Als stel met drie kleine kids heb je af en toe een uitlaatklep nodig, even samen lekker een avondje stoom uitblazen… dus wat doe je dan? Wij regelen minimaal om de week een oppas en gaan zodra de kids op bed liggen even samen weg. Dit keer: zoals de “good old days” gezellig Koningsnacht vieren….
Zo gezegd, zo gedaan… Heerlijk samen gegeten, wijntje erbij… Hop naar het terras; lekkere live muziek, gin tonic in de hand; helemaal top dit!
Zullen we nog even bij dat andere terras kijken, prima schat, alleen even de mensenmassa door… Manlief liep voorop en ineens krak! Daar ging ik, stoeprand niet gezien, enkel dubbel en au au au wat een pijn!!
Dus toch maar de taxi in, naar huis… Eenmaal thuis was het toch wel dik geworden, maar snel naar bed en morgen alles beter, toch? Nou niet dus! ‘s morgens was de enkel zo dik geworden en zo pijnlijk dat een ritje naar het toilet niet zonder manlief kon… Dus toch maar op Koningsdag de HAP bellen, ja hoor komt u maar langs… En na een korte blik op mijn enorme enkel was het oordeel duidelijk: “Foto maken, ik denk dat het gebroken is”. Iets wat de rest van onze dag bepaalde. Niets geen vrijmarkten, spelen met de kids, terras op, nee “Neemt u plaats op de eerste hulp en wacht u vervolgens vier uur voordat we echt duidelijkheid hebben”, werd onze Koningsdag…
Gelukkig bleek het niet gebroken, ‘slechts’ minischeurtjes in de enkelbanden. Dus krukken en rustig aandoen, “Sure dokter, komt goed met drie kids van 5, 3 en 15 maanden”. Dus nu krukken en verplichte rust… Ok, hoe vaker ik het zeg, hoe meer onrealistisch het klinkt… Maar eerlijk is eerlijk, zo verzorgd worden als nu, daar kan ik wel aan wennen. Laptop op schoot, drankje, hapje… Helemaal top.. Totdat mijn neef kwam en vroeg hoe het zover heeft kunnen komen dat ik dit nodig heb om rust te krijgen 🙂
Liefs,
Daphne
