Afgelopen zomer werd ons mannetje vier jaar. Hij heeft de dagen zitten aftellen, want vier betekende ook dat hij naar de grote school mocht! Zijn verjaardag liep een beetje anders: ik lag onverwachts in het ziekenhuis (zie mijn blog over de vakantie naar Californië die niet door kon gaan). Uiteindelijk hebben we zijn verjaardag natuurlijk goed gevierd, maar een kinderfeestje had hij nog niet gehad. Het thema was wel allang bekend; piraten! Afgesproken was dat zodra de school begonnen was, hij vier vriendjes mocht vragen. Hij ging naar school en na een paar dagen volgde het eerste kennismakingsgesprek met de juf. “Allereerst wil ik jullie vertellen hoe blij we zijn met jullie manier van denken, echt iets om heel erg trots op te zijn. Echt hoor, niet zo bescheiden kijken, jullie zijn een voorbeeld!!” Oke juf, ik kijk niet bescheiden maar ik ben gewoon heel nerveus over wat er nu komen gaat. “Oke, misschien kun je me even helpen want ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt”, antwoord ik. (Er schiet dan echt van alles door je heen, hebben we iets geks gezegd thuis, heeft T iets meegemaakt?!). “Ik bedoel natuurlijk dat T. alle jongens uit de klas mocht uitnodigen voor zijn piratenfeestje”, zeg juf ineens. Ow dat, ja natuurlijk, geen probleem (de opluchting overheerste nog…). En daarna dacht ik direct: “Hij heeft WAT gedaan?!”
Dus ja, daar ging mijn idee van een goed georganiseerd feestje met vijf jongetjes naar vijftien jongetjes. 😳😳 De plannen werden gauw omgegooid en heel snel allerlei opdrachten bedacht, tot ‘s avonds laat bezig geweest met alles in het thema te krijgen. En toen was het woensdag en kwamen ze alle vijftien… Allereerst kwamen ze binnen en kregen ze een ooglapje, daarna pannenkoeken eten!! (Tip: bak ze alvast van tevoren 🤣, jongetjes eten veeeeel en snel!!!). Toen mochten ze de schatten (cadeaus) verstoppen en mocht T. ze gaan zoeken.
Daarna kanonskogels afvuren (ouderwets blikken gooien) en een raad spelletje ‘Wat is er weg’. Toen even bijkomen met chips en piratenrum (kindercola met een piratenrum etiket), daarna een 4 meter lange piratenkleurplaat inkleuren (ja echt, jongens kleuren ook heel lief!). Even de benen losgooien en dansen op de muziek van kinderen voor kinderen. Toen de schatkaart in elkaar gezet en de schat opgegraven uit de tuin, voor ieder kind een piraten klaparmband. En tja, toen kwamen de ouders al. Al ja, want het viel me alles mee! Ieder kind had uiteraard een piratendiploma en een schatkist verdiend en toen was het voorbij. Nog even snel het toilet schoongemaakt, de vloer gestofzuigd, gedweild en patat besteld .
Oké, oké, eerlijk is eerlijk, er is nog nooit zoveel op de grond geplast, er is nog nooit zoveel drinken omgegooid en ik had nog nooit eerder een stuk stroop pannenkoek in de bank (ja echt, tussen de kussens!!) gevonden. Maar T. heeft een geweldige middag gehad en de andere jongens vonden het ook top, maar het mooiste compliment was van een vader die zei: “Mijn zoon (groep 2) was nog nooit uitgenodigd voor een feestje, hij wordt nooit gevraagd dus heel erg bedankt!” Misschien moeten we vaker naar onze kids luisteren en inderdaad geen uitzonderingen maken en gewoon iedereen een keer uitnodigen.
Liefs DAPHNE
