Ik ben best een anti-voetbal vrouw. Alles wat met voetbal te maken heeft vind ik eigenlijk gewoon stom. Super leuk, want ik woon in een huis met 2 (voorheen 3) mannen die alles behalve mijn mening delen. Sterker nog, ik denk dat ze simpelweg niet zonder kunnen. Voetbal dus. Mij missen ze denk ik niet zo snel.
Er word hier door alle twee (mijn vriend en zijn zoon) 17 keer in de week getraind, met bijhorende ‘ik-pleur-het-hier-neer-want-het-ruikt-zo-lekker’ was.
De voetbaltassen laten ze gelukkig in de schuur. Waar we overigens ook een extra koelkast hebben, waar dan af en toe een lekker stinkkaasje in ligt. De combinatie is voortreffelijk.
Zodra het seizoen dus afgelopen is, zijn de mannen een beetje ontredderd. En ik trouwens ook, want geen trainingsavonden meer alleen met Mr. Netflix.
En nu is dat eigenlijk niet eens zo erg. Want: doordeweeks ‘s avonds sámen dingen doen en op zaterdag niet overgeleverd aan een partner in ‘derde helft status’.
Maar dan.. dat f*ck WK. Zónder Nederlands elftal. In plaats van dat mijn mannen dus zelf op het veld zitten ze nu op míjn bank! Kreten naar de televisie werpen, kreten naar mij werpen. (Want loopt nog weleens demonstratief door beeld 😅)
Ik ben zó blij dat het weer voorbij is! Eindelijk weer contact in huis, en dingen doen. Zoals bbq-en en gewoon wijn drinken in de tuin, teut worden, muziekje luisteren. Van de zomer genieten, zónder speelschema!
Tot aan het einde van de zomerstop dan eh.. dan mogen ze weer. Heb ik míjn bankie weer terug!
Geniet er weer van dames! Oh en voor de mama’s die op dit moment al in Viva la France vertoeven; bonne chance! 😉
