Het verhaal over de “Bloemetjes en de bijtjes”is niet meer… Hier worden nu gerichtere vragen gesteld en ook nog eens op de meest onverwachte momenten.
“Mam, waar komen wij eigenlijk uit?” Uit de buik deed het een tijdje goed totdat ik onderworpen werd aan een ‘grondige inspectie’ door de meiden, die toch tot de conclusie kwamen dat er nergens maar dan ook écht nergens een litteken zat. “Mam wij komen niet uit de buik hé…?” “Oké, ik euh… heb jullie eruit gepoept”, floepte ik er enigszins uit. “Eruit gepoept? Getverderrie!”,zeiden de meiden in koor. “Dus we zaten hélemaal onder de poep?” Oh lord… wat heb ik nu weer gezegd…! (Tsjaa… hebben jullie een betere?)Het is toch eigenlijk zo, je drukt en je perst maar dan anders.😊
Alleen het woord poep bracht al een hoop vraagtekens en hilariteit met zich mee. Maar nadat ik ze vervolgens had uitgelegd dat ze niet echt onder de poep zaten, was het voor die ochtend weer voldoende informatie en stelde het ze gerust. Pfieuww…
Zo weten mijn kids tegenwoordig dat er een eitje en een zaadje nodig zijn voor het maken van een baby en dat je daar een man en een vrouw voor nodig hebt. Het leuke is nu, dat erzich in mijn vriendenkring veel gay mannen bevinden. En dat uitgerekend één van mijn beste vrienden -met een kinderwens- een superleuke dame is tegengekomen en dat ze met z’n drieën de gelukkige ouders zijn geworden van een wolk van een zoon, opgevoed door 3 lieftallige ouders. Mijn zoonconcludeerde vol trots; “dan zijn ze nu een regenboogfamilie.”
Maar om terug te komen op dat eitje- en zaadjesverhaal: “Dus iedereen doet ‘t?” “Ja,”zei ik, “iedereen doet het.” “Ook die en die?” er werden namen genoemd. “Ja ook die en die.” Er werd gegniffeld en gelachen, details buitenwege gelaten, want “het doen” was voldoende zo…
Het was tijd voor een boek, dacht één van mijn beste vrienden. Hét ‘Seks en zo boek’, dit jaar gegeven aan mijn puberzoon. Het leuke van dit boek is dat alles in ‘kindvriendelijke’ taal geschreven is en dat er plaatjes bij staan. Zo verwachtte ik dat zoonlief als een ‘razende’ hét boek zou gaan lezen maar hij heeft het boek verstopt onder de andere boeken.Het ligt te liggen en héél af en toe wordt mij een vraag gesteld. “Ik wist niet dat vrouwen er zo verschillend uitzien?” zei mijn zoon. Gelukkig is niet alleen ‘size zero’ beschreven in het boek maar is iedere vrouw verschillend; een beetje vol, grote billen, kleine borsten, grote borsten etc. gewoon de realiteit dus. (En niet zoals op bijv. ‘Insta’, dat bijna iedere vrouw een blokjes buik heeft en poseert in een minuscuul bikini’tje van ‘Kiini’… gelukkig!
Het is voldoende zo… Het boek is er, mama is bereid informatie te geven maar dan wel op het niveau waar ze zich op dat moment bevinden. Misschien maken wij het als ouder wel veel groter dan het is. Soms is kleine info al genoeg en heel erg doorvragen is er tot nu toe nog niet bij. En tegen de tijd dat dat wel zo is, dan roep ik gewoon keihard: “PapaaaHellup!”😉
-x- Wendy
