1.Stel je gezin even voor.
Wij zijn Peggy (29) en Wendy (30) en samen met dochter Lexis van 1,5 en labrador Molly wonen we in Utrecht. We hebben elkaar 7 jaar geleden ontmoet op Curacao waar we beiden stage liepen voor onze studies. Op 22 juli 2016 zijn we getrouwd, ik was toen 5 maanden zwanger.
2.Wanneer besloten jullie om voor een kindje te gaan?
We wilden allebei graag kinderen en na wat jaartjes samen zijn we ons in 2013 gaan oriënteren.
3. Hoe kies je geschikt donorzaad uit? Welke eigenschappen heeft jullie donor?
Er zijn verschillende manieren om aan ‘zaad’ te komen. Wij hebben ervoor gekozen om zelf een donor te zoeken en te gaan insemineren via zelfinseminatie. Dus aan de gang met een potje en een spuitje. We hebben voor deze manier gekozen, omdat we het belangrijk vinden om de donor te leren kennen, dat er een bepaalde klik is en onze kinderen hem makkelijk zouden kunnen benaderen als ze daar behoefte aan hebben en daar verder geen leeftijd aan verbonden is. Dit is wel zo als je een voor een donor via een kliniek of ziekenhuis kiest. Daarnaast wordt je daar op eigenschappen gematcht en zie je geen foto van de donor, dat vonden wij geen prettig idee.
We hebben met vele mannen die zich aanboden op de daarvoor bedoelde websites gemaild, we hebben heel wat gekkies met verkeerde bedoelingen gesproken, maar uiteindelijk zijn er een paar mannen uitgekomen die wij wel zagen zitten en zij ons.
In totaal hebben we drie donoren ‘versleten’ omdat het nogal lang duurde voor ik zwanger was en zij geen tijd meer hadden. Gelukkig was het bij de laatste donor in 1 keer raak!
We hadden een paar eisen: liefst niet te oud (i.v.m. zaadkwaliteit), Lang vinden we allebei wel belangrijk en er moest dus een klik zijn. Daarnaast was het natuurlijk ook wel fijn als hij er een beetje leuk uitzag!
4. Hoe gaat dat hele proces verder?
Nadat we een goed gevoel hadden bij een man, spraken we af. SUPERSPANNEND, je weet natuurlijk nooit zeker wie je treft. Het is eigenlijk een soort blinddate. We bespraken dan zo snel mogelijk hoe we allemaal in elkaar staken, eigenschappen, hobby’s, opleidingen, familie, dromen en zo krijg je al snel een beeld van iemand. Een man die dit voor anderen wil doen moet sowieso een groot hart hebben, dus dat is al een prachtige kwaliteit.
Toen we de donor eenmaal gekozen hadden en hij ons ook leuk vond hebben we een donorcontract getekend. Daar staat in wat er van ons en van hem verwacht wordt zoals bijvoorbeeld dat hij nooit financieel verantwoordelijk zal zijn voor het kind, dat hij minimaal een aantal keer per jaar doneert tot er een zwangerschap tot stand is gekomen en dat hij ook voor een eventueel tweede kind zal doneren als wij dat willen. Ook staat er in dat hij ten alle tijden zijn huidige adresgegevens moet doorgeven, zodat we hem altijd kunnen bereiken en dat hij, heel belangrijk, bij zijn weten gezond is.
Daarna gaat het echte werk beginnen. Doormiddel van ovulatietesten heb ik bijgehouden wanneer ik ovuleerde en wanneer dit zover was appten we hem of hij kon komen. Dan kwam hij het liefst twee of drie keer rond de ovulatie en ‘deed hij zijn ding’ even in de slaapkamer. Daarna ging hij naar huis en wij de slaapkamer in waar het potje klaarstond en dan bracht Peggy het bij mij in met een spuitje. Even met de benen omhoog en wachten maar. Niet erg romantisch.
5. Hoe besloten jullie wie de baby zou gaan dragen?
Ik (Wendy) ben iets ouder dan Peggy en daarnaast was zij op het moment dat we begonnen nog met een opleiding bezig. Het was dus handig als ik ons eerste kind zou dragen.
6. Willen jullie nog meer gezinsuitbreiding?
Jazeker! In ieder geval nog een kind erbij, daarna zien we wel verder! Peggy gaat ons tweede kindje dragen.
7. Hoe betrokken is de biologische vader?
De donor krijgt af en toe foto’s en een update hoe het gaat, verder niet.
8. Krijg je soms vervelende reacties?
Gelukkig hebben we daar beiden nog niet mee te maken gehad. Mensen zijn wel altijd heel nieuwsgierig, maar ik leg altijd graag uit hoe het allemaal zit. Ik ben ook gaan bloggen om wat meer duidelijkheid te geven over de manier waarop wij als twee vrouwen een kindje hebben gekregen. Klik hier om wat van Peggy en Wendy te lezen.
Men kan soms wel onhandig uit de hoek komen door bijvoorbeeld te vragen wie de moeder is. Dat zijn we natuurlijk allebei! Ook hadden we eens een dokter die echt alleen tegen mij sprak en alles uitlegde, omdat ik Lexis vast had. Peggy zat er maar een beetje voor spek en bonen bij. Lexis was toen net geboren, dus we waren nog nieuw als moeders, we zouden nu echt wel duidelijk maken dat hij tegen ons allebei mag praten!
9. Hoe zijn jullie op de naam van het kindje gekomen?
We vonden Alexis allebei een mooie naam, maar net iets te lang en niet apart genoeg. Zo zijn we op Lexis gekomen, geen hele gekke naam, maar je hoort het niet vaak!
