Ken je die boekjes ‘One Line A Day’? Waarin je 5 jaar lang iedere dag op 3 regels iets kunt invullen. Lijkt me heel leuk om terug te lezen. Ik had dit kunnen verzinnen. Ik denk daar weleens over na; waar was ik en wat deed ik precies een jaar geleden? Dat neemt je terug naar een gevoel, een plek of zelfs een geur of een o-ja-moment. Soms zet het je aan het denken of krijg je een spontaan idee. Er zijn data en gebeurtenissen die je nooit meer vergeet. Voor mij is de dag dat mijn beste vriendin trouwde en ik haar getuige mocht zijn één van die dagen. De dag dat ik naar Engeland vloog om daar een halfjaar te wonen. De dag dat ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond. De dag dat ik voor het eerst in Amerika was. De dag dat ik een stuk losliet van mijn verleden. De dag dat Hailey ter wereld kwam, natuurlijk. De dag dat ik bij de notaris mijn handtekening zette. Maar wat deed ik een jaar en 2 jaar geleden op een willekeurige dag? Die dagen vergeet je. Maar misschien zijn ze net zo waardevol.
Ik prik zomaar een dag. Het is 25 augustus 2016 en ik had mijn laatste stagedag bij de Koninklijke Marechaussee. Vanuit mijn werk mocht ik twee weken meelopen met de Brigade Recherche. Wat een leuke weken waren dat. Heel het land door en naast de formele werkzaamheden lachen met mijn ‘stagebegeleider’; een man met dochters van mijn leeftijd, die twee dagen per week op de kazerne sliep en mij leerde hoe je over drempels kunt scheuren zonder je auto te vernaggelen. Oja, en ik vertrouw nog steeds op zijn uitspraak dat je altijd 10 km harder kan rijden dan de snelheidslimiet, ‘want je motor draait nog 100 als je 110 rijdt.’ Het schijnt, want ik pas dit sindsdien toe en ik heb geen boetes binnengekregen. In de avond heb ik meerdere selfies van de happy faces van Kevin en mijzelf aan het strand van Scheveningen. Lekker uitwaaien en voetjes in het zoute water. Ik heb megadonker haar. De zon schijnt en de foto’s zijn rond 20.00 uur gemaakt. Heerlijk als ik er zo aan terugdenk; wat voor zorgen had ik? Het leven bestond uit werken, reizen en elkaar. Ik heb het me niet gerealiseerd die dag, maar wat was het een fijne dag. Een maand later was ik zwanger en toen veranderde alles; prioriteiten, toekomstplannen, carrièremogelijkheden, dromen. Toen werden deze dagen schaars…
Het is 25 augustus 2017 en ik ben in een zwembad in Leidschendam met mijn schoonmoeder. Ik heb inmiddels een kindje op deze aardbol gezet en ga op deze dag met haar – voor het eerst – zwemmen. Ze is bijna 3 maanden oud en heeft zo’n schattig zwembroekje aan die ik heb gekregen op mijn babyshower. In die bloedverziekend hete ruimte kom ik te laat binnen met de maxicosi om mijn arm en daarin een huilende baby. Ik heb meer spullen bij me dan wanneer ik een weekend weg ga. Overal op voorbereid. Maar wel te laat. Hailey vindt het eerst heel gek in het water, maar kan er – heeeel dicht tegen me aan – toch van genieten. Zie ik een lachje? Het is zo’n leeftijd dat je het niet zeker weet. Ik brabbel mee met liedjes die ik helemaal niet ken en zwier Hailey door het water zoals alle ouders doen in het kringetje. Loop als een krab over de bodem, omdat het zo ondiep is. Mijn schoonmoeder maakt 400 foto’s en filmpjes. Mijn kind wordt door de badjuf onder water door een gat gehaald. Mijn hart maakte even 6 sprongetjes toen ze zei dat ik moest ‘vertrouwen op de reflexen van het kind’. Na een klein halfuurtje ‘zwemmen’ is Hailey compleet gesloopt. En mama eigenlijk ook. Uitgeput van het omkleden in dat kleffe badhokje terwijl je baby alleen maar melk en slapen wilt. Ik denk dat we hierna nog 3 x zijn gaan babyzwemmen. Het was niet haalbaar voor ons – vrijwillig in de ochtendspits naar het zwembad voor 25 minuten spetteren. Haasten heen en haasten terug. Ik had ook niet het idee dat ik haar er een plezier mee deed. Nee, toen ik weer ging werken trok ik het simpelweg niet. Wel zorgt deze herinnering ervoor dat ik me realiseer dat de laatste keer zwemmen op vakantie was, 3 maanden geleden, en ik best wel weer eens naar een zwembad met Hailey kan gaan 🙂
Het is 25 augustus 2018 en het is zaterdag. De keren dat Hailey uitslaapt kan ik tot nu toe op 1 hand tellen. In die bijna 16 maanden is het een vrijwel vaste prik tussen 06:30-07:00 uur. Maar vandaag werd ze wakker om 08:30 uur. Wat een verademing, voor mama én papa, die allebei vrij zijn en hier dus intens gelukkig van worden. Gewoon even die paar uurtjes meer – wat een verschil maakt dat voor de dag. We hebben een heerlijke ochtend met een soort brunch want ja, het is nu niet echt ontbijt meer. Ik heb afgesproken met twee van mijn oudste (kinderloze) vriendinnen in een hip koffietentje in Den Haag. Er verschijnen 3 MacBooks op tafel en we gaan aan de gang. Ieder met zijn eigen ding. Een vriendin is bezig met een project voor school, de ander zoekt de hotspots van Bali voor haar aanstaande trip. En ik? Ik wilde gaan schrijven maar eindig op de babykleding-afdeling van de H&M. Gewoontetrekje denk ik dan maar. Die avond komen mijn schoonouders langs. Ze gooien Netflix aan zodat Kevin en ik uit eten kunnen. Vroegâh (lees: in 2016) deden we dat bijna wekelijks. Nu is dat ook zoiets wat je op 1 hand kan tellen. Je moet agenda’s naast elkaar leggen enzo – met je eigen man! (Ik snap ineens waarom gezinnen een ‘familie-agenda’ hebben; good lord). Na het eten pakken we nog een drankje op het plein. Als ik dan even alle ‘jonge’ mensen zie, opgedoft en lallend merk ik dat ik echt oud aan het worden ben. En niet omdat ik hier aan een iets duurdere Chardonnay in comfortabele schoenen van een afstandje toekijk, maar omdat ik gewoon blij ben, met wie en waar ik ben, hier en nu. Met mijn lief, al bijna 10 jaar samen. Met ons kindje thuis, heerlijk slapend en het voorrecht om nu even echt samen te zijn. Zonder afleidingen van schermen in alle vormen en maten. Straks thuiskomen in ons eigen prachtige huis. Dit had ik toch 2 jaar terug écht niet gedacht. Om hier zo te zitten met deze gedachtes. We mogen dit dan niet meer wekelijks doen, maar wat waarderen we het dubbel en dwars!
Ik daag jullie uit ook een soort 2-year flashback met foto’s te doen op Instagram! Plaats 2 fotos met een korte uitleg in een post en gebruik de hashtag: DIARYCHALLENGEKIDSENKURKEN. Ik lees en kijk graag mee! 🙂
Liefs,
Kelly & Hailey
