Nou ik zwanger ben, word ik niet alleen overladen met de complimenten, waar ik in mijn vorige blog over schreef, maar ook met vragen. Heel veel vragen. En meestal zijn het dezelfde soort vragen in dezelfde soort volgorde:
1.Hoe ver ben je (dat is de positieve variant)? / Hoe lang moet je nog (dat is de negatieve variant). Ervaring leert dat hoe verder je vordert in je zwangerschap, hoe meer de laatste vraag wordt gesteld…
2.Is het je eerste?
Als ik dan braaf antwoord dat dit het tweede kindje is wat we verwachten, volgt direct de volgende vraag:
3.Hoe oud is je eerste?
Waarop ik antwoord dat deze nu 1,5 jaar is en bijna 2 wanneer baby numero 2 zich zal aandienen. En de vragensteller op zijn/haar beurt vervolgens een oordeel velt of dit alweer “snel” is en “dat ik er geen gras over laat groeien” (dat is de negatieve variant). Of “dat ze dan vast leuk samen kunnen spelen” en “veel aan elkaar zullen hebben” (dat is dan weer de positieve variant). O ja, er is ook nog de “mooi, dan heb je alle ellende in één keer gehad” (daarvan weet ik nog niet zo goed wat voor variant het is).
4.Wil je weten wat het wordt?
JA!
5.Zie je op tegen de bevalling?
Nee, ik kijk er enorm naar uit, ik heb er toch zo’n zin in, ik kan niet wachten tot het zo ver is, nou goed. Natuurlijk zie ik daar tegenop! Het doet pijn, er zijn allemaal (vreemde) mensen met jouw lichaam bezig en je weet ook niet precies wat je kan verwachten (al zou je het al 10x eerder hebben gedaan). En dat laatste is, vooral voor een control freak als ik, misschien nog wel wat ik moeilijkste vind aan het hele bevallingsgebeuren.
Die eerste vier vragen, die snap ik nog wel, dat zijn redelijk logische vragen. Maar vraag 5, die mogen we wat mij betreft skippen. Ik zie er namelijk het nut niet van in. Tuurlijk, die bevalling, die hoort erbij, maar wat misschien nog wel het aller- allerergste is aan die vraag, en dat moet ik er wel bij vermelden, is dat je vervolgens alle details krijgt te horen van hún bevalling. Oké, bij een man kan ik het nog wel enigszins charmant vinden dat hij aan me opbiecht hoe spannend hij het allemaal wel niet vond en hoe zenuwachtig hij was. Maar menig vrouw, die zelf ooit is bevallen, ziet zichzelf als een heuse ervaringsdeskundige. En dan van het soort dat haar ervaringen maar al te graag met elke zwangere vrouw wil delen en vervolgens ONGEVRAAGD met alle details over haar bevalling(en) komt. En sorry, maar daar zit ik precies niet op te wachten.
Dus lieve ladies, alsjeblieft, zullen wij in ieder geval met elkaar afspreken dat we die laatste vraag gewoon lekker laten voor wat het is en vervangen door een andere (ook veel gestelde) vraag, bijvoorbeeld:
Zijn jullie er al uit met de naam?
Oké, als ik daaraan denk, krijg ik het soms ook Spaans benauwd, maar die vraag kan ik beter handelen dan al die horrorverhalen over de bevalling. Wat jullie?
X
Ilse
