Hoezo?!
In mijn vorige blog vertelde ik, hoe blij we waren dat onze jongste telg haar C-diploma had gehaald en dat zijn we nog steeds hoor, begrijp me niet verkeerd.. maar als jullie nu denken dat ik tijd overhoud als moeder, FORGET IT!!
Ik heb er nog twee die fanatiek aan karate doen. Drie keer per week wordt er getraind en met een wedstrijd in het vooruitzicht, gaat ‘de beuk’ erin en wordt er op zaterdag extra getraind!
Vorige week was dat het geval, en zien mijn ‘karate’dag(en)/-week er als volgt uit:
Maandag is een ‘rustdag’ en hebben we niets, ik probeer altijd op tijd weg te gaan van mijn werk maar vertrek standaard net iets te laat. Ik moet dan ook op de linkerbaan blijven rijden, gas erop, je mag overal maar 100?! WHY?! En kijkend in mijn achteruitkijkspiegel of ik nergens politie zie, mis ik ondertussen de flitsers langs de weg en kom ik standaard 5 min. te laat aan op het schoolplein. (Een POLITIE-ESCORTE zou niet misstaan op deze vaste werkdagen😉) Afijn, we kunnen ‘rustig’ naar huis, geen sport, ik doe de boodschappen en begin op tijd met koken. Wat een rust!
Dinsdag is een ander verhaal, op dinsdag hebben we karate. De kids hebben één uurtje‘chill-tijd’ na school en de eerste(!) training begint om 17.00u. tot 18.30u.
‘LET THE GAMES BEGIN…..’
“MÁÁHAM, waar is m’n karatepak?”
“Hangt aan je deur toch?”
“NEEHEE!!! MAM! Kom nou even!”
“Dan hangt ‘ie’ op zolder”
“Nee MAM! Daar hangt ie ook niet, KOM NU EVEN!!!”
Lichtelijk geïrriteerd loop ik naar boven. “Dat pak kan toch niet weg zijn”? Twee trappen verder zie ik het witte pak liggen onder de ‘Mount Everest’ van witte was. Shit! Vergeten te wassen, stom! Zeg ik tegen mezelf… “Oké… doe maar je wedstrijdpak aan en opschieten we moeten weg!
Dat is één, ja, jullie horen het goed, de tijden verschillen dus…waar de één om 17.00u. begint, daar begint de ander om 18.30u. tot 20.00u.!!
Ik zet dochterlief af, kijk even naar de les en ‘scheur’ weer naar huis om het eten te koken. Met zijn allen tegelijkertijd aan tafel dat lukt al een tijdje niet, maar dat ze in ieder geval een gezond gekookt ‘maaltje’ krijgen, vind ik dan belangrijker.
Ondertussen maakt zoonlief zich op voor de volgende les, ruil ik dochter om en gaan we naar huis om te eten. Zoonlief krijgt zijn ‘prakkie’ na 20.00u.
Dit ritueel herhaalt zich 3 keer per week. Ik spreek wel eens ouders die vol trots vertellen dat hun zoon of dochter op pianoles, gym, gitaarles en voetbal zitten. HOE DAN??? Ieder zijn ding hoor maar ik ben erg op ‘FOCUS op één sport en zorg dat je goed wordt!’ Al dan niet de Beste!
Het vele trainen wordt beloond! Dochter sleepte afgelopen zondag de 1e prijs in de wacht en zoonlief wordt net aan 4e maar draagt z’n ‘verlies’ goed. Zo hoort het ook, je wint of verliest maar blijft sportief! Incasseren en volgende keer beter!
Ik doe het met liefde en plezier en ben hun grootste supporter, ik wind me op, ik moedig aan, ik leef mee. Spannend vind ik het en pink ook wel eens een traantje weg van trots! Vooral SUPERtrots, dat ben ik!
Liefs,
Wendy
