Voor het 6e jaar achtereen gaan wij dit jaar weer met de auto naar Turkije. “Met de auto…? Waarom niet met het vliegtuig?” Die vraag krijgen we veel. Het mooie van de auto is dat we negen landen doorkruisen en dat je heel veel ziet onderweg. Je stopt waar het mooi is en je bent vrij om je eigen route te bepalen.
We vertrekken ‘s avonds, want met zo’n 3.500km (!) in het vooruitzicht is het prettig om lekker doorkunnen te rijden, vooral op de Duitse Autobahn. De kids slapen op de achterbank, voorzien van dekens en kussentjes.
De zon komt langzaam op en ergens in de ochtend komen we aan in Oostenrijk. Het vlakke landschap heeft inmiddels plaatsgemaakt voor bergen. Op naar ‘Bella Italia’.
Sinds vier jaar hebben we hier een tussenstop in Lido di Jesolo in de provincie Venetië. We verblijven hier twee weken en ontmoeten onze vrienden. We slapen in een stacaravan op een fijne camping aan de zee. We eten veel pizza en spaghetti, laten ons de Lambrusco en Limoncello goed smaken en maken een uitstapje met de boot naar het romantische Venetië, waar het overigens erg warm en druk is. Vroeg opstaan is een must. Uit één van de gondels klinkt (écht) ‘O SoleMio’.
Na twee heerlijke weken zetten we onze reis weer voort. We rijden door Slovenië, Kroatië, Servië en Macedonië. Hier is het opletten geblazen. Waar het niet veilig voelt stoppen we niet en bij de grensovergangen worden we soms uitvoerig gecontroleerd. Er wordt om ‘soepgeld’ gevraagd en tijdens het tanken moet je opletten dat je niet teveel betaalt.
We komen aan in Griekenland en uit de boxen schalt, ‘Follow…Followthesun…’ We zingen vrolijk mee. Via Thessaloniki rijden we naar Alexandroupolis en stoppen we bij Ipsala, de grensovergang naar Turkije. We slaan wat Tax-Free artikelen in en nemende de Ferryboot naar Cannakale. Eenmaal in Turkije hebben we nog zo’n 14 uur (!) voor de boeg.
Via de zuidkust trekken we verder naar Izmir, Bodrum en Marmaris. Hier houden we een korte stop. In Marmaris hebben wij elkaar 13 jaar geleden leren kennen. Deze mooie badplaats heeft voor ons veel dierbare herinneringen. We ontmoeten wat bekenden, zwemmen in de azuurblauwe zee en laden ons op voor het laatste stukje van onze reis. Dit is de mooiste route langs de zee. We gaan door naar Antalya, Side, Alanya, Anamur en via Silifke komen we aan in Mersin, ver weg van het massatoerisme. Mersin is een authentieke badplaats, aan de Mediterrane kust, waar vooral veel Turken een zomerhuis hebben en de hitte van de stad ontvluchten.
Sinds vorig jaar hebben we daar een zomerhuis en dat huis is een ontmoetingsplek voor onze families en vrienden. Voorzien van zwembad en de zee op loopafstand, genieten we vooral van elkaars aanwezigheid en laden we op van de hectiek van Nederland. We drinken samen ‘Efes’bier, eten veel verse vis, lachen samen en maken mooie herinneringen voor later. De zon schijnt altijd en ondanks de ‘politieke malaise’ van dit land, waar wij gelukkig niets van merken, heeft dit land toch ook een plekje in mijn hart.
WENDY
