De angst van iedere vader
Je zou zeggen dat de grootste angst een lege koelkast is. Hoogzomer, je vrienden komen langs voor de wekelijkse vrijmibo die vandaag bij jou plaatsvindt. In de koelkast ligt nog een half pak appelsap en ginger ale omdat je vrouw dat zo lekker vindt. Maar geen flesje bier te vinden. K** vorige week meegenomen naar je maatje die twee straten verderop woont en ook een lege koelkast tegenkwam. Snel naar de supermarkt gaan om nog even twee kratjes te halen heeft geen zin. Lauw bier is een doodzonde in de vriendengroep en zal je zeker nog een aantal jaren achtervolgd worden, mijn vrolijke vrienden kennende. Dit geldt overigens ook voor een gebrek aan bitterballen, heksenkaas en andere versnaperingen die ons goddelijke lijf in gevaar brengen.
Ik hoor de vaders al denken. Wat kan er nu erger zijn dan geen koud bier in huis hebben? Het antwoord:
DOCHTERS
Nu moet je niet denken dat ik het vervelend vindt om dochters te hebben. Helemaal niet. Ik ben heel blij met mijn twee meiden. Vergeleken bij jongens zijn meisjes zoveel intelligenter, gehaaider, meer bijdehand etc. Nee, het gaat om het onvermijdelijke moment dat je als vader zo lang mogelijk wilt uitstellen:
HAAR EERSTE VRIENDJE
Sinds haar geboorte word ik af en toe badend in het zweet wakker. In de nachtmerrie die ik heb hoor ik in de verte de puisterige puber aankomen op zijn -natuurlijk- opgevoerde scooter. Dat herrieding wordt midden op je oprit geparkeerd zodat jij je auto een straat verderop moet parkeren en de jongen loopt naar de deur en drukt op de bel. Je doet open en dan zie je die blik. De blik die je als vader zelf ook meerdere malen hebt gehad toen je tegenover de vader van je toenmalige vriendinnetje stond. Die hoopvolle blik van “ik ga vanavond eens even lekker scoren” en dan bedoel ik niet op het voetbalveld! Op het moment dat hij over de drempel stapt word je badend in het zweet wakker en je realiseert je dat het nog wel een aantal jaar gaat duren…
Die aantal jaren zijn voorbij gevlogen en is NU geworden. Geen ronkende scooter, gelukkig, maar een oude blauwe sparta fiets. Bijna iedere dag staat dat barrel voor de deur. Als je thuiskomt staan zijn Air Jordans in de gang. Ja, hij doet netjes zijn schoenen uit. Wat er nog meer uit gaat wilt deze papa liever niet aan denken. Dat doen mijn lieve vrienden wel en laten geen moment voorbij gaan om mij daaraan te helpen herinneren. Zonder gekheid; het is een hele vriendelijke jongen die dochterlief altijd netjes naar huis brengt zodat ze veilig weer bij papa en mama thuis is. Hij behandelt haar als een prinses en ze hebben het erg leuk samen. Alleen papa is niet meer in beeld. Mijn lieve kleine meisje wordt groot en gaat de weide wereld verder verkennen.
“Dochters” van Marco Borsato klinkt uit de speakers. Wat is ze mooi. En wat staat de tijd haar goed. Ik knipper m’n ogen en zie hoe haar hart nu voorgoed van een ander is. Badend in het zweet word ik wakker en kijk met mijn slaperige kop naar de overloop. En daar staat dochter twee. Zucht…
Delirious
