Het is nu al 4 jaar geleden maar ik herinner me het als de dag van gisteren.
Ik was al 38 weken zwanger en twee weken met verlof. Ik heb tijdens die twee weken als een kip zonder kop rond gerend. Ik poetste me een ongeluk en er moest ook nog voor de bevalling een complete home make over plaats vinden vond ik zelf. Mijn vriend Ralf sjouwde met kasten en werd steeds weer met een briefje de deur uit gestuurd om het een en ander te halen. Want als ik bevallen was zou een kastje erbij in de kamer wel leuk staan en het was ook heel erg leuk als ik een baby had dat hij dan ook dat ene serviesje zou hebben. WTF was I thinking.
Ik had inmiddels zoveel babykleding gekocht dat ik een drieling kon aankleden en kleding kopen voor jezelf met een lijf dat er uit ziet als een tuimelaar wil je ook niet…dus werd het mijn huis dat er aan moest geloven. Ze zeggen in je verlof: “Ga jij lekker op de bank zitten en lees een boekje en ga overal lekker op de koffie.” Je bereidt je voor op wat er komen gaat. Wat moest mijn buurvrouw gedacht hebben toen ik met mijn dikke buik steeds in en uit de auto vloog met tassen van bouwmarkten en meubelzaken en dat Bol voor de zoveelste keer aan de deur stond bij haar, omdat ik er niet was.
Toen ook thuis alles onder controle was en ik in mijn “nieuwe” casa rust had, bedacht ik me ’s nachts iets wat heel belangrijk was. Fuck, ik had geen jeans voor mijn baby!!!!!! Je weet wel, die super lieve stretch spijkerbroekjes in model skinny. Wat voor moeder was je als je beviel en je had niet zo’n jeans in huis voor je kleine spruit. Mijn hart ging kloppen en ik had Ralf wakker gemaakt: “Schat we MOETEN morgen naar de stad, ik ben wat heel belangrijks vergeten voor de baby”. Ralf kreunde en draaide zich om. Als ik die beruchte jeans zou hebben, dan pas kon ik ook boekjes lezen en punniken in mijn verlof. Daarna zou ik visites gaan plannen en koffie drinken met oma. Maar eerst moest die broek er komen.
Gelukkig is het altijd koopzondag in Eindhoven. We gingen lunchen met vrienden en daarna zouden we doorrijden naar de stad. In de stad liep ik als een dolle in het rond…ik moest zo’n broek hebben. En dan ook nog met de juiste wassing. Ralf kwam met broekjes aangelopen en ik flipte hem dan nog net niet. Hoe kon hij dat onze baby aangeven, die kleur jeans is te fel of te nep. Het moest stone washed zijn!! Als ik eraan terug denk schiet ik nog in de lach. Mijn arme lieve Ralf. Na 20 winkels moest ik soms midden in de stad stoppen, omdat ik niet meer kon lopen. Die buik zat me echt in de weg en begon te steken. Geen reden voor mij om naar huis te gaan en de rust op te zoeken, want ik had nog geen jeans. Nog maar één winkel in dan, Daar lag hij….de jeans die ik bedoelde. YES!!!!!!!!!!! Dat hij 40 euro koste maakte me niet uit, en Ralf ook inmiddels niet meer, want hij was er klaar mee.Met opgeheven hoofd verliet ik de winkel en in de stad dacht ik dat iedereen me naar me keek en dat de mensen zouden denken : “Kijk daar, een hippe zwangere vrouw met een tasje waar waarschijnlijk een prachtige jeans in zit voor haar baby die over twee weken komt”. Zo trots was ik. Nu kon mijn verlof beginnen……….. niet wetende dat een paar uur later mijn vliezen zouden breken……
Oja, Te koop: Mooi baby jeans in maat 56. Nog nooit gedragen.
Liefs,
LETJE
