Als blogonderwerp mag ik iets schrijven over hoe ik over seksualiteit denk na de zwangerschap, bevalling en borstvoeding. Goed dat daar ook over gesproken wordt, want er gebeurt natuurlijk veel met het vrouwelijke lichaam en de intimiteit in de relatie verandert (tijdelijk). Ik heb er voor gekozen om wat momenten te omschrijven die er bij mij op het gebied van seksualiteit zijn bijgebleven, maar waar ik daarentegen wel met een enorme glimlach of met een gevoel van trots aan terugdenk. Ik heb namelijk ontzettend veel respect voor vrouwen en toen de twee wondertjes in de buik van mijn vrouw groeiden, was voor mij alles behalve seksualiteit belangrijk. Ik vond mijn vrouw nog even aantrekkelijk als anders, maar moodswings waren niet altijd een goed voorspel en toen ze aan het bevallen was en de een na de andere wee wegpufte, dacht ik niet “Wow, wat sexy”.
Het is maandagavond 28 december 2015. Na de meest mooie, bizarre, beangstigende 24 uur van ons leven belanden we met onze oudste zoon, toen één dag oud, op de couveuseafdeling. De start begon helemaal anders en toch ging alles door. Mijn vrouw werd gevraagd of ze met borstvoeding wilde beginnen. Aangezien onze zoon niet sterk genoeg was om aan de borst te drinken, moest er zo snel mogelijk worden begonnen met kolven. Hier hadden we ons onvoldoende in verdiept, maar we kwamen er snel genoeg achter wat dit inhield. Even later kwam de verpleegkundige aangelopen met een geel gevaarte op vier piepende wieltjes en introduceerde het kolfapparaat. Zoiets had ik nog nooit gezien en ik vond het maar een ongezellig apparaat. Zeker toen mijn vrouw haar borst moest koppelen aan een grote zuignap. Het deed me een beetje denken aan een scene uit boer zoekt vrouw en bepaald sexy was het niet. Ik begreep ook de blijdschap van de twee dames niet toen de eerste druppels in het kleine melkflesje belandde. Het geluid staat me nog het meeste bij, dat hoorde ik nog avonden en nachten lang na-echoën in mijn slaap.
Maanden lang zijn we bezig geweest met alle voorbereidingen, en toch kwam al snel de “Frank, kun je iets voor me halen”-vraag, nog geen dag na de geboorte. Naderhand heb ik nog eens zitten denken of de kraamhulp en mijn vrouw express dingen niet hadden om me voor schut te zetten in de winkel. “Frank zou je iets kunnen halen? Ik heb eigenlijk maandverband nodig en dan extra large”… “nog iets meer?”, vroeg ik… “Nee, alleen maandverband”. Ooit een man in de rij van de kassa zien staan met alleen extra large maandverband? Ik stond voor paal, dat kan ik je vertellen. Wat was ik trouwens blij dat ik niet de vierde in de rij bij de Jumbo was, zodat ik al mijn boodschappen gratis kreeg en met het maandverband op Facebook kwam te staan.
Een aantal dagen later kwam opnieuw de vraag of ik iets kon gaan halen. Natuurlijk, voor mijn schatje haal ik alles en dat weet ze (want zo ben ik en het kon toch niet erger dan het maandverband!). “Sam hapt niet goed aan, maar we denken dat het met een tepelhoedje wel moet lukken”. We-vorm natuurlijk, want die twee vrouwen spannen samen. De kraamhulp en mijn vrouw keken me gewoon raar aan toen ik in de lach schoot, alleen dat woord al tepelhoedje. Maar als een echte vent ben ik een tepelhoedje gaan halen. Het meest onaantrekkelijke aan dat moment vond ik de vraag van de medewerker in de winkel; welke maat het moest zijn… Nou, ik dacht: ‘Mijn vrouw heeft gewoon mooie gemiddelde borsten, dus doe maar M’. Maar ik moest de grote van het tepelhof inschatten. Tepelhof, weer zo’n stom woord dat ik eigenlijk helemaal niet wil kennen. Ik kon op dat moment googlen of om meer informatie vragen, maar ik koos er voor om maar gewoon een M mee te nemen met het risico om weer opnieuw terug te gaan. Leek me het minst nare van de drie opties.
Wat ik nog meer aan “onaantrekkelijke dingen” heb meegemaakt tijdens de eerste periode als vader is te veel om op te noemen, maar dat ik tijdens een festival in een aparte tent van de EHBO tussen drie vrouwen zat met zo’n geel mini gevaarte op hun schoot, had ik dus never nooit gedacht. Respectvol zat ik natuurlijk om het hoekje met mijn rug naar de dames toe, maar het gezoem van het apparaat en dat dan drie keer door elkaar heen in een ander ritme, denkend dat er van die zuignappen op tepels zitten en eten voor kinderen in het flesje komt. Zo’n situatie had ik me niet voorgesteld, toen ik hoorde dat ik vader zou worden. Maarja, ik was toch zo’n gast die in de bambi-ogen van zijn vrouw keek en onder het motto “Oneerlijk verdeelde lasten, gezamenlijke verantwoordelijkheid”, toch aanbood om met haar mee te gaan.
Er zijn nog zo veel meer voorbeelden die ik kan geven waarbij de seksuele aantrekkingskracht voor een moment verdween. Dit resulteerde dan in een gevoel van trots, medelijden, respect en noem maar op. Het bracht in mij een zorgzame kant naar boven die ik ook heel fijn vond om te geven en zij fijn vond om te ontvangen. Waarbij ik dat gele apparaat niet aantrekkelijk vond, had ik diepe ontzag voor haar dat ze dat wel gebruikte in belang van haar kind ondanks de vreselijke borstontsteking en slechte nachten. Nadat de zwangerschap, bevalling en eerste maanden na de geboorte zijn gepasseerd, heb ik een nog grotere liefde voor de vrouw ontwikkeld, mijn vrouw. En ze was al mooi, maar nu…
FRANK
