama lag een week boven op bed. Wat overigens een waar wereldwonder te noemen is, aangezien ze naast een stuiterbal ook stronteigenwijs is. Hoe ging zo’n eerste week dan eigenlijk? De eerste twee dagen waren we nog in het ziekenhuis. Super chill, want hier kregen we constante hulp en aandacht. Ondanks dat de borstvoeding rampzalig verliep hadden we wel alle hulp die we nodig hadden. Thuis begon de pret. Mees kreeg uiteindelijk niet genoeg voeding binnen en plaste bloed. Daarnaast was hij uiteindelijk ook bijna 10% afgevallen. Het vele huilen was dus niet de zogenaamde krampjes. Hij had gewoon honger. Iets waar Daphne zich nu nog steeds schuldig over voelt. Volledig onterecht natuurlijk. Meesje was ondervoed en moest door middel van fingerfeeding om de twee uur bijgevoed worden. Super leuk wel. Wij waren dus hele dagen sowieso om het anderhalf uur wakker. Daarnaast moest Daph ook nog op tijden eromheen en kolven om de borstvoeding op gang te helpen. Ondanks deze tijd van weinig slaap, kwam Mees al snel aan en plaste hij ook al snel geen bloed meer. Super fijn dus. De echte rust vonden we pas toen we na twee maanden definitief afstand deden van de borstvoeding en volledig over gingen op de fles. Deze twee zaken combineren is qua ritme echt geen succes. In ieder geval deed ons mannetje het perfect en ook mama was na een week weer beneden te vinden. Nu konden we echt samen genieten.
HardNEKkig
Na de problemen met de voeding dachten we dat alle gezondheidsproblemen opgelost waren. Echter diende direct het volgende punt zich aan. Zoals gezegd werd Mees uiteindelijk dus met een vacuümpomp gehaald. Het zal je dan ook niet verbazen dat onze kleine vriend zijn nek maar één kant op kon draaien zonder pijn. Dit zorgde ervoor dat zijn hoofdje langzaamaan steeds schever af liep. We hadden al snel de fysio in onze armen gesloten. Al leverde dat uiteindelijk niet de gewenste resultaten op. We waren de hele dag met onze vriend aan het oefenen om naar rechts te kijken. Echter lag hij in de nacht weer de hele tijd op links. Vechten tegen de bierkaai dus. Vervolgens gingen we naar de Manueel Fysiotherapeut. Echt super. Ze masseerde Mees los en er zat veel vooruitgang in. Hoewel de gemiddelde baby met dit probleem ongeveer twee keer langs komt, was Mees iets vaker present. Hij moest uiteindelijk 5 a 6 keer langs komen. Hardnekkig is dus het juiste woord. Uiteindelijk draait hij zich nu om, draait hij zijn nek goed en wordt zijn hoofdje steeds minder scheef. Super fijn na een rommelige start waar je leeft in onwetendheid.
Trots op onze kleine man
Terwijl menig ondervoed kind waarschijnlijk alles bij elkaar schreeuwt, dachten we bij Mees aan krampjes. Onze lomperik blijkt namelijk geen zeurpiet. Dit bleek ook uit alle afspraken bij de fysio en het ziekenhuis. Iedere keer werd er gezegd dat het volgende echt pijn ging doen en we Mees goed moesten troosten. Meer dan een klein grommetje kwam er echter niet vanaf. We zijn dan ook herhaaldelijk gewaarschuwd dat als hij ooit huilt, we er beter als de kippen bij kunnen zijn. Dat zal namelijk meteen serious business zijn. Nu we optimaal kunnen genieten van onze vriend kijken we hier, zoals gezegd, toch wel lachend op terug. Het blijft een constant leerproces en we kunnen alleen maar trots zijn op onze kleine man (en ook een beetje op onszelf natuurlijk). Onze handige tips en tricks kunnen we vanaf nu mooi delen met onze vriendengroep.
ERIK
